Łuk – jedna z najstarszych broni miotających, znana ludzkości od co najmniej 35 tys. lat, choć rozkwit miał miejsce około 10 tys. lat p.n.e. Pierwsze urządzenie w dziejach człowieka służące do magazynowania energii mechanicznej.
Łuki w świecie Wiedźmina[]
- Zefhar – jedne z najlepszych łuków. Nazwa pochodzi od wygięcia ramion i gryfów łuku, które tworzą runiczny znak o nazwie zefhar – taka nazwa przyjęła się wśród elfów. Używali ich między innymi Milva, Yaevinn i Iorweth.
Elfie łuki były krótsze, lżejsze i poręczniejsze, a dzięki warstwowej kompozycji drewna i zwierzęcych ścięgien również o wiele "szybsze" od cisowych – wystrzelona z nich strzała dosięgała celu w czasie dużo krótszym i po płaskim torze, co w znacznej mierze eliminowało możliwość zniesienia przez wiatr. Najlepsze egzemplarze takiej broni, gięte poczwórnie, nosiły wśród elfów nazwę zefhar, taki bowiem runiczny znak tworzyły wygięte ramiona i gryfy łuku. Milva używała zefarów przez ładnych kilka lat i nie sądziła, by mógł istnieć łuk, który je przewyższał.