- Informacje
- Opisy z książek i gier
Dane z gry Wiedźmin[]
Alghulami nazywa się te ghule, które pożerały zwłoki przez lata, a potem tak rozsmakowały się w ludzkim mięsie, że zaczęły atakować żywych i zjadać ich ciepłe jeszcze ciała. Stworzenia te widuje się w kryptach i na pobojowiskach, często w otoczeniu ghuli. Prości ludzie nie dostrzegają różnic między trupojadami – w przeciwieństwie do wiedźminów, którzy wiedzą, że alghul jest bardziej agresywnym i wymagającym przeciwnikiem.
Dane z gry Wiedźmin 3: Dziki Gon[]
Alghul różni się od zwykłego ghula rozmiarem, siłą, umaszczeniem i co najważniejsze – sprytem. Podczas gdy ghule i graveiry są prymitywnymi istotami niezdolnymi do zaplanowania najprostszej nawet zasadzki, alghule oraz ich odmiany, takie jak cmentary, potrafią być wyrachowane – a przez to znacznie bardziej niebezpieczne.
Ghule zdają się to dostrzegać, dlatego pozwalają alghulom i cmentarom na przewodzenie swym sforom. Wataha pod ich przywództwem staje się często postrachem okolicy. Ghule atakują wtedy nie tylko pojedynczych podróżnych, ale także całe grupy czy nawet samotne gospodarstwa. Napotkawszy takie stado, alghula należy wyeliminować w pierwszej kolejności jako przewodnika i dopiero wówczas skupić się na reszcie potworów. Szczególnie trzeba na alghule późnym wieczorem i nocą – wówczas bowiem walczą ze zdwojoną siłą.
W trakcie starcia alghule i cmentary próbują przewrócić przeciwnika na ziemię, by reszta stada mogła dokończyć dzieła, rozszarpując go na strzępy. Podobnie jak zwykły ghul, raniony alghul wpada w szał i atakuje ze ślepą furią. Doświadczony wiedźmin wie, by zejść mu wtedy z drogi i zadać cios od tyłu – niedoświadczony zaś często dochodzi wówczas do krańca swej Ścieżki.