- Informacje
- Opisy z książek i gier
Dane z książek Sapkowskiego[]
– [...] druidów nie ma nad Loc Monduirn. Od blisko miesiąca. Powędrowali Doliną Sansretour do Toussaint, pod opiekuńcze skrzydła księżnej Anarietty z Beauclair, mającej słabość do przeróżnych cudaków, pomyleńców i rarogów. Chętnie udzielającej takowym azylu w swoim bajkowym kraiku.
Pierwsza z kobiet miała ostry i zadarty nos, a jej niebieskie oczy przenikliwe i jakby lekko zgorączkowane. Kasztanowate włosy miała upięte misterną, iście artystyczną, podbudowaną aksamitnymi wstążkami koafiurę, dopracowaną w najmniejszych niuansach, wliczając w to bezbłędnie geometryczny półksiężycowaty loczek na czole. Góra wydekoltowanej sukni mieniła się tysiącem błękitnych i liliowych prążków na czarnym tle, dół był czarny, gęsto usiany regularnym deseniem maleńkich złotych chryzantemek. Szyję i dekolt – niby skomplikowane rusztowanie albo klatka – więził kunsztownymi esami i floresami naszyjnik z laki, obsydianu, szmaragdów i lapis lazuli, zakończony jadeitowym krzyżem, wpadającym niemalże między małe, podparte obcisłym stanem piersi. Karo dekoltu było duże i głębokie, odsłonięte drobne ramiona kobiety zadawały się nie gwarantować dostatecznego oparcia – Geralt w każdej chwili oczekiwał że suknia zsunie się z biustu. Ale nie zsuwała się, utrzymywała we właściwej pozycji przez tajemnicze arkana krawiectwa i bufory bufiastych rękawów.
Dane z gry GWINT: Wiedźmińska Gra Karciana[]
Wpis z Księgi Nagród[]
Zwój 1: Księżna Anna Henrietta ma wiele zalet: jest szczodra, życzliwa i wrażliwa na los prostego człowieka. Gdyby jeszcze miała ociupinę więcej cierpliwości i dystansu do siebie… Ach, co by to była za władczyni!
Zwój 2: Bard Jaskier, którego z Anną Henriettą łączyło onegdaj gorące uczucie, opisał ją taką oto strofą: „Oto najbardziej niestałe zjawiska, jakem spotkał do tej pory: górska pogoda i Xiężnej humory”.
Zwój 3: I choć nie jest to najlepszy epigramat, jaki wyszedł spod pióra tego znamienitego poety, to dobrze oddaje problem: Anna Henrietta zmieniała zdanie nagle i bez ostrzeżenia. A wówczas na dwór padał blady strach.
Zwój 4: Bo kiedy księżna była w dobrym nastroju, lekką ręką rozdawała fortuny i szlacheckie tytuły. Ale kiedy coś ją wytrąciło z równowagi… Po bruku Beauclair toczyły się głowy, a pałacowe marmury ociekały krwią.
Skrzynia 1: Anna Henrietta w życiu nie trzymała w ręku miecza, nie studiowała memuarów wielkich wodzów ani historii Kontynentu. Mimo to, odnosi na wojnie niemałe sukcesy. Jaka jest jej tajemnica? Otóż do niewielkiego księstwa ściągają z całego świata rycerze zwabieni opowieściami o jej pięknie i uroku. Aby zyskać jej przychylność, ucałować kraj jej sukni, gotowi są na każde poświęcenie. Księżna podziwia ich wyczyny z bezpiecznej odległości, w otoczeniu dwórek – skąd posyła galopującym na zatracenie śmiałkom promienne uśmiechy.
Skrzynia 2: Księżna Anna Henrietta poświęca wiele uwagi swemu wyglądowi: prędzej dałaby się pociąć, nim pokazałaby się dwa razy w tej samej sukni, nie opuści pałacowych komnat, nim dwórki nie ułożą jej niesfornych loków w idealnie symetryczną koafiurę. Ale jeśli wymaga tego okazja, Anarietta w mgnieniu oka zrywa z siebie krępujące ruch suknie i dosiada rączego wierzchowca, by pognać za przygodą.
Skrzynia 3: Jako, że Toussaint jest lennem potężnego cesarstwa Nilfgaardu, Anna Henrietta nigdy nie musiała walczyć z wrogiem w obrębie swych granic. Nic zatem dziwnego, że straż Beauclair miała większą wprawę w paradowaniu, niż w walce. Kiedy z przepastnych kawern rozciągających się pod stolicą księstwa wyłoniły się wampiry i inne krwiożercze bestie, odziani w szmelcowane zbroje i bufiaste kaftany piechurzy zostali więc zdziesiątkowani. Ale ci, którzy przeżyli… O, ci są już naprawdę zaprawieniu w boju.