- Informacje
- Opisy z książek i gier
Skończywszy przemowę, Assire pochyliła się, jakby dotykała czegoś, co nie mieściło się w projekcji. Triss zdawało się, że słyszy miauczenie.
– Ona ma jeszcze kota – szepnęła Keira Metz. – Założę się, że czarnego... Keira Metz o Merlinie[1]
Assire var Anahid – nilfgaardzka czarodziejka pochodzenia vicovarskiego, członkini Loży.
Wygląd[]
Assire miała bladą twarz i nieładną cerę, nijakie oczy, wąskie, sinawe usta, lekko haczykowaty nos, ciemne, nieświeżo wyglądające włosy, połamane, nierówne paznokcie i szczupłe, poznaczone żółtymi plamami dłonie[1]. Po tym jak zobaczyła czarodziejki z Królestw Północnych postanowiła zadbać o swój wygląd, m.in. zaczęła myć i ufryzowała włosy, naprawiła paznokcie[2].
Na pierwszym spotkaniu Loży zjawiła się w stożkowatym, wymiętym kapeluszu i w czarnej, luźnej szacie ze srebrnym półksiężycem w kręgu gwiazd na ramieniu. Była to jej jedyna ozdoba[1]. Na drugim spotkaniu założyła niewymyślną, ale bardzo elegancką suknię w kolorze hiacyntu, uzupełnioną malutką kolią z aleksandrytów[3].
Historia[]
Zasiadała w Loży wraz z inną przedstawicielką tego kraju, Fringillią Vigo. Wykorzystywała Carthię van Canten, kochankę szefa wywiadu wojskowego Nilfgaardu Vattiera de Rideaux, jako informatorkę. Wiedziała dzięki temu o działaniach wojennych oraz planowanych przez cesarza Emhyra i Vattiera operacjach.
Śmierć (Wiedźmin 2: Zabójcy Królów)[]
W scence otwierającej akt III Assire pomogła Nilfgaardczykom zdekompresować zaklętą w figurkę Triss Merigold. Zaraz później została pchnięta sztyletem i zrzucona z podestu przez ambasadora Nilfgaardu, Shilarda Fitz-Oesterlena.
Jej śmierć wywołała wiele kontrowersji w Nilfgaardzie, później ogłoszono ją świętą.
Ciekawostki[]
- Portrety czarodziejek w Nilfgaardzie niszczono bardzo pilnie i starannie, dlatego magowie w przyszłości nie wiedzą jak wyglądała Assire,
- Miała czarnego kota o imieniu Merlin[4].
- Jej siostrą była Eviva, babka Cahira i matka Mawr.
Galeria[]
Przypisy[]
- ↑ 1,0 1,1 A. Sapkowski, Chrzest ognia, Warszawa 2014, s. 41
- ↑ A. Sapkowski, Chrzest ognia, Warszawa 2014, s. 215-216
- ↑ A. Sapkowski, Chrzest ognia, Warszawa 2014, s. 273
- ↑ A. Sapkowski, Chrzest ognia, Warszawa 2014, s. 215.