Berengar

Ten artykuł dotyczy wiedźmina. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Zobacz także:

Informacje
Opisy z książek i gier

Twoje groźby już na mnie nie działają. Szykuj się, czarowniku, idę po ciebie!Berengar do Azara Javeda (zależnie od wyboru gracza)^[1]

Berengar – wiedźmin ze szkoły Wilka.

Biografia[]

Młodość[]

Berengar nie był zadowolony z bycia wiedźminem. Nie krył się też z pogardą do innych łowców potworów i porównywał ich do Salamandry, twierdząc, że z ich winy stał się zmutowanym odmieńcem, który nie ma szans na normalne życie w społeczeństwie. Przeżarty nienawiścią z powodu swego losu, błąkał się po świecie wiele razy, ale zawsze wracał do Kaer Morhen, ostatecznie jednak opuścił je na stałe w poczuciu wstydu po nieudanej potyczce z czartem, zalągłym w dolinie za zamkiem.^[1] W trakcie ucieczki Berengar zgubił wtedy schematy na miecz Tor'haerne, które Geralt znalazł w Kaer Morhen wiele lat później.

Na szlaku w 1273 roku^[2][]

Miało to miejsce na krótko przed atakiem Azara Javeda i jego podwładnych na Kaer Morhen. Wcześniej na podgrodziu Berengar drążył sprawę Upiornego Psa terroryzującego wioski obrzeż wyzimskich. Przyjął zlecenie Wielebnego i sporządził mnóstwo notatek z obserwacji Bestii, lecz ostatecznie zniknął z podgrodzia, przez co zraził mieszkańców (zwłaszcza Wielebnego) do innych wiedźminów. W rzeczywistości został złapany przez bandytów Salamandry, którzy dowiedzieli się od niego o lokalizacji Kaer Morhen. Pomagał im też w badaniach. Potem od nich uciekł, lecz znowu go złapali, kiedy wykonywał zlecenie od Kalksteina dotyczące wieży na bagnach. Chcąc uratować własną skórę, zgodził się na współpracę z Magistrem i Javedem, podejmując się zadania odszukania chłopca-źródła imieniem Alvin. Kierował się w swoim postępowaniu zarówno strachem, jak i chęcią zysku („Nie protestowałem, dobrze mi płacili”).

W międzyczasie poszukiwał elementów zbroi Kruka, a także podjął się rozwiązania lokalnego sporu między ryboludźmi i społecznością wieśniaków z Odmętów. Zrezygnował też prawdopodobnie z zamiaru odnalezienia Alvina, chociaż ten przypadkowo teleportował się do wioski. Mieszkańcy osady nie oceniali go pozytywnie, zwłaszcza dzieci naśmiewały się z jego rzekomego tchórzostwa (według słów Alvina: „Berengar bał się zabić wielkiego ryboludzia Dagona”), mimo iż tak naprawdę doskonale znał się na szermierce i potrafił walczyć z potworami takimi jak upiory, alpy, bruxy itp. Był zwolennikiem rozwiązania konfliktu poprzez „przetrzebienie” jednej ze stron. Nie posiadał domu ani chociażby pokoju w karczmie i spał na dworze przy ognisku niedaleko krypty kruka. Był zakompleksiony na punkcie bycia wiedźminem, toteż nie omieszkiwał ironicznie wypowiadać się o balladach Jaskra na temat Geralta, nazywając je nudnymi, a samego bohatera traktował w niezbyt poważny sposób. W dodatku nazywał Vesemira dziadem, a Panią Jeziora – miejscową boginką.

Geralt z Rivii na tropie Berengara[]

Berengarowi poświęcone jest długie zadanie poboczne „Tajemnica Berengara”, rozciągające się od prologu do aktu V. Przez kilka pierwszych rozdziałów gry Geralt zdobywa o nim wiadomości i wpisy do dziennika tylko z relacji innych osób. Pierwsza z nich to Vesemir, który na pytanie Geralta o innych wiedźminów wymieni szczątki informacji o nim oraz o jego bytowaniu w Kaer Morhen. W rozdziale I Wielebny zgotuje Białemu Wilkowi ostre powitanie, wypowiadając się o Berengarze w taki sposób: „Przed tobą był tu inny wiedźmin. Widzisz go gdzieś? Nie? Bo uciekł!” i niesłusznie stwierdzi, że jak tylko mutant usłyszał skowyt bestii, wziął nogi za pas. W środkowych fazach zadania „Ludzie i bestie” Abigail podaruje Geraltowi zapiski Berengara dotyczące bestii – dostarczają one wpis do bestiariusza na temat Upiornego Psa. W rozdziale II Geralt trafia na kolejny trop w sprawie Berengara, gdy straż miejska wręcza mu do eksterminacji kuroliszka srebrny miecz, który jednak okazuje się należeć do innego wiedźmina – nieżyjącego już Coena, lecz niektóre przedmioty Berengara przejął paser Talar, co dostarcza poszlaki przeciwko temu handlarzowi w zadaniu „Podejrzany: Talar”. W slumsach dwóch oprychów ostrzega wiedźmina, że jeżeli będzie zadzierał z Baraniną, szefem półświatka, to zniknie jak Berengar. Jeden mówi to jednorazowo, a drugi wdaje się w nieco dłuższą konwersację dostarczającą poszlakę do zadania „Podejrzany: Baranina”. Niektóre informacje posiada o Berengarze diler fisstechu Coleman, Kalkstein zaś przyznaje się, że skorzystał wcześniej z usług Berengara, lecz ten zaginął na bagnach. Z kolei Vaska skieruje Geralta w sprawie Berengara do dołów z gliną, gdzie bohater dokonuje makabrycznego odkrycia. Na widok dwóch ciał bandytów Salamandry (jeden z nich miał przepołowioną wiedźmińskim mieczem broszę) dochodzi do wniosku, że jego konfrater zginął. Zmienia jednak zdanie po relacji zdanej przez Zygfryda lub Yaevinna po zakończeniu zadania „Rozpoznanie bojem” (to który z nich powie o Berengarze, zależy od tego, po czyjej stronie stanął Geralt w tej misji). Pod koniec rozdziału III Geralt zabija Magistra i wydobywa z jego ciała m.in. przygotowany do wysłania list – wynika z niego, że Magister posłał do Odmętów w poszukiwaniu Alvina jakiegoś człowieka. Chociaż nie nazywa tego człowieka wiedźminem, mutantem, odmieńcem itd., i nie wymienia go nawet z imienia, to Biały Wilk domyśla się, że chodzi właśnie o Berengara, który ostatecznie zdradził Salamandrę.

Spotkanie Berengara z Geraltem[]

Spotkanie twarzą w twarz następuje w rozdziale IV, kiedy Geralt spotyka go w krypcie na brzegu. Pomaga mu w wybiciu zamieszkujących ją potworów, a sam wiedźmiński renegat ma złudną nadzieję, że Geralt zginie w walce z nimi i będzie miał spokój. Myli się jednak i jest zmuszony do konfrontacji z Geraltem. Nie jest zbyt wylewny, chociaż przyznaje się bez skrępowania do swoich czynów, wyjawiając mu przy tym swoją gorycz w stosunku do wiedźminów. To u niego rozpoczyna się zadanie poboczne „Zbroja”, gdyż Geralt jest zaciekawiony faktem, że w krypcie Berengar posądzał go o przybycie w celach zdobycia elementów pancerza – dokładnie przedstawia mu legendę o niej i poleca porozmawiać na jej temat z różnymi płatnerzami. W zadaniu „W pełnym słońcu” można go spytać o zdjęcie klątwy z południcy Aliny (sprawa zwierciadła Nehaleni), lecz szybciej i wygodniej będzie spytać o to Jaskra, który znajduje się najbliżej, bo w tej samej lokacji po rozmowie z Julianem – w karczmie. Wokół jego osoby toczy się zadanie główne „Ścieżki przeznaczenia”, w którym Pani Jeziora zastanawia się, czy jej sen dotyczący tajemniczego wiedźmina nie odnosił się do Berengara, lecz Geralt rozwiewa jej wątpliwości. W miarę rozwoju wydarzeń w rozdziale IV Geraltowi coraz więcej udaje się wyciągnąć informacji z Berengara, czego kulminacją jest spotkanie z nim na Wyspie Rybitw po otrzymaniu od Pani srebrnego miecza Aerondight. Wyrzutek zdradza mu prosto w twarz resztki tajemnicy o swojej przeszłości, przyznając, że to on doprowadził do napadu na Kaer Morhen dokonanego przez Azara Javeda i jego ludzi. Wówczas trzeba będzie dokonać wyboru:

Oszczędzenie Berengara: Geralt wybacza Berengarowi winy i wyraża zrozumienie dla jego postawy; w zbuntowanym wiedźminie–renegacie coś pęka; opuszcza on Geralta, obiecując, że się jeszcze spotkają.
Zabicie Berengara: Geralt potępia Berengara w ostrych słowach, każąc mu zejść z oczu, co dotkliwe rani drugiego wilka, który wpada w furię; dialog kończy się pojedynkiem z urażonym Berengarem, lecz nie jest on specjalnie wymagającym przeciwnikiem i szybko ginie.

W zależności od dokonanego wyboru wydarzenia końcowe w rozdziałe V będą miały różny przebieg. Zabicie Berengara uzbroi Geralta w jego wiedźmiński amulet, którego magia osłabi ofensywnie i defensywnie Azara Javeda; zareaguje on zdziwieniem na ten widok, lecz szybko odpowie na pytanie Geralta, czy rzeczony medalion stanowi jakiś problem: „Problem? Możesz mnie osłabić, ale i tak zginiesz!”. W następującej potem retrospekcji Geralt żałuje zabicia Berengara, zastanawiając się, czy nie odebrał mu szansy na odkupienie win, gdyż prawdopodobnie chciał on zmierzyć się z Javedem. W przypadku oszczędzenia Berengara wiedźmin przybędzie do Starego Dworzyszcza ku zdziwieniu Geralta mówiąc, że przemyślał parę spraw, i ma zamiar wspomóc Geralta w walce z Javedem. Odrzuci żałosną i tchórzliwą propozycję Javeda brzmiącą: „Wróciłeś, tchórzu! Wiesz, jaka kara cię czeka? Ale możesz uniknąć swego losu. Zabij Geralta z Rivii, a może zastanowię się nad okazaniem ci łaski”, lecz ten zareaguje na to słowami: „Twoje groźby już na mnie nie działają. Szykuj się, czarowniku, idę po ciebie!”. Berengar:

Ginie w walce z Javedem, a Geralt docenia jego poświęcenie, twierdząc, że nie poszło ono na marne.
Razem z Rzeźnikiem z Blaviken zabija Azara i odchodzi w nieznanym kierunku.

W epilogu Wielki Mistrz Zakonu Płonącej Róży – Jakub de Aldersberg – wspomina Berengara w słowach: „Przydaliby mi się tacy wiedźmini jak ty i Berengar”. Znajomość Berengara może wynikać z tego, że Wielki Mistrz był pracodawcą Javeda i znał jego plany... albo stanowi ona kolejny dowód na to, że Alvin i Wielki Mistrz to te same osoby.