- Informacje
- Opisy z książek i gier
Dane z książek Sapkowskiego[]
– Niedaleko pada jabłko od jabłoni – uśmiechnął się Eist Tuirseach, błyskając bielą zębów. – Wystarczy spojrzeć na ciebie, królowo, by wiedzieć, jaką pięknością stanie się królewna, gdy osiągnie wiek, jaki powinna mieć kobieta, by uszczęśliwić wojownika. Tymczasem jednak o jej rękę winni ubiegać się młodzieńcy. Tacy jak siostrzeniec naszego króla Brana, ten oto Crach an Craite, który przybył tu w tym właśnie celu.
– Oto waleczny druid Myszowór, który, jak ja, jest przyjacielem i doradcą króla Brana. A to Draig Bon–Dhu, nasz sławny skald. Trzydziestu żeglarzy ze Skellige czeka zaś na podwórcu, płonąc nadzieją, że piękna Calanthe z Cintry ukaże się im choć w oknie.
Dane z gry GWINT: Wiedźmińska Gra Karciana[]
Wpis z Księgi Nagród[]
Zwój 1: Mówi się, że łatwiej ujarzmić morze, które obmywa brzegi Skellige, niż Skelligijczyków. Ale Branowi się to udało. Podporządkował sobie wyspy – i władał nimi żelazną ręką.
Zwój 2: Jak tego dokonał? Czym się wybił na tle innych? Odwagą? Siłą? Sprytem? Nie, nic z tych rzeczy. Bran potrafił dokonać czegoś na Wyspach niespotykanego: zawrzeć kompromis.
Zwój 3: Tam, gdzie inni od razu sięgali po topór, Bran zapraszał wroga na biesiadę – i za pomocą słodkich słów, złota i mocnego miodu przekonywał go do swojej racji.
Zwój 4: I tak, mimo, iż nigdy nie powalił w walce lodowego giganta ani nie poprowadził rejzy na Miasto Złotych Wież, Brana wspomina się jako wybitnego władcę. Choć sam nie był bohaterem, dał wyspom spokój konieczny, by wyrosło następne ich pokolenie.
Skrzynia 1: Najbliższym doradcą i powiernikiem Brana była jego żona, Birna. W trakcie uczt zawsze siedziała u jego boku, milcząca, wtopiona w otoczenie. Zapamiętywała każde słowo, porozumiewawcze mrugnięcie, uniesioną brew. Potem, w królewskiej komnacie, w łożu nakrytym niedźwiedzią skórą, szeptała zasypiającemu królowi do ucha wszystko, czego się dowiedziała…
Skrzynia 2: Ignorując namowy żony, Bran nie poczynił żadnych kroków ku temu, by wypromować swego syna, Svanrige, na następcę tronu. Uważał, że jeśli chłopak zasługuje na koronę, zdobędzie ją bez jego wstawiennictwa, jeśli zaś nie jest jej godzien, wsparcie i tak mu się nie należy. Rządy dynastyczne, tak powszechne na Kontynencie, wydawały mu się niedorzeczne. Ale żony do swej racji nie przekonał…
Skrzynia 3: Bran żył długo – bardzo długo. Kiedy, tuż po osiemdziesiątych urodzinach, zaczęły mu się trząść ręce, a zdania urywać w środku myśli, wyruszył na polowanie z niewielką świtą. Uzbrojony jedynie w nóż, odziany jedynie w lnianą koszulę, skoro brzask ruszył w gęsty las An Skellig w poszukiwaniu niedźwiedzia – i śmierci.