Cahir Mawr Dyffryn aep Ceallach

Szablon:Postać infoboxCahir Mawr Dyffryn aep Ceallach [wym. kahir mawr dyfryn ep kellah] - Vicovarczyk na służbie Nilfgaardu, wnuk Gruffyda i Evivy, syn seneszala Ceallacha i Mawr, brat Aililla i Dherana.

W cesarstwie nosił tytuł grafa i mimo młodego wieku służył w oddziałach do zadań specjalnych.

Plik:Cahir another version by justanor-d7ap3vj.jpg

Historia

Miał za zadanie pojmać księżniczkę Cirillę podczas oblężenia Cintry przez wojska cesarstwa, lecz jego misja zakończyła się niepowodzeniem. Popadł w niełaskę cesarza; na skutek poniesionej klęski i paru nieopatrznie wykrzyczanych słów kilka lat spędził w lochu. Dostał jednak kolejną szansę.

Po raz drugi miał podjąć próbę pojmania Ciri podczas przewrotu na Thanedd, lecz i tym razem jego starania zakończyły się fiaskiem (to właśnie wtedy Geralt po raz pierwszy darował mu życie). Popadł wówczas w całkowitą niełaskę cesarza i był oficjalnie poszukiwany przez Nilfgaard. Do imperium wysłał go, spętanego, Isengrim Faoiltiarna, lecz przypadkowo uwolnił go wiedźmin, gdy Cahira przekazywano z rąk havekarów w ręce nilfgaardzkich żołnierzy (wtedy Geralt drugi raz darował mu życie). Cahir ruszył za wiedźminem, gdyż chciał się do niego przyłączyć w celu odnalezienia Ciri. Ostatecznie udało mu się dołączyć do drużyny Geralta, zaraz po tym, jak wiedźmin uciekł z niewoli w cintryjskim obozie.

Przypadkowo uczestniczył w bitwie o most na Jarudze, dowodząc wraz z Geraltem częścią rejterujących oddziałów królowej Meve z Lyrii.

Raniony w głowę i trawiony gorączką Cahir wyznaje, że, podobnie jak wiedźmin, miewa sny o Ciri, tyko że w jego przypadku księżniczka występuje jako dorosła kobieta. Wtedy też Vicovarczyk przyznaje, że zakochał się w Ciri. Powodowany właśnie tym uczuciem zgodził się na zrealizowanie misji sprowadzenia Ciri do Nilfgaardu. Tylko w ten sposób miałby jakiekolwiek szanse na widywanie się z nią.

Zginął w potyczce z Bonhartem, podczas uwalniania Ciri z rąk Vilgefortza w cytadeli Stygga. Oddał życie, broniąc ukochanej.

Plik:Mid .jpg

Dane z książek Sapkowskiego

Wygląd

Jeździec patrzy na nią. Ciri widzi błysk oczu w szparze wielkiego hełmu, ozdobionego skrzydłami drapieżnego ptaka. Widzi odblask pożaru na szerokiej klindze miecza trzymanego w nisko opuszczonej dłoni.

Krew elfów

Wezwany z antyszambrów rycerz wszedł do komnaty energicznym, gromkim krokiem, zgrzytając czarną zbroją. Zatrzymał się, wyprostował dumnie, odrzucił z ramienia mokry i ubłocony czarny płaszcz, położył dłoń na rękojeści potężnego miecza. Oparł o biodro czarny hełm ozdobiony skrzydłami drapieżnego ptaka. Coehoorn spojrzał na twarz rycerza. Znalazł na niej twardą wojacką dumę i zuchwałość. Nie znalazł niczego, co powinno się zobaczyć na twarzy człowieka, który ostatnie dwa lata spędził w wieży, w miejscu, z którego, jak wszystko wskazywało, wyjść mógł tylko na szafot.

Krew elfów

Nie było już czarnego rycerza z Cintry. Był klęczący w kałuży krwi blady, ciemnowłosy młodzieniec o oszołomionych błękitnych oczach i ustach wykrzywionych w grymasie strachu. Czarny rycerz z Cintry padł od ciosów jej miecza, przestał istnieć (...) Nie znała go, nigdy go nie widziała. Nie obchodził jej. Nie bała się go.

Czas pogardy

Jeniec milczał. Skrępowany i ułożony w drewnianym pudle wyglądał jeszcze nędzniej i bezbronnej niż na Thanedd, a tam Geralt widział go na kolanach, rannego, dygoczącego ze strachu w kałuży krwi. Wyglądał też znacznie młodziej. Wiedźmin nie dawał mu więcej niż dwadzieścia pięć lat.

Chrzest ognia

Nilfgaardczyk, którego Jaskier ostatni raz widział w trumnie, wbił oczy w mokrą grzywę. Poeta ledwie go poznał, odzianego w kolczugę, skórzany kaftan i płaszcz, bez wątpienia zwleczone z któregoś z zabitych przy wozie havekara. Zapamiętał jednak młodą twarz, której od czasu przygody pod bukiem nie zdołał zmienić skąpo sypiący się zarost. (...)
- Jestem Cahir Mawr Dyffryn aep Ceallach.

Chrzest ognia

Różne

Gdy Cahir otworzył oczy, potwór był tuż przy nim.

- nie zabijaj... - szepnął, zaprzestając prób podniesienia się ze śliskiej od krwii posadzki. Rozsieczona przez szarowłosą dziewczynę dłoń przestała boleć, zmartwiała.

- wiem kim jesteś Nilfgaardczyku - białowłosy potwór kopnął hełm z porąbanymi skrzydłami - Ścigałeś ją uparcie i długo. Ale już nigdy nie zdołasz jej skrzywdzić.

- Nie zabijaj...

- Podaj mi jeden powód. Choć jeden. Spiesz się.

- To ja... - wyszeptał Cahir - To ja wywiozłem ją wtedy z Cintry. Z pożaru... Ocaliłem ją. Uratowałem jej życie...

Gdy otworzył oczy, potwora już nie było (...)

Cahir zemdlał.

Czas pogardy

– Cahir... Mój syn...
– Twój syn... – Emhyr zmrużył oczy. – Nie wiem jeszcze, czym zawinił twój syn. Chciałbym wierzyć, że jego wina polegała tylko na głupocie i nieudolności, nie na zdradzie. Jeśli tak jest, będzie ścięty, nie łamany kołem.

Czas pogardy

- Przemyśl jego propozycję, Geralt - zadrwił Jaskier. - Koniec końców, to nilfgaardzki szlachcic. Może z jego pomocą łatwiej nam będzie przedostać się do...

- Trzymaj jęzor na wodzy - przerwał mu ostro wiedźmin. - Dalejże, dobądź miecza. Nilfgaardczyku.

- Nie będę się bił. I nie jestem Nilfgaardczykiem. Pochodzę z Vicovaro, a nazywam się...

Chrzest ognia

Może Cię zainteresuje, że cudak w hełmie z piórami, który z Thanedd zniknął równie tajemniczo, jak się pojawił, nazywa się Cahir Mawr Dyffryn i jest synem seneszala Ceallacha. Dziwnego tego osobnika poszukujemy nie tylko my, ale, jak się okazuje, również służby Vattiera de Rideaux i ludzie tego skurwysyna...
- Pani Filippa, hem, hem, nie lubi takich słów. Napisałem: "tej kanalii".
- Niech będzie. Tej kanalii Stefana Skellena.

Chrzest ognia

Ciekawostki:

• "aep" w języku elfów oznacza syn lub córka.
• Po dowiedzeniu się, że Regis jest wampirem, Cahir (wraz z Milvą) przez pewien czas co rano, podświadomie sprawdzał czy na swojej szyi nie ma śladów ukąszeń. Przestał dopiero wtedy, gdy Regis obalił wszystkie stereotypy o wampirach.
• Cahir brutalnie pobił się z Geraltem; rozdzieliła ich wtedy Milva bijąc obydwu "po równo" swoim pasem.
• W trakcie rozmowy o ciąży Milvy, Cahir wyznał, że oprócz dwóch braci ma także trzy siostry.
• Postać Cahira w pełnej zbroi była stałym elementem koszmarów Ciri; obraz ten wrył się w pamięć księżniczki po oblężeniu Cintry. Dopiero pokonanie rycerza w walce i zobaczenie go bez hełmu wyzbyło dziewczynę z lęku przed "czarnym rycerzem".
• Po przegranym pojedynku z Ciri w trakcie przewrotu na Thanedd, Cahir miał problemy ze zginaniem palców ręki którą zraniła Ciri.
• Na zamku Stygga, przed pojedynkiem Cahira z Bonhartem, Ciri używa fortelu mającego oszukać łowcę głów, mówiąc mu, iż to właśnie Cahir jest słynnym wiedźminem.
• W grze Wiedźmin 3: Dziki Gon podczas konnych wyścigów u Vegelbudów możemy ścigać się na nilfgaardzkim koniu, noszącym imię Cahir.

Galeria

Grafiki z książek

Damalago1 gr.jpg

Cahir na okładce książki w wersji hiszpańskiej

13097743384927.jpg

Okładka hiszpańskiej wersji wiedźmina - bez tekstu

Nieoficjalne

<gallery navigation="true"> Cahir;_grafika_Joan_.jpg|Cahir; grafika Joan Cahir;_grafika_Alexander_"Sych"_Rutchkin.jpg|Cahir; grafika Alexander "Sych" Rutchkin Cahir;_grafika_Anna_"Anay"_Przybyłowicz.jpg|Cahir; grafika Anna "Anay" Przybyłowicz Cahir 4.jpg|Cahir; grafika Marek Bednarski|link=http://www.sapkowski.pl/modules.php?op=modload&name=My_eGallery&file=index&do=showpic&pid=377&orderby=dateD C_c_patch_1_1_by_justanor-d39cqwz.jpg|never & ever