- Informacje
- Opisy z książek i gier
Dane z gry Wiedźmin 3: Dziki Gon[]
Dh'oine złapali Cerbina. Trzymają go na łańcuchu, jak psa. Ciągle pilnuje go dwóch bandytów, więc nie atakuję, żeby nie stała mu się krzywda... A negocjować z dh'oine nie zamierzam. Nigdy nie dotrzymali jeszcze słowa.
Ale Cerbin ma głowę na karku. Ludzie poją go alkoholem, każą mu śpiewać. Wtedy albo wyzywa ich w naszym języku, albo zwraca się do nas w Starszej Mowie. Głos się niesie po moczarach, więc wszystko słyszymy. Jaką ci ludzie mają rutynę. Kiedy zmieniają warty. Jaką mają broń. Zapamiętuję to wszystko. Kiedy będę wiedział dość, uderzę. Szybko. Wtedy, kiedy się nie będą spodziewać, uderzę – tam gdzie zaboli.
Notatka Scoia'tael
Mówią, że złapać elfa w lesie się nie da. Otóż da się, tylko trzeba się wysilić. Dowód mamy w obozie – łucznika Scoia'tael. Myślałem, że po ostatniej wojnie z Nilfgaardem wytłukliśmy całe to ścierwo, ale widać żeśmy się mylili.
Najchętniej bym długoucha od razu powiesił. No, może nie od razu, tylko po kilku dniach tortur, ale w każdym razie powiesił. Ale Kola mówi, że tak długo, jak trzymamy nieludzia żywego, to inne Scoia'taele nas nie napadną, żeśmy go w zemście nie zabili.
Posłuchałem się go – i póki co nie żałuję. Dawniej to co chwila ktoś musiał strzałę z dupy wyciągać, a teraz jakby spokojniej. Ten nasz elf spokojny, je mało, a jak mu się wmusi wódki, to nawet ładnie tam po swojemu coś śpiewa. „Bl'oede dh'oine, aespere evelliren”, czy jakoś tak. Pewnie coś o kwiatkach, słoneczku, i tak dalej, jak to u nich.
Zapiski bandyty