Wiedźmin Wiki
Advertisement
Wiedźmin Wiki

Chrzest ognia – napisana przez Andrzeja Sapkowskiego trzecia z pięciu części sagi o wiedźminie.

Streszczenie[]

Sierpień, rok 1267[]

Rozdział I[]

CO FA Milva i Geraltowi w Brokilonie (by Doro Kitsune)

Milva relacjonuje Geraltowi wydarzenia ze świata (by Doro Kitsune)

Podczas kuracji w Brokilonie, do przyjazdu Jaskra głównym informatorem Geralta była Maria Barring zwana Milvą - ludzka tropicielka i łowczyni, która przed laty została przygarnięta przez driady. Jako człowiek, względnie bezpiecznie mogła ona opuszczać wielki matecznik i wchodzić między ludzi, aby na przykład zaczerpnąć informacji z zewnątrz. Milva opowiedziała zatem Białemu Wilkowi jak wygląda front; o prześladowaniach Wiewiórek oraz poszukiwaniach spiskowców zamieszanych w przewrót na Thanedd;  o śmierci Cordringhera, a w końcu – co najważniejsze – o księżniczce Cintry, która znalazła się nagle na dworze Nilfgaardu.

To redański wywiad postarał się o to, aby rewelacje na temat  Ciri dotarły do uszu wiedźmina. Dijsktra odkrył bowiem sekretne miejsce przebywania Geralta, znał również tożsamość Milvy, którą zamierzał w stosownym czasie wykorzystać do celów swojej wywiadowczej pracy.

Ze względu na fakt, że książę Radowid wciąż był jeszcze za młody aby rządzić, to jako praktycznie najważniejsza od śmierci Vizimira osoba w państwie, szef wywiadu spotyka się z nilfgaardzkim emisariuszem Shilardem Fitz - Oesterlenem. Dijkstra kieruje w stronę ambasadora szereg oskarżeń dotyczących jawnie napastniczych, eskalacyjnych działań, jakie Nilfgaard podjął przeciwko państwom Północy, w postaci m. in. morskich blokad ujścia Jarugi oraz Wysp Skellige, czynne wspieranie komand Soia’tael, czy agresywne rajdy na Sodden i Brugge. Spotkanie nie wniosło nic, jeśli chodzi o poprawę wzajemnych stosunków obu państw, aczkolwiek hipotetyczna wzmianka Shilarda o możliwości wymiany Cahira Mawr Dyffryna na ściganych przez Redanię innych więźniów politycznych, wzbudziła w Dijkstrze wątpliwości co do prawdziwości losu dziedziczki Cintry.

Tymczasem Filippa Eilhart powołuje tajną Lożę Czarodziejek dla dobra i ochrony spraw magii, która ma odmienić losy świata.

Rozdział II[]

Geralt wraz z Jaskrem są już na drodze do Nilfgaardu z misją ratowania Ciri. Misją przez wielu uznawanych za samobójczą. Ruszają wzdłuż rzeki Wstążki na zachód w kierunku Verden. Wpadają na havekarów – kupców handlujących ze Scoia'tael, do których przybywa kilku nilfgaardzkich rycerzy. Dochodzi do walki, w której Geraltowi i Jaskrowi z pomocą nagle nadciąga Milva. Okazuje się, że havekarzy mieli zamkniętego w trumnie Cahira aep Ceallacha, którego dostarczył im Isengrim Faoiltiarna – dowódca elfiego komanda z wyspy Thanedd. Młodzieńca mieli przejąć Nilfgaardczycy, gdyż ten nie wykonał rozkazu – nie schwytał Ciri na wyspie Thanedd. Tymczasem Emhyr var Emreis zrywa rozejm z Temerią i atakuje Brugge z trzech stron – od północy uderzają skoncentrowane elfie komanda, od zachodu oddziały verdeńskie, a od południa wojska nilfgaardzkie. Geralt, Jaskier i Milva zostają osaczeni przez wojnę i zmuszeni są do podróży na wschód, kryjąc się po lasach. Dołączają do kompanii krasnoludów eskortującej grupkę uciekinierów, której przewodzi Zoltan Chivay. Kompania wspólnie przemierza ogarnięte wojną i pożarem Brugge.

Rozdział III[]

CO I Gościna u Regisa (by Denis Gordiejew)

Gościna u Regisa

Okropieństwa, jakich bohaterowie są świadkami oraz liczne zagrożenia zmuszają ich często do podejmowania ryzykownych decyzji logistycznych, jak i trudnych dylematów moralnych. Za rzeką Chotlą, na elfim cmentarzysku Fen Carn spotykają przedziwnego cyrulika o imieniu Emiel Regis, który postanawia wyruszyć dalej z nimi.

W międzyczasie Ciri alias „Falka” coraz bardziej wsiąka w koleje awanturniczego życia, smakując niczym nie skrępowanej wolności. Zabawa przeplatana z zabijaniem i rabowaniem staje się dla niej codziennością.

Rozdział IV[]

Podróżnicy wkrótce docierają do obozu uchodźców, który zostaje zaatakowany przez nilfgaardzki zagon i cała kompania ulega rozproszeniu. Okazuje się, iż w Sodden z Nilfgaardem walczy wydzielony z armii temerskiej, cintryjski korpus pod dowództwem marszałka Vissegerda. W ich ręce wpadają Geralt oraz Jaskier i zostają zatrzymani w obozie wojskowym pod fortem Armeria. Nastroje w obozie nie są najlepsze. Obrońcy cofają się ciągle pod nilfgaardzkim naciskiem, a cintryjscy żołnierze masowo dezerterują z wojska z powodu rozpuszczanych przez cesarstwo plotek, że ocalała z rzezi księżniczka zapragnęła sięgnąć po tron Cintry dobrowolnie oddając się Emhyrowi. Wściekły marszałek rozpaczliwie próbuje temu przeciwdziałać pogłoskami o nieprawym pochodzeniu księżniczki, cedując winę za całą sytuację na wiedźmina. Ten bowiem piętnaście lat wcześniej przyczynić miał się do rodowej tragedii, stając wówczas w obronie związku Pavetty i Duny’ego, potem roszcząc sobie prawo do Ciri, którą po upadku Cintry miał porwać i oddać Nilfgaardowi. A żeby tego było mało, łowcę potworów zatrzymano w miejscu bitwy z wrogim zagonem, co z kolei wysuwało podejrzenia o szpiegostwo. Geraltowi groził stryczek.

Rozdział V[]

W nocy, w przedziwny sposób, wiedźmina i barda uwalnia Regis – i znika. Gdy jednak próbują się wymknąć, obóz atakują Nilfgaardczycy. Dochodzi do bitwy pod Armerią, w której ranny w głowę zostaje Jaskier. Ostatecznie obu udaje się uciec. Tymczasem Cahir ratuje Milvę walczącą o konie z chłopskimi uciekinierami. Tropicielka ma zamiar ująć się za nim przed Geraltem, albowiem podążający za nimi od dwóch tygodni Nilfgaardczyk zdawał się nie być wrogo nastawiony – już raz wcześniej pomógł grupie, kiedy stwarzający zagrożenie awanturnik prawie im uciekł. Poza tym były cesarski agent istotnie miał wpłynąć na korektę kursu, jeśli chodzi o poszukiwanie Ciri. Okazuje się wszakże, że zarówno on, jak i Geralt mają te same prorocze sny o Ciri, co świadczy o tym, że nie ma jej w Nilfgaardzie, a zatem dziewczyna dostarczona do Emhyra jest tylko podstawionym sobowtórem. Zanim jednak dojdzie do tego odkrycia, cała piątka spotyka się znów nad Iną, gdzie Regis opatruje ranę Jaskra oraz zdradza, iż jest wampirem. Wiedźmin nakazuje Regisowi odejść. Jednakże wkrótce, nad Jarugą, wampir powraca. Tam też, podczas wspólnego jedzenia zupy rybnej, formułuje się wiedźmińska kompania.

Rozdział VI[]

Na pierwsze posiedzenie w zamku Montecalvo Francesca Findabair przybywa wraz z Yennefer, którą na Wyspie Thanedd zamieniła w nefrytową statuetkę jakoby w celu ochrony przed Riencem. Podczas zgromadzenia, władczyni Dol Blathanna dowodzi pozostałym czarodziejkom w jaki sposób proroctwo Ihtlinne bezpośrednio powiązane jest z Cirillą, która obecnie jest jedyną posiadaczką aktywnego genu Starszej Krwi. W związku z ową rewelacją po raz pierwszy podjęta została spekulacja o tym, że cesarz Południa nie szuka księżniczki po to, aby legalnie zawłaszczyć Cintrę, lecz aby stać się udziałowcem w spełnianiu się właśnie starożytnego proroctwa. Jednocześnie Filippa Eilhart ujawnia pierwszy długoterminowy projekt loży, jakim jest przekształcenie królestwa Koviru w wielkie imperium Północy, całkowicie podporządkowane woli członkiniom tej sekretnej organizacji. Środkiem do zrealizowania tego celu miałby być mariaż królewskiego potomka z odpowiednio młodą, zdolną do zajścia w ciążę czarodziejką z królewskim rodowodem, wcieloną uprzednio w szeregi loży. Gdy wychodzi na jaw, że Ciri ma być kluczem do osiągnięcia tych planów, Yennefer z pomocą Fringilli Vigo ucieka z Montecalvo.

Tymczasem Stefan Skellen wynajmuje osławionego najemnika Leo Bonharta, aby ten wytropił i bezwględnie zlikwidował najnowszego członka Szczurów – Falkę.

Rozdział VII[]

Wiedźmińska kompania udaje się na wschód w stronę Caed Dhu – do druidów, by dowiedzieć się gdzie jest Ciri. Spotykają na swej drodze Zoltana Chivaya, który szczęśliwie przetrwał atak Czarnych w obozie pod Armerią. Przed powrotem do Mahakamu podarował on Geraltowi swój piękny miecz – Sihill. Podróżując przez ogarnięty wojną lesisty Angren, kompania postanawia przekroczyć Jarugę, rezygnując wcześniej z kierunku na Ysgith ze względu na fakt, że Milva okazała się być w ciąży. Tam wpadają w sam środek walk między wojskami nilfgaardzkimi a liryjskimi partyzantami królowej Meve i biorą udział w bitwie o most na Jarudze.

Galeria[]

Advertisement