Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 45: | Linia 45: | ||
[[pt-br:Batismo de Fogo]] |
[[pt-br:Batismo de Fogo]] |
||
[[Kategoria:Książki]] |
[[Kategoria:Książki]] |
||
| + | [[Kategoria:Strony wymagające przetłumaczenia]] |
||
Wersja z 20:51, 5 paź 2018
Trought these fields of destruction
Baptism of fire
I,ve watched all your suffering
As the battles raged higher
And though they did hurt me so bad
In the fear and alarm
You did not desert me
My brothers in my arms...Motto Chrztu ognia[1]
Chrzest ognia – napisana przez Andrzeja Sapkowskiego trzecia z pięciu części sagi o wiedźminie.
Streszczenie
Geralt po wyleczeniu się w lesie Brokilon i zaciągnięciu informacji od łuczniczki Milvy wyrusza wraz z Jaskrem, by uratować Ciri. Ruszają wzdłuż rzeki Wstążki na zachód w kierunku Verden. Wpadają na havekarów – kupców handlujących ze Scoia'tael, do których przybywa kilku nilfgaardzkich rycerzy. Dochodzi do walki, w której Geraltowi i Jaskrowi z pomocą nagle nadciąga Milva. Okazuje się, że havekarzy mieli zamkniętego w trumnie Cahira aep Ceallacha, którego dostarczył im Isengrim Faoiltiarna – dowódca elfiego komanda z wyspy Thanedd. Młodzieńca mieli przejąć Nilfgaardczycy, gdyż ten nie wykonał rozkazu – nie schwytał Ciri na wyspie Thanedd. Tymczasem Emhyr var Emreis zrywa rozejm z Temerią i atakuje Brugge z trzech stron – od północy uderzają skoncentrowane elfie komanda, od zachodu oddziały verdeńskie, a od południa wojska nilfgaardzkie. Geralt, Jaskier i Milva zostają osaczeni przez wojnę i zmuszeni są do podróży na wschód, kryjąc się po lasach. Dołączają do kompanii krasnoludów eskortującej grupkę uciekinierów, której przewodzi Zoltan Chivay. Kompania wspólnie przemierza ogarnięte wojną i pożarem Brugge. Za rzeką Chotlą, na elfim cmentarzysku Fen Carn spotykają przedziwnego cyrulika o imieniu Emiel Regis, który postanawia wyruszyć dalej z nimi. Wkrótce docierają do obozu uchodźców, który zostaje zaatakowany przez nilfgaardzki zagon i cała kompania ulega rozproszeniu. Okazuje się, iż w Sodden z Nilfgaardem walczy wydzielony z armii temerskiej, cintryjski korpus pod dowództwem marszałka Vissegerda. W ich ręce wpadają Geralt oraz Jaskier i zostają zatrzymani w obozie wojskowym pod fortem Armeria. W nocy, w przedziwny sposób, wiedźmina i barda uwalnia Regis – i znika. Gdy jednak próbują się wymknąć, obóz atakują Nilfgaardczycy. Dochodzi do bitwy pod Armerią, w której ranny w głowę zostaje Jaskier. Ostatecznie obu udaje się uciec. Tymczasem Cahir ratuje Milvę walczącą o konie z chłopskimi uciekinierami. Cała piątka spotyka się znów nad Iną, gdzie Regis opatruje ranę Jaskra oraz zdradza, iż jest wampirem. Wiedźmin nakazuje Regisowi odejść. Jednakże wkrótce, nad Jarugą, wampir powraca. Tam też, podczas wspólnego jedzenia zupy rybnej, formułuje się wiedźmińska kompania.
Tymczasem Filippa Eilhart powołuje tajną Lożę Czarodziejek dla dobra i ochrony spraw magii, która ma odmienić losy świata. Na pierwsze posiedzenie w zamku Montecalvo Francesca Findabair przybywa wraz z Yennefer, którą na Wyspie Thanedd zamieniła w nefrytową statuetkę jakoby w celu ochrony przed Riencem. Gdy wychodzi na jaw, że loża chce wykorzystać Ciri do własnych, wielkich planów – Yennefer z pomocą Fringilli Vigo ucieka z Montecalvo.
Wiedźmińska kompania udaje się na wschód w stronę Caed Dhu – do druidów, by dowiedzieć się gdzie jest Ciri, gdyż Cahir zaręcza, iż nie ma jej w Nilfgaardzie. Spotykają na swej drodze Zoltana Chivaya, który podarował Geraltowi swój piękny miecz – Sihill. Podróżując przez ogarnięty wojną lesisty Angren, kompania postanawia przekroczyć Jarugę. Tam wpadają w sam środek walk między wojskami nilfgaardzkimi a liryjskimi partyzantami królowej Meve i biorą udział w bitwie o most na Jarudze.
Galeria
