Wiedźmin Wiki
Wiedźmin Wiki

Dziennik Wielkiego Żebraka - przedmiot fabularny w dodatku Wiedźmin 3: Krew i Wino, należący do Wielkiego Żebraka, znaleziony przy jego szczątkach w zamurowanej komnacie Świątyni Lebiody. Powiązany z poszukiwaniami arcymistrzowskiego rynsztunku Szkoły Mantikory

Treść[]


7 Feainn 1203

Ataki się nasilają. Przeciwni mojej obecności tu mieszkańcy pobliskiej wioski są coraz bardziej agresywni. Nie podoba im się, że głoszę prawdę wbrew ich dawnym bożkom. Nie mogą zrozumieć, że tylko w Lebiodzie znajdą ocalenie. Grożą mi śmiercią, ale jeżeli mam umrzeć w imię Lebiody, jeśli takie przeznaczenie wybrał dla mnie Prorok, będę więcej niż szczęśliwy mogąc je wypełnić.

14 Feainn 1203

Pożegnałem właśnie wspaniałego gościa, prawdziwego neofitę, człowieka niezwykle głodnego wiary i prawdy. Zwał się Merten, niegdyś był wiedźminem, lecz porzucił ten niecny fach, by wstąpić na ścieżkę prawdy. Wiele rozmawialiśmy, oddawaliśmy się medytacji i modlitwie. Zostawił tu, ku chwale Proroka, wiele ze swych dóbr, które stanowiły o jego przywiązaniu do dawnego życia. Poczynił wielkie postępy, ach, gdybyż wszyscy wyznawcy Lebiody byli tak gorliwi, ten świat byłby lepszy!

Merten wyznał mi też gorzką prawdę, o niecnych czynach, które popełnił – uznałem zatem, że jego oczyszczenie ma stać się pełne, musi dotrzeć do Ukrytej Kaplicy. Dotarcie do tego posępnego miejsca, wykutego w skale i opanowanego przez niebezpieczne stworzenia, samo w sobie jest wyzwaniem i próbą – jeśli Lebioda pozwoli komuś wstąpić w progi kaplicy, znaczy, że odpuścił jego winy i zbrodnie. I Merten poszedł… Niech Lebioda go prowadzi.

19 Feainn 1203

Mój los jest przesądzony. Umrę za wiarę, umrę za prawdę, umrę za Lebiodę. Tej nocy na świątynię napadli ludzie z wioski, banda pijanych oprychów. Z krzykiem na ustach, wygrażając, że skoro zwą mnie Wielkim Żebrakiem, powinienem zacząć żebrać u Lebiody o łaskę, obrabowali świątynię z kosztowności (na szczęście pozostawiając księgi, które uznali za bezwartościowe), a mnie samego zamurowali za ścianą… Jeśli Lebioda nie ześle mi pomocy, tutaj dokonam żywota. Ku Jego chwale.