Emblonia

Emblonia - dawne królestwo graniczące z Temierią i Redanią. Leżało na międzyrzeczu, utworzonym przez dwa ramiona rzeki Pontar. Państwo bogate w urodzajną glebę - mady. Pod rządami władców zapuszczone i zmieniające się w lesiste nieużytki. Kraj podupadł, aż wkońcu wcielił się do Temerii i Redanii. 

W czasach wydarzeń z Sezonu Burz ziemie dawnej Emblonii na kartach map mianowano Pontarią i Przyrzeczem. Według Wiedźmina 3 oraz Sezonu Burz, wspomniane jako Ziemia Niczyja, ze względu na ciągłe waśnie między Foltestem, a Vizimirem, powodowane bezustannym przesuwaniem słupów granicznych. 

Dane z książek Sapkowskiego

Leżący pomiędzy odnogami kraj zaś - a raczej kraik - zwał się Emblonią. To znaczy zwał się niegdyś, dość dawno temu. I dość dawno temu przestał. Królestwo Emblonii przestało istnieć jakieś pół wieku temu. A były po temu powody. 

- Sezon Burz, str. 195

Toteż podupadło. A wreszcie zanikło. Postarali się o to potężni sąsiedzi, Temeria i Redania. Emblonia, lubo twór politycznie niewydarzony, pewnym bogactwem jednak dysponował. Leżał wszak w aluwialnej dolinie rzeki Pontar, która od wieków osadzała tu niesione wylewami muły. Z których powstały mady - niezwykle żyzne i wydajne rolniczo gleby. Pod rządami władców Emblonii mady rychło zaczęły zmieniać się w zarosłe łęgami nieużytki, na których mało dało się posadzić, a jeszcze mniej zebrać. Temeria i Redania notowały tymczasem znaczny przyrost ludności i produkcja rolnicza stawała się sprawą o żywotnym znaczeniu. Mady Emblonii nęciły. Dwa rozdzielone rzeką Pontar bez zbędnych ceregieli podzieliły więc Emblonię między siebie, a nawzwę wymazały z map. 

- Sezon Burz, str. 196

Z tych powodów Geralt słabo znał tereny Emblonii - czy też, wedle nowszych map, Pontarii i Przyrzecza. 

- Sezon Burz, str. 197