- Ten artykuł dotyczy żony Emhyra var Emreisa. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa..
- Informacje
- Opisy z książek i gier
Oto nadchodzi interes cesarstwa, pomyślał. Fałszywa princessa, fałszywa królowa Cintry. Fałszywa władczyni ujścia rzeki Yarry, na której tak zależy cesarstwu.Emhyr o fałszywej Cirilli[1]
Cirilla – królowa Cintry i cesarzowa Nilfgaardu, niezwykle podobna do Cirilli z Cintry dziewczyna, pochodząca z Brugge.
Biografia[]
Została odkryta przez Codringhera, który zaproponował Geraltowi podstawienie jej agentom Królestw Północnych w celu ochrony prawdziwej Ciri. Gdy Schirrú zamordował Codringhera, poinformował Vilgefortza o jej istnieniu, a następnie razem z Riencem ją porwał. Vilgefortz przemocą wyuczył dziewczynę do roli Ciri.
Fałszywa Ciri u cesarza[]
Po puczu na Thanedd i wybuchu II Wojny Północnej dziewczyna została wysłana cesarzowi Nilfgaardu Emhyrowi var Emreis, który jednak poznał się na oszustwie. Nie kazał jej jednak zabić, tylko odesłał pod opiekę hrabiny Stelli Congreve, do zamku Darn Rowan, stolicy prowincji Rowan.
Gdy rozeszła się wieść (szeroko głoszona przez nilfgaardzkich wysłanników), że Cirilla żyje i dostała azyl w Nilfgaardzie, Cintryjczycy masowo dezerterowali i dołączali do armii cesarskiej. Sam marszałek Vissegerd, choć na początku potępiał dezerterów, objął dowództwo nad Cintryjczykami walczącymi w barwach nilfgaardzkich i wspomógł Menno Coehoorna podczas Bitwy pod Brenną.
Gdy Emhyr puścił wolno prawdziwą Ciri, zamierzał odesłać „Cirillę” do jej domu. Nie chciała jednak ujawnić swej prawdziwej tożsamości, twierdząc, że całe jej życie było okropne i dopiero chwile spędzone w Darn Rowan były czymś więcej. Emhyr zakochał się w niej podczas spaceru po ogrodach w Darn Rowan.
Ślub z Emhyrem[]
Niedługo potem, po Pokoju Cintryjskim, w mieście Cintra wzięli huczny ślub, a Cintra oficjalnie została przyłączona do Cesarstwa. Inne tereny zdobyte podczas Wojen Północnych, oprócz Dol Angra, z powrotem przeszły we władanie królów północy.
Gry[]
Wiedźmin 2: Zabójcy Królów[]
Fałszywa Cirilla zostaje wspomniana w liście ambasadora Fitz-Oesterlena do cesarza.