- Informacje
Faengil - elf Aen Seidhe, dowódca komanda Scoia'tael z czasów II Wojny Północnej.
Charakterystyka[]
Gdy Meve spotkała Faengila, ze zdziwieniem zauważyła, że nie przypomina on dowódców komand z którymi wcześniej miała do czynienia, takich jak Eldain, czy Saevel. Nie był dumnym, wyniosłym i szukającym bohaterskiej śmierci fanatykiem, a młodym chłopakiem, który próbował przeżyć i walczyć o godność. Pomimo bardzo młodego, a zwłaszcza na elfa wieku dwudziestu siedmiu lat, czuł się odpowiedzialny za swoich podkomendnych i by ich chronić był gotów na wszelkie poświęcenia.
Wygląd[]
Faengil był młodym, niewysokim elfem. Ubierał się, jak na ciężkie warunki wojenne, dość ekstrawagancko. Jego przeszywania z krótkimi rękawami odsłaniał bowiem wytatuowaną klatkę piersiową, a do tego nie bał się nosić niesprzyjających masowaniu czerwonych ubrań, jak charakterystyczne nakrycie głowy z paskami materiału spływającymi na twarz.
Biografia[]
Faengil był jednym z wielu młodych elfów, które zdecydowały się walczyć z uciskiem i pogardą, jaką ich rasa otrzymywała ze strony ludzi w szeregach Scoia'tael. Pomimo bardzo młodego wieku szybko stał się dowódcą jednego z komand działających w Aedirn. Jego oddziałowi udało się dotrwać aż do końcowej fazy wojny. Wtedy jednak dostał list od innego z dowódców Wiewiórek, cieszącego się olbrzymim autorytetem Iorwetha. Poinformował on Faengila, że sojusznik partyzantów, Nilfgaard, wobec nadciągającej klęski zdecydował się odwrócić od dotychczasowych sojuszników i przekazał Nordlingom informacje o ich pozycjach oraz kryjówkach, a także odmówił zagwarantowania im nietykalności, gdy walki dobiegną końca. Iorweth zdecydował się ocalić tylu bojowników, ilu się dało i nakazał komandu Faengila stawić się we wskazanym miejscu, by stamtąd wycofać się na wschód. Młody dowódca zdecydował się posłuchać jego polecenia i spróbował desperackiej próby ucieczki wiedząc, że w Aedirn czeka ich już tylko śmierć. Pech chciał, że oddział natknął się podczas swojej wędrówki na armię lyrijską dowodzoną przez samą królową Meve, która zmierzała pod Aldersberg, by wspomóc swojego sojusznika Demawenda w boju o miasto. Elfy chciały uniknąć walki, jednak wykrył ich jeden ze zwiadowców. Przekonany, że zaraz rzuci się na niego cała armia, Faengil dał rozkaz do ataku. Przegrał jednak leśną potyczkę z przeważającymi siłami wroga. On i część jego podkomendnych dostali się do niewoli, a jego samego, jako dowódcę, doprowadzono przed oblicze władczyni. Faengil wyjawił, jakie mieli plany i błagał Meve o litość.
Królowa uznała, że dość już krwi przelano i pozwoliła komandu wyruszyć dalej. Faengil wyraził swoją wdzięczność monarchini i wyruszył dalej w drogę.
Królowa, która była już świadkiem wielu okrucieństw ze strony Scoia'tael nie chciała ryzykować, że i to komando dopuści się w przyszłości zbrodni na ludziach. Zdecydowała się stracić Faengil i jego partyzantów.
Powiązane zadania[]
Wojna Krwi: Wiedźmińskie Opowieści[]
- Bitwa o nic
Bibliografia[]
 |