- Informacje
- Opisy z książek i gier
Falka Redańska, Gvalch'ca (st. Sokolica) zwana Krwawą – królewna redańska, członkini dynastii redańskiej, jedyna córka i najstarsze dziecko króla Redanii, Vridanka i jego pierwszej żony półelfki – Beatrix z Koviru.
Zasłynęła na całej Północy jako bezlitosna i krwawa kobieta. Wznieciła rebelię przeciwko swemu ojcu i początkowo miała na celu zdobycie tronu Redanii. Finalnie powstanie Falki Krwawej ogarnęło całą Redanię, Temerię, a także inne regiony. Bunt był wyjątkowo chaotyczny i brutalny. Na stałe zapisała się w historii Północy. Ostatecznie po klęsce Falkę spalono na stosie.
Według legend z krwi rebeliantki ma się narodzić Niszczyciel (lub Niszczycielka).
Charakterystyka[]
Falka, jak sam wskazuje jej przydomek, była wyjątkowo krwawa, bezlitosna, okrutna, pozbawiona skrupułów i moralności. Świadczą o tym min. morderstwo na ojcu i braciach oraz mord niewinnej ludności Północy. Kobieta z pewnością posiadała duże umiejętności charyzmatyczne oraz polityczne, inaczej nigdy nie udało by się jej wywołać takiej rewolty.
Buntowniczka była również nieczuła i wiele wskazuje na to, że była pochłonięta nienawiścią.
Falka urodziła się kwarteronką (czyli 1/4 krwi elfiej) i w jej żyłach płynęła krew Starszego Ludu. Królewna odziedziczyła wygląd i wyjątkową urodę po swych elfich przodkach, nie zaś po szpetnej matce. Z wielu relacji wynika, że była piękną kobietą.
Biografia[]
Młodość[]
Rebeliantka przyszła na świat najprawdopodobniej w stolicy Redanii, Tretogorze, w 1138 roku[1] Jej ojcem był król Redanii Vridank Elf, zaś matką półelfka, szlachcianka z Koviru, Beatrix. Po ojcu wywodziła się z dynastii Redańskiej, zaś po matce płynęła w niej krew Starszego Ludu, elfów.
Jako najstarsze dziecko swego ojca miała bardzo silne prawa do tronu, jednakże małżeństwo jej ojca nie było szczęśliwe. Matka Falki, Beatrix była szpetną kobietą, więc kiedy król poznał niezwykle piękną Cerro, oddalił swą dotychczasową żonę i córkę do Koviru, a sam zaś poślubił ww. kobietę. Falka spędziła więc dzieciństwo i młodość w Kovirze przy matce. Niewiele wiadomo o jej młodości, ani o tym, co tam robiła. Tymczasem w Redanii na świat przyszło potomstwo króla Vridanka i Cerro - dwaj synowie: Heltmult i Denhard, którzy wygryźli Falkę z jej praw do tronu Redanii.
Krwawa Rebelia[]
W wieku 25 lat kobieta przypomniała sobie o swoich prawach do tronu i postanowiła siłą je wyegzekwować. Falka tym sposobem rozpoczęła rebelię przeciwko swej własnej rodzinie w celu zdobycia tronu Redanii. Początkowo cała Północ widziała walkę dziedziczki tronu jako słuszną, gdyż walczyła o swoje, więc otrzymała wsparcie od szlachty kovirskiej oraz temerskiej (mimo iż król Temerii, Goidemar, poślubił adoptowaną przez królową Cerro półelfkę Riannon).
Falka początkowo panowała nad sytuacją i zwyciężała. Niedługo jednak dała upust swej nienawiści - krwawo rozprawiła się ze swą rodziną, podobno osobiście zamordowała królową Cerro, dwóch przyrodnich braci oraz swego własnego ojca. Rebelia jednak trwała dalej.
W końcu Falka straciła kontrolę nad nią i rozpętała się rzeź. Głównym trzonem jej armii było chłopstwo - motywowała je nowymi hasłami, a wkrótce coraz bardziej radykalne postulaty i narastająca dzikość doprowadziły do wybuchu. Armia zaczęła mordować szlachtę, a powstanie przeniosło się z Redanii do Temerii oraz do innych sąsiednich królestw. Tym sposobem rozpoczęła się wojna totalna, w trakcie której armia Falki, z nią na czele, dopuszczała się okrutnych czynów sprawiając istne piekło niewinnym istotom (wojna przeciwko wszystkiemu, co żyje).
Dowodami na jej okrucieństwo są między innymi decyzja o obdarciu żywcem ze skóry maga i członka kapituły czarodziejów, Radmira, czy też spalenie grodu Mirthe. W czasie walk w Temerii pojmano przez przypadek żonę Goidemara, będącą w ciąży, Riannon. Przywódczyni buntu bezdusznie kazała uwięzić ciężarną kobietę w zamku Houtborg. Ciężkie warunki spowodowały, że królowa niedługo popadła w obłęd, w takich też warunkach powiła na świat dwoje bliźniaczych dzieci Amaveta i Fionę.
Falka, słynąca z piękności, była też rozpustna. Handlująca niemalże swym ciałem - oddawała się swym dowódcom i generałom, aby zyskać ich poparcie. Taki tryb życia spowodował, że niedługo zaszła w ciążę i urodziła córkę Adelę. Za nic sobie jednak miała córkę i podrzuciła dziecko obłąkanej temerskiej królowej twierdząc, że tylko królowe mogą karmić piersią jej bękarta.
Śmierć i dziedzictwo[]
W końcu dziedziczka tronu musiała ulec przeważającej sile zjednoczonych przeciwko niej i została pojmana oraz osądzona. Wyrok był ostateczny. Za swe zbrodnie i okrucieństwo skazano ją na śmierć poprzez spalenie żywcem na stosie. Przed spłonięciem zapowiedziała przybycie na świat Niszczyciela, który miał ją pomścić i dokończyć jej dzieła.
Okrucieństwo i krwawość powstania zapamiętano na zawsze w całej Północy przekazując je w licznych legendach i opowieściach. Sama zaś Falka dzięki swoim czynom uzyskała przydomek „Krwawa”.
Spalenie kobiety zapoczątkowało tradycję, że w każde święto Saovine w Temerii i Redanii na stosach pali się jej kukłę. Później to imię przybrała Ciri, gdy przystąpiła do gangu Szczurów. Według legend z krwi rebeliantki ma się narodzić Niszczyciel (lub Niszczycielka). Istnieją fałszywe dokumenty, z których wynika, że to właśnie Ciri ma być zrodzoną z krwi Falki Niszczycielką. Falka była matką Adeli. Spłodziła ją z którymś z dowódców, którym się oddawała zapewniając sobie tym samym ich wierność i lojalność.
Ciekawostki[]
- Istnieje prawdopodobieństwo, że Ciri widziała Falkę w swojej wizji na pustyni Korath po zaczerpnięciu mocy ze źródła ognia. Postać, którą widziała była wysoką kobietą o długich i prostych kruczoczarnych włosach otoczoną płomieniami[2].
Przypisy[]
- ↑ Wiedźmin: Gra Wyobraźni
- ↑ A. Sapkowski, Czas pogardy, Warszawa 2004, s. 272-274.
 |
 |