- Informacje
- Opisy z książek i gier
Foltest, pan Temerii, Pontaru, Mahakamu i Sodden, a od niedawna senior protektor Brugge, demonstrował wszystkim swój szlachetny profil, odwracając głowę w stronę okna. O Folteście[1]
Foltest – król Temerii, książę Sodden, zwierzchnik Pontarii, Pan Mahakamu oraz senior i protektor Brugge, Angrenu, Zarzecza i Ellander z dynastii Temerskiej. Wstąpił na tron ok. 1238 r.
Syn Medella i Sancii z Sodden, siostrzeniec księcia Sodden Ekkeharda, krewny królowej Lyrii i Rivii Meve, brat Addy Temerskiej, z którą miał romans i spłodził z nią córkę Adde Białą. Poza tym prawdopodobnie był ojcem Bussiego i Anais La Valette, które spłodził z baronową La Valette. Według gry jest kuzynem barona Ravanena Kimbolta.
Dzięki mariażowi Sancii z Medellem, Foltest odebrał po bezpotomnej śmierci swego wuja Ekkeharda hołd wasalny Sodden i do tytułu króla Temerii dodał tytuł księcia soddeńskiego. Podczas jego panowania Temeria znacząco urosła w siłę.
Według gry w czasie konfliktu aedirnsko-keadweńskiego w 1271 roku odzyskał ziemię utraconą za panowania ojca i zajął ziemie aż do bogatej faktorii handlowej Flotsam.
Charakterystyka[]
Foltest jest opisywany jako szczupły z bardzo przystojną twarzą. W grze Wiedźmin jest ubrany w zbroję temerską, na głowie zaś nosi kolczasty czerep z koroną. W Wiedźminie 2: Zabójcy Królów jego wygląd się zmienia - nosi wojskowy strój, ale poza tym na ramionach ma tarcze z herbem Temerii i innych krain, w których panuje, wciąż również nosi koronę.
Foltest jest bardzo inteligentny i ma dosyć rozbudowaną osobowość, wydaje się również uczciwy, dobry i sumienny, jednak potrafi to wszystko zagłuszyć w intencji swego kraju, np. kiedy na spotkaniu królów w Hagge zaproponował zabicie Ciri. Foltest wydaje się ponad wszystko dbający o interes i los swego kraju, jak to pokazał wielokrotnie w czasie I wojny z Nilfgaardem, kiedy to przystał na pokój Emhyra, gdyż nie chciał skazywać swego kraju na beznadziejną walkę, czy w czasie konfliktu aedirnsko-kaedweńskiego, gdy wykorzystał sytuację i zajął ujścia Pontaru. Można by powiedzieć, że Foltest stara się na przeróżne sposoby dbać o Temerię - nawet jeśli wymaga to podstępu czy zdrady.
Osobiście Foltest odznaczał się też wielką upartością i dziwacznymi pomysłami, poczuciem humoru, dosyć prostolinijnym stosunkiem do świata (ukazanym w grach), ale również sercem. Kiedy związał się z własną siostrą i spłodził z nią dziecko, a ta zamieniła się w strzygę, bardzo rozpaczał. Z powodu straty ukochanej i swojej córki, zakazał polowania na swoje dziecko i starał się je odczarować. Taka sytuacja trwała przez wiele lat, aż do czasu, kiedy wiedźmin Geralt odczarował jego córkę. W rozmowie z nim wykazał się sercem dla córki, gdyż uznał, że cierpi jako strzyga. Nie do końca wiadomo dlaczego wydał Geraltowi polecenie jej zabicia, jeśli okaże się nienormalna (wciąż zaklęta). Kierowała nim prawdopodobnie chęć oszczędzenia córce dalszych cierpień lub troską o dobro dynastii.
Foltest wykazywał głęboką miłość do wszystkich swoich dzieci, szczególnie do Addy, ale również do swych bękartów Bussy'ego i Anais. Dbał o nie i nie pozwalał nazywać ich bękartami, gdyż — jak sam mówił — to jego dzieci.
Był niezwykle kochliwy i nie potrafił w tej kwestii panować nad sobą.
Foltest był nieraz oskarżany o rasizm i nienawiść do starszych ras, dowodem na to może być powołanie specjalnych oddziałów do wybijania Wiewiórek, wysokie podatki dla nieludzi oraz propagowanie osób nienawidzących starych ras (Zakon Płonącej Róży). Wszystkie te decyzje były podyktowane dobrem Temerii, a Foltest osobiście nic nie miał do Starszych Ras, wręcz przeciwnie, starał się doprowadzić do porozumienia z nieludźmi, i był dosyć tolerancyjny wobec nich, jednak sytuacja wymagała od niego brutalnych działań, jak sam mówił na spotkaniu królów w Hagge, pacyfikacje elfów uważał za tragedię i dla nich, i dla ludzi, jednak nie widział innego wyjścia. Mówił płynnie w Starszej mowie, był koneserem elfickiej poezji i krasnoludzkiego piwa.
Foltest miał wiele talentów, m.in. umiejętność walki i dowództwa, oraz umiejętności dyplomatyczne. Można wywnioskować, że cieszył się dużym szacunkiem na południu. Miał również świetną pamięć.
Biografia[]
Wczesne życie[]
Foltest urodził się około 1218 roku w Wyzimie w Temerii, był synem i następcą króla Medella, księżniczki Soddeńskiej Sancii, córki sąsiedniego księcia Sodden Gutrama. Foltest dzięki pochodzeniu z dynastii Temerskiej, był spokrewniony z wieloma monarchami, jego krewną był królowa Lyrii i Rivii Meve, a wujem książę Sodden Ekkehard. Był także daleko spokrewniony z domami panującymi w Cidaris, Brugge oraz z Dynastią Thyssenidów.
Początek panowania[]
Foltest nie był żonaty. Krążyła - raczej uzasadniona - plotka, że wolny stan króla bynajmniej nie wynika z wyboru. Foltest już w bardzo młodym wieku nawiązał skandaliczny romans z własną siostrą, Addą Temerską. Po wstąpieniu na tron, zamierzał nawet poślubić Addę i uczynić królową u swego boku - obraził tym śmiertelnie króla Redanii Vizimira, albowiem w myśl wcześniej zawartych układów powinien wziąć za żonę córkę Vizimira, Dalimirę. Adda zmarła jednak i do ślubu nie doszło. Afera była i skandal nie cichnął, ponieważ Foltest miał z Addą dziecko, dokładniej córkę. Na dziecko to została rzucona klątwa prawdopodobnie przez Ostrita, który był zakochany w Addzie, w wyniku czego dziecko po narodzinach zmarło, a następnie odrodziło się jako strzyga. Dziewczynka została odczarowana przez Geralta i otrzymała po matce imię Adda. W takich warunkach żaden monarcha ani arystokrata nie miał i nie ma zamiaru wydawać za Foltesta córki i oficjalnie łączyć się mariażem z "tym skandalicznym dworem".
Niektórzy uważali, że Foltestowi nie przeszkadzał jego wolny stan, ponieważ król wolał kochanki i faworyty - jego miłością była baronowa Maria Luiza La Valette. Twierdzi się, że obydwoje dzieci baronowej, syna Bussy'ego i córkę Anais, spłodził nie stary baron La Valette, lecz właśnie król Foltest. Córka Foltesta i Addy Temerskiej, Adda Biała, jest oficjalnie traktowana jak następczyni tronu Temerii, ale dziewczyna jest wyraźnie upośledzona i niepełnosprawna. Foltest, podobnie jak Medell, nie darzył specjalną estymą swego dziadka, Hugona z Rivii, i po wstąpieniu na tron rozkazał usunąć jego portret z przedsionków sali tronowej. Miał też w zwyczaju "opuszczać" Hugona w genealogii - o swym pradziadku, Griffinie, zwykł był mówić "mój dziad", nie pomijając wszelako "babki Bienvenu" i "prababki Clarissy". Gmatwał często tym sposobem i mylił niezorientowanych w sprawie interlokutorów.
W 1245 roku miał zatargi graniczne z Vizimirem.
I Wojna Północna[]
Foltest w czasie I Wojny z Nilfgaardem i po podboju oraz Rzezi Cintry, tak jak wszyscy władcy Północy, przyłączył się do koalicji państw, która wystąpiła przeciwko cesarstwu. W skład tej koalicji wszedł Foltest, jako król Temerii, Vizimir II Redański, Demawend z Aedirn, Henselt z Kaedwen i Meve królowa Lyrii i Rivii. I Wojna zakończyła się zwycięstwem koalicji w bitwie o Wzgórze Soddeńskie, gdzie zjednoczone siły Północy razem z czarodziejami, pokonały armie z południa. Konflikt zakończył się ostatecznie traktem pokojowym.
Po wojnie[]
Po wojnie, Foltest bardzo szybko wykorzystał sytuację, jaka się narodziła po podziale Sodden na górne i dolne (Nilfgaard zagarnął górne). Po śmierci Ekkeharda, przyrodniego brata jego matki (swego wuja), przypadła mu korona Sodden oraz hołd lenny Brugge (książę Brugge obawiał się o los swego kraju, gdyż nie miał żadnego protektora). W tym czasie Foltest dążył do zhołdowania Verden. Pod jego zwierzchnictwem organizuje się korpus cintryjskich uchodźców pod dowództwem marszałka Vissegerda. Jednocześnie wdał się również w konflikt celny z Redanią.
II Wojna Północna[]
Był jednym z uczestników spotkania w Hagge. To on zaproponował atak na Cintrę, w którym miały wziąć udział wszystkie królestwa Północy, aby nie wyglądało to na atak przezeń przeprowadzony. Zaproponował, by odegrać prowokację. Królowie niechętnie odnieśli się na początku do jego planów, gdyż przypuszczali, że zamierza on zdobyć tron Cintry dla siebie. Dowodem na to miały być jakoby poszukiwania Lwiątka, czyli następczyni tronu Cintry. Królowie zgodzili się z jego planem, kiedy okazało się, że to nie Foltest szuka młodej księżniczki. Foltest, w obawie że Ciri dostanie się w ręce Nilfgaardu, zaproponował bardzo radykalne posunięcie - zabicie jej.
Po spotkaniu przygotowuje on ogromne siły nad Jarugą, które będą miały uderzyć na cesarstwo i odebrać mu Cintrę, podczas gdy będzie ono związane walkami w Lyrii. Po przewrocie na Thanedd wygnał wszystkich swoich czarodziejów i czarodziejki.
Po ataku na Lyrię oraz jej szybkim pokonaniu i błyskawicznym marszu na Aedirn, Foltest wciąż nie przypuszczał ataku na Cintrę. Zaraz po rozpoczęciu walk cesarz Emhyr var Emreis wysłał posłańców do Wyzimy, którzy uświadomili Foltestowi, że włączenie się do wojny zniszczy Temerię. Zrezygnowany Foltest, zniechęcony upadkiem Lyrii, bliską porażką Aedirn oraz przejściem Verden na stronę cesarstwa i hołdem Ervylla cesarzowi, który to spowodowało, że lewe skrzydło które miało osłaniać Temerię przestało istnieć, nie widząc innego wyjścia, zawiera separatystyczny rozejm z Imperatorem. Na jego mocy Nilfgaard nie atakuje Temerii, a Foltest będzie mógł zając cały wylot doliny Pontaru razem z twierdzą Hagge. Foltest jest również zmuszony uznać Dol Blathanna i respektować władzę jej królowej Francescki Findabair. Zgadza się na to, jeśli elfy potępią walkę Scoia'tael i się od nich odetną (tego samego zażądał Henselt).
Po 16 dniach rozejmu cesarz Emhyr zrywa pokój i wydaje rozkaz uderzenia na Temerię. Armia imperium atakuje Brugge z trzech stron oraz Sodden. Po uciążliwych walkach w Sodden i Brugge, armia Temerii musi się wycofać. Przez całą II fazę wojny Temeria przegrywa. Po Bitwie pod Mariborem armia Temerii jest rozbita, jednak cesarz Emhyr nie chcąc prowadzić kampanii w zimie, wydaje rozkaz odwrotu do Sodden. Przez całą zimę Temeria ma chwilę wytchnienia i okazję na odbudowę sił.
Foltest po otrzymaniu posiłków z Redanii, decyduje się na atak wojska koalicji. Staczają zwycięską Bitwę pod Mayeną, jednak twierdze spisano na straty. Koalicja nie pozwala przejąć inicjatywy cesarstwu, dlatego zmierza do ponownego ataku na Mayenę (którą oblegały wojska cesarskie). Marszałek Nilfgaardu Menno Coehoorn zamierzał zagrodzić drogę do twierdzy nadciągającym wojskom koalicji.
Foltest bierze udział w wielkiej Bitwie pod Brenną (w której jednak dowodzi jego zaufany człowiek Jan Natalis). Po bitwie, która była punktem zwrotnym wojny, przez całą IV fazę konfliktu kontynuuje ofensywę, aż dochodzi do Jarugi.
Pokój Cintryjski[]
Bierze udział w obradach pokojowych w Cintrze. Na mocy Pokoju Cintryjskiego Temeria otrzymuje najwięcej korzyści, sam Foltest zostaje hegemonem północy. W czasie obrad Foltest żywo był zainteresowany kontynuowaniem walk i odbiciem Cintry powracając do dawnego planu, jednak odnalezienie księżniczki Cirilli i jej ślub z imperatorem Emhyrem pogrzebał ostatecznie te plany.
Zostaje mu przyznane Górne Sodden, Angren i Zarzecze. Najprawdopodobniej jednak jeszcze 1268 zrzekł się Górnego Sodden, Angrenu i Zarzecza na rzecz Nilfgaardu zachowując możliwość dożywotniego tytułowania się panem tych ziem. Wynikało to najprawdopodobniej z trudnej powojennej sytuacji wewnętrznej, a także z trudności kontrolowania tych ziem bez Cintry.
Gry[]
Dalsze panowanie[]
Po zakończeniu konfliktu z Nilfgaardem, Foltest skupił się na odbudowie państwa, które najbardziej ucierpiało w wojnie. W Temerii i w innych krajach północy wciąż grasowały Wiewiórki, które prowadziły walkę partyzancką, nie rozumiejąc że wojna się skończyła.
Mimo że Foltest nie był przeciwnikiem nieludzi, zaostrzył przeciwko nim prawo, aby osłabić działania band Scoia'tael. Rozpoczął pacyfikację Wiewiórek, rękami Niebieskich Pasów, stworzonych na te potrzeby oddziałów specjalnych. Na ich czele stanął Vernon Roche, szef tajnych służb, prawa ręka Foltesta i jego bliski, zaufany współpracownik. Usilne działania przeciwko Scoia'tael przyniosły raczej mizerne skutki i przekładały się jedynie na niekorzyść zasymilowanych nieludzi, których zaczęto nienawidzić.
Horror wojny, zniszczenia w kraju, bieda, mnożące się coraz liczniej potwory i elfi terroryści atakujący z ukrycia, sprawiły że mieszkańcy Temerii stali się nietolerancyjni, nieufni i rasistowscy. Przestraszeni szukali ochrony – tę zaczął zapewniać Kult Wiecznego Ognia, oraz jego zbrojne ramię, Zakon Płonącej Róży pod wodzą nowego charyzmatycznego Wielkiego Mistrza Jakuba de Aldersberg. Jakub propagował rasizm, ale przede wszystkim walkę z terroryzmem elfów i tępienie potworów.
Foltest postanowił wykorzystać Zakon i zaprosił go do Temerii, nadając mu wiele przywilejów i swobód. Wkrótce Zakon znacznie się rozrósł, zyskał szerokie poparcie i znaczenie. Jego pozycja po krótkim czasie stała się tak silna, że mógł bez przeszkód ingerować w politykę. Foltest za późno zrozumiał swój błąd i zaczął obawiać się Zakonu, a w szczególności bardzo ambitnego wielkiego mistrza. Mimo wszystko Zakon poprawił nieco sytuację królestwa, zajmując się tępieniem potworów oraz walką z Wiewiórkami.
W 1271 roku, w czasie konfliktu aedirnsko-keadweńskiego o Górne Aedirn, Foltest wykorzystał sytuację i odzyskał tereny utracone za panowania swojego ojca, zajmując ziemie od twierdzy Hagge, aż do bogatej faktorii handlowej Flotsam.
Wojna aedirnsko-kaedweńska skończyła się ostatecznie klęską dla Kaedwen. Odpowiedzialna za to okazała się doradczyni króla, Sabrina Glevissig, która działając z polecenia Loży, rzuciła na pole bitwy zakazane zaklęcie dziesiątkujące obie strony, lecz zdecydowanie bardziej Keadwen. Rozjuszony Henselt kazał przybić Sabrinę do wozu i spalić. Po jej śmierci doradcą nowego króla został ambitny czarodziej Detmold.
W związku z tym zaistniało zagrożenie, że Kaedwen ponownie sprzymierzy się z Czarnymi. Aby temu zapobiec, Foltest razem z Vernonem Rochem ułożyli plan. Wykorzystując fakt, że część szlachty i żołnierzy kaedweńskich była niezadowolona z polityki swego króla i szczerze nie znosiła nowego doradcy, Roche doprowadził do osłabienia wpływu Detmolda na Henselta, przy jednoczesnym niedopuszczeniu do sojuszu z Czarnymi.
Wiedźmin[]
W grze komputerowej "Wiedźmin" odgrywa jedną z ważniejszych ról, mimo, iż pojawia się dopiero w końcowych rozdziałach gry - w rozdziale V i epilogu - lecz wzmianki o nim przetaczają się przez całą grę, czemu trudno się dziwić, gdyż akcja dzieje się w Temerii - kraju rządzonym przez Foltesta. Sama gra rozpoczyna się intrem, ukazującym historię odczarowania strzygowatej córki królewskiej przez wiedźmina. O tym wydarzeniu przypomina Geraltowi pod koniec prologu Vesemir, który zwraca uwagę, żeby udał się do Temerii, gdyż tamtejszy władca ma wobec Białego Wilka dług wdzięczności za uratowanie Addy. Oprócz tego można o Folteście usłyszeć w wielu rozmowach przeciętnych mieszkańców (commonerów), jak i bardziej znaczących postaci. Sprzedawca drewna z rozdziału III może wyjawić za 25 orenów, iż Foltest - mimo surowej natury w postępowaniu - ma wielką słabość do Addy. W trakcie wykonywania zadania "Eleganckie przyjęcie" można zyskać wpis o Folteście do dziennika w rozmowie z grododzierżcą Veleradem. W związku z tymczasową nieobecnością Foltesta w państwie spowodowaną wyjazdem za granicę w ważnych sprawach w Temerii (a zwłaszcza w Wyzimie), zaczęły narastać rozmaite niepokoje spowodowane nie tylko utarczkami między Zakonem Płonącej Róży oraz elfickimi terrorystami z oddziałów Scoia'tael, ale i działaniami przestępczej organizacji Salamandra, z którą nawiązała współpracę Adda w celu zagarnięcia władzy poprzez wprowadzanie sfałszowanych edyktów królewskich. Największym zagrożeniem dla Foltesta stał się jednak potężny człowiek o wielkich wpływach i ambicjach politycznych - Wielki Mistrz Zakonu Płonącej Róży Jakub de Aldersberg. Można powiedzieć, że stanowił on Nemezis Foltesta.
Osobiście król Foltest pojawia się w przerywniku filmowym otwierającym rozdział V, kiedy w końcu powraca do swojej stolicy, niestety - ogarniętej wojną domową z powodu rebelii nieludzi krwawo tłumionej przez rycerzy Płonącej Róży. W drodze do pałacu w najbardziej zniszczonej przez konflikt Starej Wyzimie w towarzystwie eskorty żołnierzy i Velerada, słyszy od swego grododzierżcy troskliwe słowa: "Miłościwy panie! To szaleństwo! Lepiej poczekać na wsparcie!", lecz Foltest reaguje na to z oburzeniem, nakazując mu zamilczeć, gdyż "to moje miasto, do cholery, i ja tu rządzę! I nie będę się krył po kątach!", po czym nie dając mu dojść do słowa informuje go, iż "raportami wywiadu można się podetrzeć", dlatego chce z powrotem objąć faktyczny ster rządów i zaprowadzić w królestwie porządek. W chwili, kiedy król kończy swój wywód, jego oddział zostaje zaatakowany przez bojowników Scoia'tael. Elfy mordują część żołnierzy, lecz Foltest pomaga im w walce, rozsiekując na kawałki jednego z elfich agresorów własnym mieczem. Gdy horda elfów dokonuje natarcia na władcę, ponoszą sromotną klęskę w momencie rozproszenia ich oddziału kulą ognia stworzoną przez magię... Jakuba de Aldersberg, który wraz ze swoimi rycerzami przybył w samą porę. Król Foltest, wbrew entuzjazmowi żołnierzy, zachował nieufność do swego politycznego konkurenta; podziękował mu wprawdzie za odsiecz, lecz wkrótce potem wybuchnął gniewem, gdy usłyszał od niego propozycję przekazania Jakubowi pełnej władzy nad armią temerską. Gdy kilka chwil później opuszczał pole powyższej potyczki, przez bramę do Starej Wyzimy wszedł Geralt z Rivii, co bardzo zaintrygowało monarchę, który kazał Veleradowi wezwać wiedźmina do siebie.
Po zakończeniu powyższego przerywnika filmowego następuje automatyczne przeniesienie gracza na dwór w zamku królewskim oraz rozpoczęcie dialogu z królem Foltestem: monarcha wyraża wiedźminowi swoje poglądy na temat obecnej sytuacji w Wyzimie i wyjaśnia, że Adda znowu została zaklęta w strzygę; prosi wiedźmina o ponowne rozwiązanie jej sprawy i zasięgnięcie rady w tej sprawie wśród obecnych na dworze królewskim Velerada, Rodericka de Wett i Triss Merigold (nazywa ich "tęgimi głowami"), po czym zaprasza na prywatną audiencję w jego komnacie po rozmowie z nimi. W konwersacjach z nimi można usłyszeć co nieco od nich na temat samego króla, np. że Triss stała się de facto więźniem politycznym na jego dworze, a Velerad może zostać zwolniony. Kiedy czas na prywatną audiencję nadchodzi, Foltest zapewnia wiedźmina, że jeśli nie da się inaczej zaradzić problemowi klątwy Addy, to Geralt może bezkarnie zlikwidować strzygę, lecz desperacko ostrzega jednocześnie, że wyrządzenie jej krzywdy sprawi, iż bliscy wiedźmina też będą cierpieć. Geralt ze spokojem przyjmuje tę informację oraz zwraca uwagę o szkodliwej i zbrodniczej działalności Salamandry, co Foltest komentuje "Adda się z nimi zadawała, głupia smarkula! Porządnie przetrzebiłeś ich szeregi - to się chwali! Mam nadzieję, że nie spoczniesz jednak na laurach", oferując również swoje wsparcie w zwalczaniu ich. Sam władca przyznaje się wiedźminowi, iż kazał śledzić jego życie prywatne.
W grze Foltest jest również niezwyciężonym graczem w kościanego pokera i posiada kota - widać jak zwierzak chodzi po komnacie króla.
W outro, tzn. filmie kończącym grę, Foltest wręcza Geraltowi część jego zapłaty za ponowne odczarowanie Addy. Następnie zostaje zaatakowany przez niedoszłego królobójcę, który ginie w walce z Geraltem podczas obrony Foltesta. Na końcu filmu ukazane jest, jak Foltest i Geralt spoglądają na wiedźmińskie oczy zamachowca.
Wiedźmin 2: Zabójcy Królów[]
Ginie z rąk Letho, w zamku La Valette, w 1271 roku na zlecenie cesarza Nilfgaardu. Był uważany za najlepszego króla północy w okresie swojego panowania, a Cesarstwo się go bało. Po jego śmierci królestwa północne popadły w trudną sytuację.
Rada i ludzie Foltesta[]
Foltest utrzymywał na swym dworze radę królewską (Rada Królewska Temerii) w której zasiadali jego bliscy współpracownicy i doradcy :
- Czarodziej Fercart z Cidaris - czarodziej i członek Rady Czarodziejów, później okazał się zdrajcą i sprzedawczykiem po stronie Nilfgaardu, zginał w czasie Puczu na Thanedd
- Czarodziejka Triss Merigold z Mariboru - temerska czarodziejka oraz członkini tajnego stowarzyszenia Loży, brała udział w wielu wydarzeniach m.in. w Bitwie pod Sodden i Puczu czarodziejów na Thanned w którym stała po stronie państw Północy. Mimo to została, tak jak wszyscy czarodzieje, wydalona z rady i wygnana z kraju. Potem w wyniku wojny domowej i pomocy jaką udzieliła królowi, wróciła do rady królewskiej, jednak po jego śmierci została z niej ponownie wydalona.
- Czarodziejka Keira Metz z Carreras - temerska czarodziejka, członkini tajnego stowarzyszenia Loży, po buncie czarodziejów ,mimo opowiedzenia się po stronie państw północy, została pozbawiona pozycji w radzie i wygnana. Nie wróciła potem do rady.
- Kapłan Willemer - kapłan oraz duchowy doradca Foltesta.
- Wojewoda Bronibor - wojewoda, gorący orędownik walki przeciwko Nilfgaardowi, w czasie wojen północnych był dowódcą pikinierów w Bitwie pod Brenną, gdzie jego ludzie przechylili szale zwycięstwa na stronę koalicji; wojewoda osobiście brał udział w bitwie, jednak zmarł krótko po niej od zadanych ran.
- Książę Hereward z Ellander - książę Ellander i dziedziczny lennik Foltesta.
- Konetabl Jan Natalis (prawdopodobnie) - konetabl temerski i najbardziej zaufany zausznik Foltesta, dowódca w wielu bitwach i zwycięzca spod Brenny. Po śmierci króla zasiadał w Radzie Regencyjnej i przejął władze w państwie jako interrex.
- Do rady należało również kilku marszałków.
Poza radą Foltest, miał jeszcze kilku zaufanych ludzi i przybocznych, z którymi blisko współpracował i którym ufał.
- Grododzierżca Velerad - grododzierżca Wyzimy i prawa ręka króla, był jednym z najbardziej zaufanych ludzi króla, podczas jego nieobecności zarządzał Wyzimą.
- Vernon Roche - oficer Tajnych Służb Temerii a później kapitan Niebieskich Pasów, pochodzący z niższych warstw wyniesiony do wielu godności, odznaczył się wielką lojalnością, skutecznością i umiejętnościami. Został z czasem zaufanym Foltesta i jego prawą ręką, powiernikiem wszystkich tajemnic. Początkowo zajmował się pacyfikowaniem wiewiórek, później został dowódcą oddziałów specjalnych a następnie bliskim współpracownikiem króla. Po śmierci króla wciąż pozostał lojalny swemu krajowi i dynastii.
- Bernard Dukat, ps. Talar - szef wywiadu temerskiego i lewa ręka króla Foltesta, wywodzący się z niższych klas szef wywiadu i zaufany króla. Pod jego nieobecność miał czuwać nad stolicą.
Poza tym, Foltest miał jeszcze kilku współpracowników i ludzi którym ufał, jednym z nich był wiedźmin m.in. Geralt z Rivii, który raz ocalił królowi życie, a wcześniej odczarował jego córkę Addę.
Film i serial[]
W filmie i w serialu w rolę Foltesta wcielił się Edward Żentara.
Ciekawostki[]
- Foltest, mimo że w sadze na swoim dworze trzyma kapłana Willemera, raczej nie jest zbytnio religijny. W grze Wiedźmin 2: Zabójcy Królów, Letho przebrany za mnicha nalega, żeby odmówić modlitwę. Foltest na to lekceważąco przewraca oczami w geście niechęci. Zaraz potem dochodzi do morderstwa.
- Nilfgaard w osobie Shilarda Fitz-Oesterlena widzi w Folteście wielkiego władcę. Można to wywnioskować podczas rozmowy ambasadora z wiedźminem w filmiku Wiedźmin 2: Zabójcy Królów - Świat Wiedźmina. Wysłannik cesarza ostro krytykuje innych władców. Według ambasadora Nilfgaardu Radowid jest młody, niecierpliwy i chorobliwie ambitny. Henselt według Nilfgaardczyka morduje nieludzi, by zyskać szacunek i ulega podszeptom Detmolda. Demawend jest przez cesarskiego posła uważany za króla nieudacznika, który zamyka się na świat, by nie widzieć pogardy w oczach swych poddanych. Foltest według Shilarda jest nieugięty w polityce i groźny w bitwie.
- Foltest jest starszy od Emhyra var Emreisa o ok. 2 lata.
- Foltest nie jest rasistą. Już na spotkaniu w Hagge kiedy królowie rozmawiają o atakach wiewiórek, Foltest przychyla się do planu ich pacyfikacji mówiąc, że uważa to za tragedię, ale nie ma innego wyjścia. W opowiadaniu Wieczny ogień zostaje także wspomniane, że ma słabość do driad.
- W zamian za odczarowanie jego córki, Foltest przekazał Veleradowi zerrikański miecz D'yaebl, aby go wręczył Geraltowi po wykonaniu jego zadania.
- W grach głosu użycza mu Adam Bauman, a w audiobookach Henryk Talar.
- Podczas oblężenia zamku La Vallete'ów, dowiadujemy się, że Foltest doskonale zna się na broni oblężniczej. Ma też doskonałą pamięć do imion swych żołnierzy oraz bitew które stoczyli.
Galeria[]
Linki zewnętrzne[]
Przypisy[]
- ↑ Tylko w grze Wiedźmin 2: Zabójcy Królów