- Informacje
- Opisy z książek i gier
Gezras Leydańczyk – wiedźmin, założyciel obecnie znanej Szkoły Cechu Kota[1].
Gry[]
Gezras był półelfem, jego przybrany ojciec go nienawidził i uważał za coś obrzydliwego. Gdy był mały, został sprzedany magom z Zamku Stygga, gdzie został wyszkolony na wiedźmina[1].
Na nieszczęście dla niego został wybrany jako obiekt testowy do przeprowadzenia mutacji według nowej receptury. Mutacje, którym go poddano, miały być częścią nowego procesu Zmian. Jednak wbrew oczekiwaniom przyniosły efekt odwrotny od zamierzonego. Po przeprowadzeniu mutacji młode Koty mocniej odczuwały emocje, czyniąc ich szczególnie porywczymi wiedźminami o całkiem nieobliczalnych charakterach. Magowie bardziej interesowali się odkryciem przyczyny niepowodzenia, niż losem dzieci. Młodych wiedźminów zamknięto w podziemiach, gdzie miano przeprowadzić na nich serię testów, aby ustalić, co poszło nie tak[1].
Gezras był jednym z pierwszych, których poddano badaniom. Gdy się obudził, był ledwo żywy i leżał w stosie porzuconych ciał. Wydostał się i uwolnił pozostałych, którzy przeżyli. Uciekł i wraz z innymi znalazł schronienie u lokalnych elfów. Te obiecały chronić ich przed oprawcami, a w zamian za to grupa Gezrasa pomagała Wiewiórkom w walce partyzanckiej[1].
Młodzi wiedźmini nie zapomnieli o krzywdach, jakie im wyrządzono. Rośli w siłę, aż w końcu zaatakowali Zamek Stygga i wymordowali pogrążonych we śnie stwórców. Po tych wydarzeniach nowe Koty z Gezrasem na czele wyruszyły na północ, gdzie mogły rozpocząć nowe życie, z dala od swojej przeszłości[1].
Nie mieli stałej siedziby, podróżowali po różnych królestwach, zatrzymując się w wszelakich kryjówkach, aby tam przeprowadzać mutacje czy trenować. Poza wprowadzeniem nowych, skażonych i wadliwych metod przeprowadzania mutacji, Koty przyjmowały w swe szeregi renegatów i wyrzutków z innych wiedźmińskich szkół[1].
W 1060 roku wiedźmini Szkoły Kota pomogły siłom Aelirenn w jej buncie przeciwko ludziom[1].
Galeria[]
