Wiedźmin Wiki
Advertisement
Wiedźmin Wiki

Isengrim Faoiltiarna vel Żelazny Wilkelf Aen Seidhe, owiany legendą dowódca komanda Scoia'tael, późniejszy nilfgaardzki pułkownik zawiadujący brygadą Vrihedd, weteran II Wojny Północnej uznawany za zbrodniarza wojennego. Po zakończeniu konfliktu udał się na banicję, po powrocie przyjął nazwisko Wolf Isengrim, został mafiozem i bliskim współpracownikiem Sigismunda Dijkstry.

Charakterystyka[]

Isengrim to wysoki elf oszpecony na twarzy paskudną szramą, która zniekształciła jego czoło, brew, nos i policzek[1]. Charakteryzował się inteligencją, dociekliwością i racjonalnością. Dzięki tym cechom charakteru potrafił przejrzeć kłamstwa osób, które przesłuchiwał. Jednocześnie cechował się ostrożnością, gdyż pomimo wielu obław nigdy nie udało się go pochwycić. Był również bezwzględny wobec ludzi, którzy wchodzili mu w drogę, nie chcieli współpracować lub stanowili dla niego zagrożenie.

Biografia[]

W przeciwieństwie do innych późniejszych legend ruchu Scoia'tael, jak Iorweth, Isengrim Faoiltiarna nie prowadził swojej walki z ludźmi od dziesiątek lat. Do partyzantki wstąpił w 1263 roku, a rok później objął dowództwo nad własnym komandem. Z czasem został jednym z najsłynniejszym dowódców gerylasów, co skutkowało wyznaczeniem wysokiej nagrody za jego głowę[2].

W swoim zaangażowaniu w sprawę Faoiltiarna nie był rasistą i za swoich wrogów nie uznawał o tyle rodzaju ludzkiego, co Królestwa Północy. To skutkowało zawarciem przez niego sojuszu z wysłannikami Nilfgaardu. Współpracował między innymi z czarodziejem Vilgefortzem w realizacji jego planu przewrotu na Thanedd. Później odpowiedzialny był między innymi za pojmanie i dostarczenie czarnym dezertera Cahira aep Ceallacha. Gdy mężczyzna został uwolniony przez kompanię Geralta, szef nilfgaardzkiego wywiadu Vattier de Rideaux posłał Jana Struyckena celem pojmania go, jednak elf przechytrzył go i sam złapał nilfgaardzkiego oficera, który następnie został odesłany do de Rideaux z wyjaśnieniami udowadniającymi, że dowódca wiewiórek nie dopuścił się zdrady wobec cesarstwa[3].

Współpraca Isengrima z Nilfgaardczykami została sfinalizowana powierzeniem mu dowództwa nad brygadą Vrihedd złożoną ze Scoia'tael, którzy pozostali na terenach zajętych przez cesarską armię. Nadano mu wysoki stopień pułkownika. Jego formacja zyskała ponurą sławę, z jednej strony wykazywała się bitnością, a z drugiej słynęła z popełniania brutalnych zbrodni wojennych, także na cywilach. Najważniejszą z bitew Vrihedd była ta pod Brenną, podczas której marszałek Menno Coehoorn osobiści nakazał Faoiltiarnie uderzyć między wojskami Temerii i Redanii. Batalia zakończyła się klęska Czarnych, a ostatecznie przesądziła o ich klęsce w wojnie. Po zakończeniu działań zbrojnych podpisano pokój cintryjski, na mocy którego zbrodniarze w osobach oficerów Vrihedd mieli zostać przekazani Nordlingom i straceni. Udało mu się przeżyć, tak, jak kilku innym oficerom, jednak salwował się ucieczką na daleki wschód. Podczas swej wędrówki napotkał dwie inne osoby, Boreasa Muna i ukrywającego się pod imieniem „Sigi Reuven” Dijkstrę, z którym zaprzyjaźnił się[4]. Ostatecznie trafił do Zerrikanii[5].

Po kilku latach Faoiltiarna, posługując się nazwiskiem „Wolf Isengrim” powrócił razem z Dijkstrą do Królestw Północy i osiadł w Novigradzie, gdzie pomógł mu formować organizację mafijną. Jednym z pierwszych powierzonych mu zadań było odnalezienie córki Sigismunda w Oxenfurcie, Iriany van Troffke, w czym pomagał mu trubadur Jaskier[5].

Galeria[]

Linki zewnętrzne[]

Gwent icon Zobacz w samodzielnej wersji GWINTA kartę Isengrim Faoiltiarna.
Gwent icon Zobacz w samodzielnej wersji GWINTA kartę Rada Isenfrima.

Przypisy[]

Advertisement