- Informacje
- Opisy z książek i gier
Aenyeweddien (st. „Dziecię ognia”) zwana Iskrą – członkini Szczurów, elfka wygnana ze swojej ojczyzny.
Charakterystyka[]
Iskra miała bujne, ciemne włosy, wielkie, ciemne oczy, wąskie wargi i drobne, elfie zęby. Ubrana w wiśniowy kaftan z brokatowym wzorem. Ubierała się kolorowo, zakładała wiele ozdób. Miała diamentowy kolczyk w skrzydełku nosa.
Biografia[]
Z nieznanego powodu została skazana przez resztę swojej społeczności na banicję. Pośrednio był to dla niej wyrok śmierci, ponieważ samotna elfka musi zginąć, jeśli nie znajdzie towarzysza. Znalazła jednak sprzymierzeńca, którym był Giselher. Uratowała go po tym, jak został zraniony przez Leśne Elfy. Później razem wędrowali i sypiali ze sobą. Wspólnie pojawili się na obchodach święta Lammas w jednej z wiosek, i wówczas dostrzegli w tłumie inne osoby, które, podobnie jak oni, nosiły wymyślny strój i dzieliły ich zamiłowanie do ozdób czy pięknych koni. Przypominały ich także z charakteru. Iskra, Giselher, Mistle, Asse, Reef i Kayleigh założyli własną bandę o nazwie Szczury, a Giselher został jej hersztem. Początkowo byli oni ignorowani przez nilfgaardzkich prefektów, potem jednak donosy o ich okrucieństwie i rabunkach na olbrzymią skalę zaniepokoiły dowództwo. Prefekci wyznaczyli wysoką nagrodę za schwytanie bandytów, i wielu ludzi pokusiło się na nilfgaardzkie złoto. Mimo to banda nigdy nie dała się złapać.
Po pierwszym spotkaniu z Falką, Iskra początkowo miała dziewczynkę za słabą i niezaradną, ponieważ ta bała się zabijać. Po dłuższym pobycie w kompanii Ciri wyzbyła się jednak litości i współczucia, przez co stała się zaufaną towarzyszką Szczurów. Zarówno Aenyeweddien, jak i Falka biegle walczyły i doskonale radziły sobie w tańcu. Były oddanymi sojuszniczkami.
Jak reszta Szczurów (z wyjątkiem Falki), Iskra zginęła z rąk Bonharta w osadzie Zazdrość.