- Informacje
Kaedweńskie Tajne Służby – organizacja wywiadowczo-kontrwywiadowcza królestwa Kaedwen. Istniała w latach 1239-1272, a jej jedynym szefem był margrabia Mansfeld, również głównodowodzący armii kaedweńskiej. Jednostka ta słynęła wręcz z niekompetencji i funkcjonowała tylko siłą rozpędu, w praktyce nie stanowiąc niemal żadnej siły.
Historia[]
Co może wydawać się niewiarygodne, Kaedwen przez kilkaset lat nie dysponował niczym na kształt wywiadu.
Kaedweńskie Tajne Służby powstały szybko i byle jak, na rozkaz króla Henselta wydany w roku 1239. Był to przede wszystkim jego kaprys, gdyż monarcha zwyczajnie zazdrościł Demawendowi, władcy Aedirn jego wywiadu, zwanego Korpusem (choć i to nie była służba zbyt wybitna). Ponadto, Henselt uznał, że łatwość, z jaką działają w jego kraju szpiedzy Nilfgaardu zaczyna być irytująca i przede wszystkim, szkodliwa. Zlecił więc dowódcy swojej armii, Mansfeldowi, by stworzył dla niego taki wywiad, jaki ma Demawend.
Margrabia zabrał się do swojego zadania z zapałem i rozkazał swoim najlepszym oficerom sformować jednostki wzorowane na aedirńskim Korpusie. Następnie Henselt zdecydował się na sprawdzenie skuteczności nowo powstałego wywiadu. Jego agenci zostali wysłani na misję zwiadowczą do Dolnej Marchii. Sekretna ekspedycja skończyła się spaleniem trzech wsi i mostu na rzece Liksela. Król zniechęcił się do pomysłu wojskowych tajnych służb.
Uparty Mansfeld nie poddawał się i w końcu udało mu się stworzyć dostatecznie działający kontrwywiad wojskowy.
Kwestią wywiadu zainteresowała się natomiast królewska doradczyni, czarodziejka Sabrina Glevissig. Podpowiedziała Henseltowi koncepcję, by oparty był on o czarodziejów ze szkoły w Ban Ard. Królowi spodobał się ten pomysł, jednak jego wykonanie okazało się niemożliwe. Rektor uczelni, Gerhart z Aelle odmówił w imieniu podopiecznych współpracy, tłumacząc to neutralnością magii. Do wywiadu zaciągały się jednak wyrzutki w uczelni.
Po tym, jak Glevissig została stracona w 1268 roku, a jej rolę jako czarodzieja-doradcy przejął Detmold z Ban Ard, rolę kontrwywiadu działającego w najbliższym otoczeniu króla i wykrywającego spiski przejęli ludzie czarodzieja[1].
W 1272 roku, podczas Wojny Zimowej Kaedwen przestało istnieć, zawojowane przez Redanię, tym samym nastał kres Kaedweńskich Tajnych Służb[2].
Organizacja[]
Struktury kaedweńskiego wywiadu były nieporządne, poszarpane i eklektyczne. Brakowało mu również koordynacji.
Jego szef, Mansfeld, był człowiekiem starym i niekompetentnym w kwestii szpiegostwa. Najprościej w świecie nie znał się on na tym i wszystkiego uczyć musiał się sam. Do tego, jako naczelny dowódca sił zbrojnych, nie miał wiele czasu na zajmowanie się Kaedweńskimi Tajnymi Służbami. Nie mniej, bardzo się starał i to dzięki niemu powstał przynajmniej kontrwywiad. Pozostawał on na stanowisku tylko dlatego, że przez trzydzieści trzy lata historii służby nie znalazł się żaden lepszy kandydat.
Agentom Mansfelda brakowało elementarnej wiedzy o wywiadowczym fachu, a bardziej wprawne oko było w stanie rozpoznać ich nawet pod przykrywkami cywili. Dwie trzecie kadr to żołnierze o niezbyt szerokich horyzontach intelektualnych. Z tego powodu osoby rzeczywiście zdolne i ambitne posiadały w kaedweńskim wywiadzie niemal nieograniczone perspektywy na błyskotliwą karierę.
Jedyną realną siłą stanowili w wywiadzie czarodzieje. Byli to uczniowie z Ban Ard, wydalani z różnych powodów dyscyplinarnych. Nie posiadali jeszcze zbyt wielkich umiejętności i nie byli lojalni, traktując służbę jako zajęcie tymczasowe, dopóki nie uda im się znaleźć lepszej pracy.
Organizacja była w tak złej kondycji, że Henselt, zagorzały rasista, zmuszony był pozwolić, by przyjmowano w jej szeregi nawet nieludzi.
Czynniki te sprawiały, że Kaedweńskie Tajne Służby były jedynie bezsilnym, żałosnym pośmiewiskiem, które nie było w stanie poradzić sobie z wywiadami potężnych wrogów: nilfgaardzkim, aedirńskim i redańskim.
Wywiad Kaedwen był ściśle wzorowany na aedirńskim, jednak wyszedł raczej jako jego nieudolna imitacja.
Znani członkowie[]
- Mansfeld
- Arnolt Malliger
- Rience (dawniej)
Bibliografia[]
Wszystkie z przedstawionych tu treści, poza tymi oznaczonymi przypisami, pochodzą z pozycji Biały Wilk 3: W tajnej służbie ich królewskich mości.
Przypisy[]
 Kaedweńskie Tajne Służby  Stajnie  Wywiad Kovirski  Wywiad Ofiru |
