Kaer Trolde

Zobacz także:

Informacje
Opisy z książek i gier

Kaer Trolde – główna warownia na Skellige i siedziba rodowa władców klanu an Craite.

Informacje[]

Położenie i geografia okolicznych terenów[]

Zamek położony jest na północy Ard Skellig, nad zatoką^[1] otoczona przez góry z niemal wszystkich stron. Do warowni prowadzą drogi z Blandare i Rannvaig, a tutejszy port posiada trasę wodną do wsi Svorlag. Poniżej twierdzy znajduje się duże portowe miasto służące za stolicę archipelagu^[2].

Urbanistyka i architektura[]

Jest to największa twierdza na wyspach i stolica klanu an Craite władajacego zamkiem i okolicznymi ziemiami od niepamiętnych czasów. Znajduje się tam siedziba jarla Skellige Cracha an Craite stąd też wypływają na bitwę jego drakkary. Z wież cytadeli zobaczyć można cały archipelag Skellige. Twierdza posiada salę biesiadną i kuchnię^[1] W głównej sali stale spotkać można świętujących wojów, ale też druidów i kapłanki. Na końcu głównego korytarza swoją komnatę ma Crach an Craite, jego dzieci zaś mieszkają na wyższym piętrze twierdzy. Głębiej pod ziemią znajdują się piwnice z zapasami mięsiwa i piwa, a także ukryte laboratorium druida Myszowora strzeżone przez żywiołaka ziemi, to tam druid trzyma najcenniejsze artefakty na wyspach. W innym korytarzu można zaś znaleźć miejsce mocy znaku Quen^{[N 1]}. Na dziedzińcu twierdzy znajduje się winda do portu na dole. Kaer Trolde posiada zarówno własnego kowala, jak i płatnerza. Do twierdzy prowadzi długa, obsadzona strażnicami, droga z nadmorskiego miasteczka kończąca się przy solidnym kamiennym moście przewieszonym ponad morzem na dole. Kaer Trolde zabezpieczone jest spuszczaną bramą, nie używaną jednak w celach obronnych jako, że od wieków nikt nie atakował cytadeli^[2].

Historia[]

Legenda założycielska[]

Według skelligijskich legend twierdzę wykuł w olbrzymim kamieniu heros Grymmdjarr, używając do tego wyłącznie swoich gołych rąk. Następnie osiadł w niej, a Kaer Trolde stało się stolicą założonego przez niego klanu^[3].

Wojny Północne[]

Podczas II Wojny Północnej do cytadeli trafiła czarodziejka Yennefer z Vengerbergu szukająca na wyspach chwilowego schronienia i pomocy. Początkowo Crach an Craite, sądzący, że magiczka stała po stronie nilfgaardzkich zdrajców podczas rebelii na Thanedd, chciał wydać ją jak najszybciej redańskim władzom w Novigradzie, jednak ta powołała się na dawną przysięgę lenną wysp wobec korony Cintry, twierdząc, że chce znaleźć i ocalić księżniczkę Ciri. Crach udzielił jej pomocy i zaufał, jako, że sam chciał aby Ciri znalazła się w bezpiecznym miejscu. Wyznaczył swojego seneszala Guthlafa na pomocnika Yennefer, a po zdobyciu przez nią potrzebnych informacji wydał jej dwa drakkary na wyprawę na głębię Sedny^[1].

Potem śladem czarodziejki przybyła tam Triss Merigold, szukająca Yennefer na polecenie Loży^[1].

Wiedźmin 3: Dziki Gon[]

W roku 1272 Geralt przybył do Kaer Trolde aby spotkać się z Yennefer, trafł jednak akurat na pogrzeb króla Brana z klanu Tuirseach. Po pogrzebie odbyła się uczta w Kaer Trolde, podczas której zgłosili się kandydaci na nowego władcę. Wśród nich byli Cerys i Hjalmar an Craite, dzieci Cracha. W czasie kiedy wszyscy bawili się, pili i wspominali dawnego króla czarodziejka i wiedźmin przeniknęli do podziemi twierdzy, aby zdobyć ukrytą w laboratorium maskę Uroborosa. Pokonali stojącego na straży żywiołaka i zdobyli artefakt, potrzebny im do odnalezienia przybranej córki. Potem wrócili na górę przy pomocy zaklęcia teleportacji, co wywołało chwilowe zamieszanie w sali biesiadnej. Po uczcie Crach zagwarantował, że pomoże dwójce odnaleźć Ciri i zrobi wszystko w swojej mocy, aby im to ułatwić. Sam natomiast poprosił wiedźmina, aby ten pomógł jego dzieciom uporać się z zadaniami, które dwójka chciała wykonać aby udowodnić wszystkim na wyspach, że to oni zasługują na tron.

Geralt zgodził się pomóc młodym an Craite w wyścigu po koronę wysp. Razem z Cerys uwolnił jarla Spikeroog, Udalryka, z sideł Hima, a także razem z Hjalmarem pozbył się lodowego giganta z wyspy Undvik. Następnie zaś udał się po nagrodę do ich ojca. Wiedźmin zastał władcę w trakcie uczty na cześć wyczynów jego dzieci. Na sali obecni byli wszyscy jarlowie i kandydaci do tronu, po za Svanrigem Tuirseach, synem Brana którego zabrała z sali matka. W trakcie rozmowy Geralta i Cracha dobiegły krzyki z sali biesiadnej, wkroczyli więc tam aby odkryć, że goście są rozszarpywani przez wściekłe niedźwiedzie. Po zabiciu bestii okazało się, że gdyby nie interwencja wiedźmina zginęliby wszyscy obecni na uczcie, w tym wszyscy kandydaci do korony po za Svanrigem. Cerys i Hjalmar przeżyli jako jedyni, jednak mieli różne zdania na temat tego jak oczyścić klan an Craite z zarzutu o wymordowanie innych pretendentów do tronu. Obydwoje zasugerowali też Geraltowi aby udał się z jednym z nich.

Geralt udał się z Cerys, co doprowadziło do odkrycia, że to królowa Birna stała za rzezią w Kaer Trolde. Crach an Craite zwołał Radę jarlów, na której zarzucono Birnie zlecenie berserkerom morderstwa. Mimo przedstawionych poszlak królowa odpierała zarzuty, jednak Svanrige przejrzał matkę i sam stanął przeciw niej na oczach rady jarlów. Winną skazano na śmierć, a Svanrige na wygnanie. Cerys została nową królową Skellige.

Jako królowa, Cerys wybrała neutralność w nadchodzącej wojnie z nilfgaardem. Zamiast tego skupiła się na rozwoju gospodarczym i chociaż wyspiarze stracili przez to swoja zaciętość, Skellige weszło w złoty wiek kultury i gospodarki. Jednak gdy u brzegów wysp pojawił się nilfgaard faktyczną władzę wziął w swoje ręce Crach, który zajął się obroną. Z kolei brat Cerys poprowadził liczne ataki na cesarską flotę, wszystkie kończyły się niepowodzeniem, jednak młody an craite wciąż znajdował kolejnych wojowników. Większość jarlów była jednak zadowolona z młodej królowej. Wyjatkiem był Lugos Szalony z klanu Drummond, który nie tylko odmówił wsparcia młodej władczyni, a wręcz był gotowy zdradzić wyspy dla nilfgaardu aby usunąć krew an Craite z tronu. Plany szalonego jarla ukrócili jednak Geralt i druid Myszowór, którzy zabili go w samoobronie podczas swojej wizyty w Kaer Muire.

Geralt udał się z Hjalmarem do wsi Fornhala gdzie zmazał winy swego rodu mszcząc się na berserkerach i mrocznych kultystach Svalbloda. Odkrył też, że vildkaarlowie byli jedynie narzędziami, a za masakrą stał ktoś jeszcze. Crach an Craite zwołał radę jarlów na której młody an Craite zaprezentował trofeum z zabitego berserkera. Na zebraniu Rady jarlów, Donar an Hindar stwierdził, że klan an Craite zmazał swe winy krwią, jednak rada nie doszła do tego kto naprawdę stał za masakrą. Hjalmar został nowym królem Skellige.

Jako król, Hjalmar kontynuował stare drogi wyspiarzy. Gdy nilfgaard przybył na Skellige, młody król podprowadzał na niego liczne ataki, które jednak nie uszkodziły za bardzo cesarskiej floty. Większość jarlów była jednak zadowolona z młodego króla. Wyjatkiem był Lugos Szalony z klanu Drummond, który nie tylko odmówił wsparcia młodemu władcy, a wręcz był gotowy zdradzić wyspy dla nilfgaardu aby usunąć krew an Craite z tronu. Plany szalonego jarla ukrócili jednak Geralt i druid Myszowór, którzy zabili go w samoobronie podczas swojej wizyty w Kaer Muire.

Biały Wilk uznał, że młodzi an Craite sami poradzą sobie ze sprawą ataku, po czym opuścił Kaer Trolde. Dzieci Cracha nie doszły jednak do niczego. W zaistniałej sytuacji jednym kandydatem do korony Skellige pozostał Svanrige.

Jarlowie i inni mieszkańcy wysp nie mieli co do syna Brana zbyt wielkich nadziei, wszyscy widzieli w nim tylko kukiełkę kontrolowaną przez matkę. Jednak gdy Birna spróbowała zawrzeć pakt z nilfgaardczykami Svanrige wystąpił przeciw niej i zabił na miejscu cesarskiego posłańca. Młody Tuirseach poprowadził jarlów na wojnę z Nilfgaardem, a po krwawej wojnie domowej zjednoczył wszystkie klany i zasłynął jako twórca silnej i stabilnej dynastii która władała wyspami przez kolejne lata. Hjalmar i Cerys wypłynęli na morze gdy tylko pojawiła się tam cesarska flota. Młodzi an Craite nie powrócili jednak z wyprawy.

Wiedźmin nie pomógł Crachowi, a królem wysp Skellige został Svanrige. Jarlowie i inni mieszkańcy wysp nie mieli co do syna Brana zbyt wielkich nadziei, wszyscy widzieli w nim tylko kukiełkę kontrolowaną przez matkę. Jednak gdy Birna spróbowała zawrzeć pakt z nilfgaardczykami Svanrige wystąpił przeciw niej i zabił na miejscu cesarskiego posłańca. Młody Tuirseach poprowadził jarlów na wojnę z Nilfgaardem, a po krwawej wojnie domowej zjednoczył wszystkie klany i zasłynął jako twórca silnej i stabilnej dynastii która władała wyspami przez kolejne lata. Hjalmar i Cerys wypłynęli na morze gdy tylko pojawiła się tam cesarska flota. Młodzi an Craite nie powrócili jednak z wyprawy.

Później gdy nilfgaardzka flota zajęła wyspę Undvik, klan an Craite szykował tu swoje drakkary, aby wyruszyć na bitwę. W porcie zatrzymał się też statek Avalla'cha i Geralta, którzy przybyli na Skellige, aby zwabić Naglfar na ostatnią bitwę z Dzikim Gonem.