- Informacje
Kampania cintryjska – jedna z faz I Wojny Północnej, inwazja Cesarstwa Nilfgaardu na Królestwo Cintry, zakończona jego zawojowaniem.
Tło[]
Nilfgaard pod rządami cesarza zwanego później Uzurpatorem rozpoczął dynamiczną ekspansję na północ. Taki kierunek polityki zagranicznej podtrzymał jego następca Emhyr var Emreis. Udało mu się podbić Nazair, po którego upadku jedyną przeszkodą w drodze na północ było dawne mocarstwo, Cintra.
Władająca Cintrą królowa Calanthe próbowała wzmocnić swój kraj w obliczu rosnącej potęgi południowego imperium. Zdecydowała się między innymi na małżeństwo z Eistem Tuirseachem, naczelnym dowódcą wojsk Skellige. Ten został królem Cintry, a z czasem również królem Skellige, czym połączył dwa kraje. Władzę sprawowała jednak cały czas jego żona. Podjęła ona próbę zawarcia sojuszu wymierzonego przeciw Nilfgaardowi z Verden, jednak nic z tego nie wyszło. W nadchodzącej wojnie Cintra mogła liczyć więc tylko na Skellige, swoich lenników, Attre, Strept i Sodden oraz Zakon Złotego Strzemienia pod dowództwem wielkiej mistrzyni Alix van der Ermen[1].
Działania zbrojne[]
W 1263 roku nilfgaardzkie wojska dowodzone przez marszałka polnego Menno Coehoorna przekroczyły granicę cintryjską w górach Amell, dokładnie przez Schody Marnadalu. Przeciw nim stanęły wojsk cintryjskie wspierane przez wojowników skelligijskich dowodzonych przez Cracha an Craite, armię soddeńską pod komendą samego króla Ekkeharda oraz siły Strzemienników prowadzonych przez wielką mistrzynię Alix van der Ermen[2]. Atak nastąpił od strony zagarniętego przez Nilfgaard Nazairu. Cintryjczycy zdecydowali się odeprzeć wroga przy samej granicy, wydając mu walną bitwę. Wojsko poprowadzili osobiście król wraz z królową. Zdecydowali, że zetrą się z najeźdźcami w dolinie Marnadal[3].
Bitwa marnadalska zakończyła się całkowitym rozbiciem armii cintryjskiej. Wojska Coehoorna, wykorzystując przewagę liczebną, otoczyły Cintryjczyków zamykając ich w pierścieniu. Królowie Eist i Ekkehard zostali zabici, tak jak wielka mistrzyni van der Ermen (chociaż tego faktu nie zauważono, gdyż jej ciało utonęło w rzece, a pod Alix zaczął podszywać się doppler). Przed całkowitym zniszczeniem armię uchronił manewr Calanthe, która przerwała okrążenie i wycofała tylu żołnierzy, ilu zdołała w kierunku rzeki Marnadal. Sama królowa została ciężko ranna[4].
Siły zbrojne Cintry poniosły straty tak ciężkie, że nie były już w stanie stawiać skutecznego oporu najeźdźcy. Ten błyskawicznie wkroczył w głąb kraju, zajmując Erlenwald bez większego oporu. Głównym celem Nilfgaardczyków była stolica państwa, Cintra.
Pozbawieni władcy możni z Sodden zdecydowali się zerwać zależności z Cintrą i wybrali na swojego pana króla Temerii, Foltesta, który został w ten sposób księciem soddeńskim[5].
Do obrony stolicy nie udało się zebrać zbyt dużych sił, więc nie doszło nawet do oblężenia. Niedobitki armii cintryjskiej nie były w stanie bronić stolicy, więc najeźdźcy momentalnie dostali się do środka, dokonując licznych zbrodni, ze względu na które bitwa została nazwana Rzezią Cintry. Opór stawiała tylko załoga zamku królewskiego, która wytrwała trzy dni. Ciężko ranna Calanthe popełniła samobójstwo, tak jak całość ukrywającej się w tym ostatnim bastionie elity cintryjskiej. Przetrwała jedynie młoda księżniczka i dziedziczka tronu, Cirilla, której udało się uciec z pomocą nilfgaardzkiego oficera wywiadu Cahira Mawra Dyffryna aep Ceallacha.
Po tym, jak miasto zostało spalone i niemal wymordowane, upadł duch obrońców. Rozbita armia nie była w stanie stawić czoła przeciwnikowi, tak więc ci żołnierze, którzy mogli, uciekali za granicę północną. Tam przedostał się również marszałek Vissegerd, który rozpoczął organizację cintryjskich oddziałów walczących u boku innych Królestw Północy.
Kraj został błyskawicznie opanowany. Mały i słaby lennik państwa, Attre, Nilfgaardczycy zagarnęli sobie bez większych problemów. Skellige natomiast zerwało wszelkie relacje dyplomatyczne z Cintrą. Zakon Złotego Strzemienia z kolei ewakuował się z Cintry do Carnedd.
Nilfgaard kontynuuował działania zbrojne, uderzając na Sodden.