Klan an Craite

Zobacz także:

Informacje

Klan an Craite – jeden z siedmiu skelligijskich klanów. Zamieszkuje północną część wyspy Ard Skellig.

Kultura i zwyczaje klanu[]

Klan an Craite jest powszechnie uznawany za najsilniejszy klan na Skellige^[2]. Ich siedziba w Kaer Trolde jest jednocześnie stolicą i największym miastem wysp^[3]. Wielu członków rodu zostało królami Skellige^[2]. Klan dysponuje największą ilością wojowników i drakkarów na wyspach. Prawie każda wieś posiada własny oddział wojów, natomiast w Kaer Trolde i Rannvaig wytwarza się drakkary dla pozostałych członków klanu. Znane drakkary an Craite to: „Hurtig”^[2] „Daria” „Tamara” „Scorpena” „Hayfrue” „Fenris” „Trigla” „Anghira” „Drac” i „Ringhorn” – drakkar Cracha an Craite^[3].

Legendarnym założycielem klanu był Grymmdjarr, syn Hemdalla, który wykuł w wielkim kamieniu swój dom – Kaer Trolde^[1]. Jest on uznawany na wyspach za boga wojowników. W środkowej części Ard Skellig znajduje się wielki monument przedstawiający herosa^[2]. Członkowie klanu wierzą też w pozostałych bogów skelligijskich, takich jak Freyja i Kambi^[3].

Swego czasu an Craite wybudowali liczne fortece ochronne takie jak Kaer Gelen i Kaer Nyssen, jednak te z czasem popadły w ruinę i dziś dzień służą jako dom już tylko potworom^[2].

Członkowie klanu an Craite zajmują się głównie połowem ryb i wojaczką, jednak w ich nadmorskich miejscowościach nie brakuje też utalentowanych szkutników. Mieszkańcy wsi Ferlund słyną jako najlepsi myśliwi na całym archipelagu, ludzie z Rogne i Blandare wydobywają surowce mineralne z górskich kopalni, a mieszkańcy Kvalheimu zajmują się uprawą ziół^[2].

Klan an Craite wyjątkowo nienawidzi się z klanem Drummond, zamieszkującym południowe Ard Skellig. Między dwoma klanami regularnie dochodzi do wojen i zatargów które rozpoczął Harald Chromy, atakując ziemie Drummond. An Craite darzą też pogardą klany Brokvar i Dimun^[2], natomiast szanują klan Tuirseach, z którym są sprzymierzeni od setek lat^[4]. Sami an Craite posiadają na wyspach opinię agresywnych i lekkomyślnych, jednak honorowych i godnych zaufania. Liczni członkowie klanu nie potrafią powstrzymać się od bijatyk i wojaczki, nawet jeżeli szanse powodzenia w starciu są wyjątkowo niskie^[2].

W posiadaniu klanu znajdowało się wiele mistrzowsko wykonanych mieczy rodowych, używanych na przestrzeni lat przez najróżniejszych królów i jarlów z rodu an Craite. Do ostrzy tych należały Los, Kuliu i najsilniejsze ze wszystkich – legendarne Ostrze Zimy^[2].

Barwy rodowe klanu to czerń i czerwień^[5], a jego symbolem są trzy czarne drakkary^[2].

Historia[]

Powstanie Kaer Trolde[]

Grymmdjarr otrzymał od swojego ojca, Hemdalla, wyspę Ard Skellig. Mimo długich poszukiwań heros nie znalazł miejsca odpowiedniego na założenie swojej twierdzy. Poprosił więc ojca, aby ten dał mu najlepszy łańcuch jaki może stworzyć, a następnie zanurkował do morza i przy pomocy łańcucha wydobył z dna ogromny kamień. Postawił go na brzegu i gołymi pięściami wykuł w nim twierdzę Kaer Trolde, która po wsze czasy miała służyć klanowi an Craite za dom^[1].

Wojna z klanem Drummond[]

Około roku 975 jarl klanu an Craite, Harald zwany Chromym postanowił pozbyć się z Ard Skellig klanu Drummond i przejąć wyspę na własność. Harald nie krył swoich zamiarów przed innymi jarlami, jednak początkowo żaden nie chciał go wesprzeć w tych zamiarach. Ostatecznie an Craite zawiązali pakt z klanem Tuirseach pod przywództwem Tyrggviego Tuirseach. Jarl An Skellig obiecał wesprzeć Haralda swoimi drakkarami w nadchodzącej wojnie^[5].

Siły an Craite wspomagane przez Tuirseach zaatakowały południowe Ard Skellig z wielką siłą. Ówczesny jarl klanu Drummond, Skjordal i jego córka Herkja przygotowali obronę. Wspomagani przez vildkaarlów Drummond walczyli dzielnie i honorowo, jednak siły an Craite uciekały się nawet do najpodlejszych taktyk aby zwyciężyć. Pod twierdzą Kaer Muire poległa Herkja Drummond, a Harald starł się z jej zrozpaczonym ojcem. Dwaj jarlowie byli przekonani o swojej sile, jednak zwycięstwo przypadło an Craite. Harald obciął mieczem głowę Skjordala którą pokazał jego wojownikom aby złamać ich morale. An Craite i Tuirseach zwyciężyli^[5], Kaer Muire zostało zrujnowane, a klan Drummond utracił większość swojego terytorium^[2]. Z kolei zwycięskie klany zdobyły pozycję najsilniejszych na wyspach. Po zwycięstwie Harlad Chromy obwołał się królem wysp^[5].

Najazd Lugosa Zajęczej Wargi[]

Jednym z ważniejszych zatargów między sąsiadującymi klanami był najazd jarla Lugosa Zajęczej Wargi na ziemie an Craite. Jarl Drummond uderzył w graniczną wieś Ferlund. Mieszkańcy wsi będący zaradnymi myśliwymi ukryli się w lesie, gdzie zamaskowały ich mgła i liście, Z tego ukrycia wojownicy an Craite wybili strzałami wszystkich najeźdźców, w tym samego Lugosa^[2].

Wojny Północne[]

Wielu członków klanu an Craite brało udział w Wojnach Północnych po stronie królestw północy. Podczas I wojny, drużyny wojowników z Ard Skellig pod przywództwem Hjalmara an Craite stanęły u boku zjednoczonych wojsk Temerii, Redanii, Aedirn i Kaedwen na wzgórzu Sodden, gdzie mściły poległego Eista Tuirseach i Calanthe z Cintry. Dawne przymierze Skellige i Cintry^[4] dalej istniało w przekonaniu wyspiarzy, a sam przywódca klanu, Crach an Craite dalej uważał się za wasala Cintry^[3].

W trakcie II wojny północnej jarl Crach an Craite postanowił wesprzeć rebelię w Attre. Wysłał tam swoje drakkary i trzystu wojowników, którzy polegli z rąk nilfgaardzkiej armii. Przez resztę wojny siły klanu i pozostałych rodów Skellige łupiły nilfgaardzkie statki próbujące się przedostać obok archipelagu^[3].

Gdy na wyspy trafiła czarodziejka Yennefer, początkowo jarl był gotowy wydać czarodziejkę władzom redańskim, jako, że słyszał fałszywe informacje jakoby miała ona stać po stronie nilfgaardzkich zdrajców podczas rebelii na Thanned. Ostatecznie Crach udzielił jej pomocy w odnalezieniu Ciri, jako, że wciąż czuł się powiązany z rodem władców Cintry. Jarl pomógł Yennefer zdobyć potrzebne części do megaskopu, a także dał jej dwa drakkary i załogę ochotników, do zbadania Głębi Sedny. Podczas wyprawy zginęli wszyscy zaokrętowani na jednym z drakkarów, po za samą Yennefer, która przetrwała przejście przez ukryty pod wodą magiczny wir i przeniosła się w okolice miejsca pobytu przybranej córki^[3].

Wiedźmin 3: Dziki Gon[]

W roku 1272 umarł król Bran. Po pogrzebie odbyła się wielka uczta na której zgłosili się kandydaci na nowego króla Skellige. Wśród nich byli Hjalmar i Cerys – dzieci Cracha na Craite

Geralt z Rivii który przebywał wówczas na wyspach zgodził się pomóc młodym an Craite w wyścigu po koronę wysp. Razem z Cerys uwolnił jarla Spikeroog, Udalryka, z sideł Hima, a także razem z Hjalmarem pozbył się lodowego giganta z wyspy Undvik. Następnie zaś udał się po nagrodę do ich ojca. Wiedźmin zastał władcę w trakcie uczty na cześć wyczynów jego dzieci. Na sali obecni byli wszyscy jarlowie i kandydaci do tronu, po za Svanrigem Tuirseach, synem Brana którego zabrała z sali matka. W trakcie rozmowy Geralta i Cracha dobiegły krzyki z sali biesiadnej, wkroczyli więc tam aby odkryć, że goście są rozszarpywani przez wściekłe niedźwiedzie. Po zabiciu bestii okazało się, że gdyby nie interwencja wiedźmina zginęliby wszyscy obecni na uczcie, w tym wszyscy kandydaci do korony po za Svanrigem. Cerys i Hjalmarem, którzy przeżyli jako jedyni, jednak mieli różne zdania na temat tego jak oczyścić klan an Craite z zarzutu o wymordowanie innych pretendentów do tronu. Obydwoje zasugerowali też Geraltowi aby udał się z jednym z nich.

Geralt udał się z Cerys, co doprowadziło do odkrycia, że to królowa Birna stała za rzezią w Kaer Trolde. Crach an Craite zwołał Radę jarlów, na której zarzucono Birnie zlecenie berserkerom morderstwa. Mimo przedstawionych poszlak królowa odpierała zarzuty, jednak Svanrige przejrzał matkę i sam stanął przeciw niej na oczach rady jarlów. Winną skazano na śmierć, a Svanrige na wygnanie. Cerys została nową królową Skellige.

Jako królowa, Cerys wybrała neutralność w nadchodzącej wojnie z nilfgaardem. Zamiast tego skupiła się na rozwoju gospodarczym i chociaż wyspiarze stracili przez to swoja zaciętość, Skellige weszło w złoty wiek kultury i gospodarki. Jednak gdy u brzegów wysp pojawił się nilfgaard faktyczną władzę wziął w swoje ręce Crach, który zajął się obroną. Z kolei brat Cerys poprowadził liczne ataki na cesarską flotę, wszystkie kończyły się niepowodzeniem, jednak młody an craite wciąż znajdował kolejnych wojowników. Większość jarlów była jednak zadowolona z młodej królowej. Wyjatkiem był Lugos Szalony z klanu Drummond, który nie tylko odmówił wsparcia młodej władczyni, a wręcz był gotowy zdradzić wyspy dla nilfgaardu aby usunąć krew an Craite z tronu. Plany szalonego jarla ukrócili jednak Geralt i druid Myszowór, którzy zabili go w samoobronie podczas swojej wizyty w Kaer Muire.

Geralt udał się z Hjalmarem do wsi Fornhala gdzie zmazał winy swego rodu mszcząc się na berserkerach i mrocznych kultystach Svalbloda. Odkrył też, że vildkaarlowie byli jedynie narzędziami, a za masakrą stał ktoś jeszcze. Crach an Craite zwołał radę jarlów na której młody an Craite zaprezentował trofeum z zabitego berserkera. Na zebraniu Rady jarlów, Donar an Hindar stwierdził, że klan an Craite zmazał swe winy krwią, jednak rada nie doszła do tego kto naprawdę stał za masakrą. Hjalmar został nowym królem Skellige.

Jako król, Hjalmar kontynuował stare drogi wyspiarzy. Gdy nilfgaard przybył na Skellige, młody król poprowadzał na niego liczne ataki, które jednak nie uszkodziły za bardzo cesarskiej floty. Większość jarlów była jednak zadowolona z młodego króla. Wyjatkiem był Lugos Szalony z klanu Drummond, który nie tylko odmówił wsparcia młodemu władcy, a wręcz był gotowy zdradzić wyspy dla nilfgaardu aby usunąć krew an Craite z tronu. Plany szalonego jarla ukrócili jednak Geralt i druid Myszowór, którzy zabili go w samoobronie podczas swojej wizyty w Kaer Muire.

Biały Wilk uznał, że młodzi an Craite sami poradzą sobie ze sprawą ataku, po czym opuścił Kaer Trolde. Dzieci Cracha nie doszły jednak do niczego. W zaistniałej sytuacji jednym kandydatem do korony Skellige pozostał Svanrige.

Jarlowie i inni mieszkańcy wysp nie mieli co do syna Brana zbyt wielkich nadziei, wszyscy widzieli w nim tylko kukiełkę kontrolowaną przez matkę. Jednak gdy Birna spróbowała zawrzeć pakt z nilfgaardczykami Svanrige wystąpił przeciw niej i zabił na miejscu cesarskiego posłańca. Młody Tuirseach poprowadził jarlów na wojnę z Nilfgaardem, a po krwawej wojnie domowej zjednoczył wszystkie klany i zasłynął jako twórca silnej i stabilnej dynastii która władała wyspami przez kolejne lata. Hjalmar i Cerys wypłynęli na morze gdy tylko pojawiła się tam cesarska flota. Młodzi an Craite nie powrócili jednak z wyprawy.

Wiedźmin nie pomógł Crachowi, a królem wysp Skellige został Svanrige. Jarlowie i inni mieszkańcy wysp nie mieli co do syna Brana zbyt wielkich nadziei, wszyscy widzieli w nim tylko kukiełkę kontrolowaną przez matkę. Jednak gdy Birna spróbowała zawrzeć pakt z nilfgaardczykami Svanrige wystąpił przeciw niej i zabił na miejscu cesarskiego posłańca. Młody Tuirseach poprowadził jarlów na wojnę z Nilfgaardem, a po krwawej wojnie domowej zjednoczył wszystkie klany i zasłynął jako twórca silnej i stabilnej dynastii która władała wyspami przez kolejne lata. Hjalmar i Cerys wypłynęli na morze gdy tylko pojawiła się tam cesarska flota. Młodzi an Craite nie powrócili jednak z wyprawy.

Znani członkowie[]

Władcy[]

Grymmdjarr – syn Hemdalla, legendarny założyciel klanu.
Harald Chromy – król Skellige i bohater klanu, który zwyciężył w wojnie z klanem Drummond.
Erlend Kamienna Pięść – szanowany król wysp używający Ostrza Zimy.
Crach an Craite – jarl wysp Skellige i przywódca klanu.
Hjalmar Krzywogęby – dzielny wojownik, syn Cracha, jeden z kandydatów do korony wysp.
Cerys an Craite – zaradna córka Cracha, kandydatka do korony wysp.
Ragnar an Craite – niekanoniczny brat Hjalmara.
Loki an Craite – niekanoniczny brat Hjalmara.