Ten artykuł dotyczy królestwa. Zobacz też: książkę w grze Wiedźmin 3: Dziki Gon..
Ten artykuł dotyczy królestwa. Zobacz też: - Informacje
- Opisy z książek i gier
Królestwo Koviru i Poviss – królestwo leżące na północy nad Zatoką Praksedy, największy światowy eksporter kopalin, czerpiący olbrzymie zyski z handlu[1].
Historia[]
Początki osadnictwa[]
Tereny dzisiejszego Koviru zostały po koniunkcji sfer zasiedlone przez plemiona Dauków i Wożgorów[4]. Swoje placówki miały na tych ziemiach również elfy, m.in. Aedd Gynvael[3][5].
Pierwsze lądowanie[]
Kolonizacja tych ziem rozpoczęła się zaraz po pierwszym lądowaniu (około 760 roku), a część z nich, konkretniej tereny Koviru, przypadły Redanii[1]. Wtedy też były to jedne z najbiedniejszych regionów na Północy[6].
Apanaż Kovirski[]
Radowid I Wielki podarował Kovir swojemu bratu Trojdenowi, ponieważ chciał nigdy nie widywać go już na oczy. Utworzony został tytuł hrabiego apanażysty Koviru, wasala, który nie ponosił żadnych ciężarów ani powinności lennych. W praktyce więc było to całkowicie niezależne państwo, z którym Radowid nie chciał mieć nic wspólnego[1].
Wtedy też sytuacja w Kovirze mało kogo interesowała, a do Redanii co jakiś czas dochodziły jedynie wieści o konfliktach hrabstwa z pomniejszymi władykami. Wieści o owych wojnach sprowadziły jednak na Północ mnóstwo bitnych ludzi, żądnych łupu i możliwości wyżycia się. W międzyczasie doszło również do unii Koviru z Poviss[1][3].
Rodzące się bogactwo[]
Toczone na Północy wojny znacznie wzmocniły Kovir, a rządzone przez Trojdenidów niewielkie hrabstwo przeistoczyło się w potężne królestwo, które rozpoczęło coraz aktywniejszy eksport szkła i soli[N 1], który doprowadził w końcu do zaprowadzenia monopolu na tych rynkach, jednak w świadomości ludzi wciąż był to kraj surowy, biedny i nieprzyjazny[1][6].
Krótko po tym ruszyła druga fala emigracji, składająca się głównie z osób, których poglądy czy też pomysły różniły się od reszty. Na Północ ruszyło mnóstwo uczonych, techników, czarodziejów, kupców, rolników oraz, co najważniejsze, górników i geologów, którzy uważali, że w górach Koviru kryje się bogactwo[1].
Ćwierć wieku później Kovir niemalże zmonopolizował wydobycie rzadkich kruszców, a w szczególności dwimerytu i złota. Złota, za której importował później to, czego sam nie produkował. Rzemieślnik na Północy zarabiał w tamtym czasie czterokrotnie więcej niż jego konfrater w Redanii czy Temerii[1].
Konflikt z Redanią[]
Gdy królem Redanii został Radowid III Śmiały, zaczął on dostrzegać to, na co wszyscy inni byli ślepi: że na Kovirze można wiele zarobić. Niewiele później przydarzyła się ku temu świetna okazja — Redania popadła w zatarg graniczny z Aedirn. Radowid zdecydował się wystąpić zbrojnie i rozpoczął przygotowywanie armii, promulgując specjalny podatek na cele wojenne, tzw. pontarską dziesięcinę. Podatek owy mieli zapłacić wszyscy poddani i wasale, w tym także Apanaż Kovirski. Radowid wysłał więc do Pont Vanis (o którym mniemał, że jest to mały gródek z drewnianym ostrokołem) posłów, którzy po powrocie przekazali słowa króla Gedoviousa, który twierdził, że Królestwo Koviru nie jest niczyim wasalem, a pretensje Tretogoru są bezzasadne, ponieważ zarówno ówczesny władca Koviru jak i jego poprzednicy nigdy nie byli zapraszani na tretogorskie uroczystości, tedy nie może on uznać Radowida za swojego seniora[1].
Król Redanii podjął więc decyzję o zastosowaniu wobec Koviru bezwzględnego prawa składu, do którego namówił również Kaedwen i Temerię, a od statków płynących na Południe Redania zażądała zbójeckich ceł. Jednak owe statki płacić nie chciały, a dokonywały tego tylko te, którym nie udało się uciec. Na morzu szybko doszło do incydentu, w wyniku którego Radowid i Benda przeprowadzili interwencję zbrojną. Czterotysięczna armia Redanii sforsowała rzekę Braa, a ekspedycyjny korpus z Kaedwen wkroczył do Caingorn. Po tygodniu niedobitki połączonych wojsk wycofały się w drugą stronę[1].
Pierwszy Traktat Exeterski[]
Rozpoczęto rokowania pokojowe, zakończone podpisaniem traktatu, który w praktyce wnosił do polityki międzynarodowej dwie rzeczy: - Morze jest wolne i otwarte, handel jest wolny, zysk jest święty. - Kovir nie jest niczyim wasalem. Jest niezawisłym, samorządym — i neutralnym królestwem. Traktat został podpisany około 1147 roku[1].
Rebelia Falki[]
W latach 50 XII wieku przebywająca w Kovirze Falka wznieciła rewoltę przeciwko swojemu ojcu, Vridankowi. Zyskała wtedy poparcie części kovirskiej szlachty, ponieważ król Redanii ograniczył wcześniej eksport redańskiego zboża. Wielu z kovirskich arystokratów przekazało jej wtedy pieniądze, jednak w ostateczności powstanie upadło[7].
Thyssenidzi[]
Gedovius rządził Kovirem do roku 1172, na jego synu, Gerardzie, wygasła królewska gałąź Trojdenidów, a na tron wstąpił Esteril Thyssen, założyciel domu Thyssenidów[3]. O jego rządach nie wiadomo wiele, oprócz tego, że utrzymywał przyjazne stosunki z aedirnskim władcą, Videmontem. Po nim władzę objął jego syn, Baldwin[8].
Rozpad Królestwa[]
W okolicach roku 1225 w wyniku krwawych walk o władzę nastąpiła secesja Poviss, Marchii Wschodniej, a także pozostałych księstw składowych. W kovirskim interiorze doszło do rewolty, w wyniku której rodzina królewska musiała się ewakuować, a jej głowa, król Baldwin zmarł w drodze. Jego następca, Esterad zmuszony był spędzić całą swoją młodość na wygnaniu w Talgarze. Wykorzystał ten czas na zdobycie poparcia stronników i zawarcie tajnych paktów oraz sojuszy[3][8].
Około 20 lat później doszło do nocy noży i pochodni, w wyniku której samozwańczy władcy Koviru i Poviss zostali strąceni z tronów, a ród Thyssenidów powrócił do władzy[8].
Do tego czasu podpisano dwa kolejne Traktaty Exeterskie, o których jednak nie mamy żadnych informacji[7].
Konflikt z Niedamirem[]
Po zjednoczeniu Koviru i Poviss Esterad zmienił swoją strategię względem dawnych ziem z okolic Gór Pustulskich, oczekując, aż państewka te same złożą hołd lenny z powodu presji ekonomicznej. Jego plany zostaly pokrzyżowane przez ambicje nowego władcy Hengfors, Niedamira, który obwołał się królem i ruszył na podbój sąsiednich księstewek, zajmując Malleore, Hołopole[7] i Carnedd[9].
Jednak gdy jego podboje sięgnęły Creyden, części Koviru, Esterad zdecydował o przeprowadzeniu interwencji i po kilku tygodniach, wiosną 1251 jego wojska dotarły pod Hengfors, co zmusiło Niedamira do bezwarunkowych negocjacji, które zostały przeprowadzone w Lan Exeter. Podpisany został Czwarty Traktat Exeterski, który nie okazał się krzywdzący dla hengforskiego władcy, a Niedamir został mianowany królem Ligii z Hengfors, jednak jego nowe państwo pozostało w praktyce pod silnymi wpływami zachodniego sąsiada[7].
II Wojna Północna[]
Latem 1267, niedługo przed wybuchem II Wojny Północnej, doszło do kolejnej dużej fali emigracji na Północ, między innymi z terenów Temerii[1].
Choć Kovir oficjalnie nie brał udziału w konflikcie, to Esterad przekazał Redanii pobocznymi kanałami milion bizantów oraz zapewnił jej ponad 3 tysiące najemników, nazywanych Psotnymi Kotami[1].
Tankred Thyssen[]
W 1271 roku[2] doszło do udanego zamachu na życie Esterada[1], a tron odziedziczył po nim jego syn, Tankred[2].
W czasie III Wojny Północnej udało mu się utrzymać neutralność Koviru. W tamtym czasie podjął także decyzję o odtworzeniu Kapituły i Najwyższej Rady Czarodziejów[2].
Znani obywatele[]
Mieszkańcy[]
- Triss Merigold[2]
- Albert Vegelbud[2]
- Myra Baiss
- Yan z Lan Exeter
- Stregobor[10]
- Zavist[10]
- Carduin[11]
- Detmold[11]
- Drithelm[11]
- Sigo Bunc[2]
- Beledal[12]
- De Lisemore[1]
- Surcratasse[1]
- Mykolas Climan[13]
- Silvena[10]
- Herbolth[5]
- Istredd[5]
- Coën[14]
- Klaudia Starhemberg[8]
- Rhyd[15]
- Bernika[16]
- Godamba Thaess'en[8]
- Zuleyka[8]
Władcy[]
- Trojden[8]
- Gedovius Trojdenida[8]
- Gerard Trojdenida[8]
- Esteril Thyssen[8]
- Baldwin Thyssen[8]
- Rhyd[8]
- Idi[8]
- Esterad Thyssen[8]
- Tankred Thyssen[2]
Geografia[]
Królestwo leży na północno-zachodnim skraju kontynentu[3], nad Zatoką Praksedy[1].
Krainy[]
Obiekty geograficzne[]
Miasta i warownie[]
- Aedd Gynvael[5]
- Bardżewo[19]
- Gładzko[19]
- Kaer Seren[3]
- Lan Exeter (stolica zimowa)[1]
- Narok[17]
- Pont Vanis (stolica letnia)[1]
- Rakverelin[5]
- Thwyth[18]
Gospodarka[]
Kovir jest najbogatszym królestwem na Kontynencie, a zarobki w tym kraju są czterokrotnie wyższe niż u sąsiadów. Główną gałąź gospodarki stanowi wydobycie i eksport rud metali, a w szczególności złota i dwimerytu[1]. Najpopularniejszą monetą wykorzystywaną na terenie Koviru i Poviss jest bizant. Jest on równy czterem koronom[3].
Towary eksportowe[]
Główne towary eksportowe Koviru to:
- szkło
- sól
- rudy żelaza
- srebro
- nikiel
- ołów
- cyna
- cynk
- miedź
- chrom
- tytan
- wolfram
- platyna
- ferroaurum
- kryobelit
- dwimeryt
- złoto[1]
Społeczeństwo[]
Kovirczycy wyznają głównie kult proroka Lebiody[1], jednak nie popierają oni regilijnego fanatyzmu czy też nietolerancji[3]. Są dobrze wykształceni, o czym świadczy fakt, że uniwersytet w Lan Exeter zaczyna być przez wielu uznawany za najlepszy na całej Północy[6].
Symbole państwowe[]
Siły zbrojne[]
Stałą armię Koviru stanowiło 25 tysięcy najemnych, dobrze opłacanych żołnierzy, dowodzonych przez zdolnych i bogatych dowódców. Kovir posiadał również potężną flotę[1].
Ciekawostki[]
- Za czasów Esterada Kovir i Poviss poszczycić się mogły świetnym, dobrze zorganizowanym wywiadem[1].
- Z Poviss pochodził młody wiedźmin Coën[14].
Uwagi[]
- ↑ Wydobycie i eksport rud metali rozpoczęto dopiero po drugiej fali emigracji, kiedy do Koviru napłynęli liczni górnicy i geologowie
Przypisy[]
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 Wieża Jaskółki
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 Wiedźmin 3: Dziki Gon
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 3,8 The Witcher Role-Playing Game
- ↑ Kompendium o świecie gier
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Okruch lodu
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Kovir i Poviss (książka)
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 Biały Wilk 3: W tajnej służbie ich królewskich mości
- ↑ 8,00 8,01 8,02 8,03 8,04 8,05 8,06 8,07 8,08 8,09 8,10 8,11 8,12 8,13 Genealogie
- ↑ Czwartki z Wiedźminem
- ↑ 10,0 10,1 10,2 Mniejsze zło
- ↑ 11,0 11,1 11,2 Czas pogardy
- ↑ Wiedźmin 3: Krew i Wino
- ↑ GWINT: Wiedźmińska Gra Karciana
- ↑ 14,0 14,1 Krew elfów
- ↑ Chrzest ognia
- ↑ 16,0 16,1 16,2 16,3 16,4 16,5 16,6 Alfabet Sapkowskiego
- ↑ 17,0 17,1 Wiedźmin: Gra Wyobraźni
- ↑ 18,0 18,1 Mapa Netflixa
- ↑ 19,0 19,1 Zatarte Wspomnienia