Wiedźmin Wiki
Advertisement
Wiedźmin Wiki

Kraniec świata – jedno z opowiadań A. Sapkowskiego, wchodzące w skład tomu Ostatnie życzenie.

Treść[]

Geralt i jego nowo poznany kompan, bard Jaskier, wędrują po świecie w poszukiwaniu zajęcia. W przydrożnej karczmie starosta Górnej Posady próbuje wynająć wiedźmina do zabicia całej czeredy potworów. Geralt jednak odmawia poznając po chłopach, że te potwory żyją jedynie w ich wyobraźni. Podczas dalszej podróży jeźdźców zatrzymuje chłop Pokrzywka. Chce on wynająć Geralta do poważnego zadania. Cała trójka jedzie do jego wsi, Dolnej Posady, zwanej również Doliną Kwiatów, znajdującej się na "krańcu świata". Starosta wsi, Dhun, prosi go o pomoc w wypędzeniu z wioski "diaboła", który włóczy się po tamtejszym polu, niszcząc uprawy, zanieczyszczając wodę i kradnąc owies ze spichlerzy, a także żąda haraczu w postaci płodów rolnych. Wiedźmin kierowany ciekawością postanawia zająć się tą sprawą, mimo iż Jaskier uparcie twierdzi, że czego jak czego, ale diabłów to na pewno nie ma.

Geralt i Jaskier idą na pole zmierzyć się z diabłem (a raczej silvanem). Wśród konopi trafiają na kamień ofiarny ze świeżymi resztkami darów w postaci pożywienia i nie tylko. Chłopi ewidentnie na początku próbowali zadowolić diabła. Wkrótce pojawia się on. Jaskier mimo ostrzeżeń Geralta drażni silvana, co powoduje, że ciska on w nich żelaznymi kulkami. Przyjaciele muszą się wycofać. We wsi wszystko się wyjaśnia. Kiedy koziogłowy jakiś czas po pojawieniu się we wsi zaczął żądać, a potem kraść horrendalne ilości ziarna, chłopi zamykali przed nim spichlerze. Powodowany wściekłością stwór wtedy jeszcze tylko wzmógł swoje figle. Chłopi mieli zamiar ukatrupić silvana, lecz pewna tajemnicza dziewczyna imieniem Lille zabroniła zabijać diabła. Lillie jest pomocnicą "mądrej" (znachorki) wioski, jednakże to ona właśnie gra pierwsze skrzypce. "Mądra" ma księgę potworów, w której stoi, iż silvana należy przepędzić żelaznymi kulkami, dziegciem oraz mydłem, imitującymi prawdziwe jedzenie. Jak się niestety okazało, starodawny sposób nie zadziałał. Geralt więc obmyśla plan.

Następnego dnia wiedźmin i bard wracają na pole. Geralt chce grzecznie przekonać diabła, by wyniósł się z wioski, lecz on nie ma zamiaru go słuchać. Dochodzi między nimi do szarpaniny, którą przerywa pojawienie się dwóch elfów, Galarra i Toruviel. Nokautują oni Geralta i Jaskra oraz skrępowanych przenoszą na leśną polanę nieopodal. Wychodzi na jaw, że Tourge pomaga głodującym elfom, wygnanym przed laty z Doliny przez ludzi. Elfka Toruviel zachowuje się agresywnie. Kopie Geralta i niszczy lutnie Jaskra. Tourge chce jej przeszkodzić, lecz ona go nie słucha. Kłótnię przerywa pojawienie się Filavandriela, króla elfów. Po burzliwej dyskusji natury egzystencjalnej, srebrnowłosy elf nakazuje zabić Geralta i Jaskra, jako niepotrzebnych świadków. Nie pomaga wstawiennictwo diabła, który jest gotowy umrzeć wraz z nimi. Dopiero pojawienie się Lillie, która okazała się być elfickim bóstwem w przebraniu, tzw. Żywią, ratuje bohaterów przed egzekucją. Na jej rozkaz elfy uwalniają Geralta i Jaskra, a nawet żegnają się z nimi w przyjaźni. Toruviel daje Jaskrowi swoją własną lutnię (która potrafi sama grać, po jednym wprawieniu w ruch).

Geralt, oprócz sowitej zapłaty, wziął od chłopów księgę potworów. Diabeł obiecuje przenieść się do innej wioski i psocić z nieco większym umiarem. Wraz z Jaskrem i Tourgem, wiedźmin zasypia przy ognisku, uprzednio nieco przybliżywszy towarzyszom naturę Królowej Pól. Na końcu historii, gdy Jaskier próbuje wymyślić tytuł nowej ballady (zaczyna słowami Tam, gdzie...), diabeł mówi "dobranoc". Nawiązuje to do powiedzenia "Tam, gdzie diabeł mówi dobranoc", które znaczy tyle co "kraniec świata", czyli tytuł opowiadania.

Bohaterowie[]

Źródło[]

Na podstawie analogicznego hasła na Wikipedii.

Advertisement