- Informacje
- Opisy z książek i gier
Miałem osiem krów, w tym pięć dojnych. Ale w okolicy zalągł się kuroliszek i jedyne, co mi po nich zostało, to wyschnięte placki na polu.Siemko, chłop z Sośnicy[1]
Kuroliszek – potwór znany również jako skoffin[1]. Występuje w Sadze i grach Wiedźmin, Wiedźmin 3: Dziki Gon, Wiedźmin: Gra Wyobraźni i Gwint: Wiedźmińska Gra Karciana.
Opis[]
Uczeni określili ten gatunek jako jedynego przedstawiciela ornitoreptyli, które nie są ani gadami, ani ptakami. Atakuje zwykle od tyłu, celując swym ostrym dziobem pomiędzy kręgi, czy też w samą aortę, tuż pod lewą nerką. Zwykle wystarczy jeden precyzyjny cios jego dzioba, by zabić ofiarę[1].
Wiedźmin 3: Dziki Gon[]
Bzdurne przesądy przypisują kuroliszkowi, podobnie jak bazyliszkowi, umiejętność zabijania samym spojrzeniem. Jest to wierutną bzdurą, a wzrok kuroliszka nie jest bardziej niebezpieczny dla życia niż spojrzenie rozzłoszczonej gęsi. Bardziej należy wystrzegać się jego dzioba oraz długiego ogona, którymi wyprowadza iście mordercze ciosy.
Zamieszkuje najchętniej ciemne jaskinie, ruiny, lochy i stare piwnice. Kuroliszki, choć niewielkie w porównaniu z gryfem czy mantikorą, są śmiertelnie niebezpieczne nawet dla dorosłego człowieka, który nieostrożnie zapuści się w ciemne korytarze.
Kuroliszek nie obawia się bezpośredniego starcia, atakuje, uderzając skrzydłami i ogonem, starając się zmęczyć przeciwnika. Ciosy jego dzioba są szczególnie niebezpieczne, gdyż potwór ten z morderczą precyzją potrafi uderzać w czułe punkty, zadając groźne, obficie krwawiące rany. W walce z nim wielce przydatne są olej przeciw drakonidom, jak i Kartacze, których odłamki z łatwością kaleczą delikatne skrzydła kuroliszka.
Ciekawostki[]
- W grze Wiedźminie 3: Dziki Gon kuroliszek błędnie został zaliczony do drakonidów.
- W grach jest znacznie większy niż w książkach.
- Pióra kuroliszka, w szczególności centralne sterówki z jego ogona są bardzo pożądane. Są trwalsze i pisze się nimi ładniej niż gęsimi piórami[2].
Galeria[]
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 A. Sapkowski, Pani Jeziora, Warszawa 2004, s. 56-58.
- ↑ A. Sapkowski, Pani Jeziora, Warszawa 2004, s. 59.