Zobacz także:
- Informacje
- Opisy z książek i gier
Cień... Wielkie skrzydła, jakby chmura szła po niebie...Britt z Svorlag[1]
Meluzyna – echidna związana ze zleceniem Zaginiony narzeczony.
Wiedźmin 3: Dziki Gon[]
Imię Meluzyny Wyspiarze przypisali dużej echidnie, która uwiła swoje leże w jaskiniach niedaleko wsi Svorlag. Ponieważ była większa i silniejsza od innych syren, zaczęto oddawać jej boską cześć. Później zapadła w hibernację.
Po wybudzeniu była głodna, więc opuściła pieczarę i udała się na łowy. Jej ofiarą padł Nils – Meluzyna złapała go i odleciała, by później z dużej wysokości zrzucić go obok swojego gniazda, doprowadzając tym samym do jego śmierci. Świadkiem tego porwania była narzeczona Skelligijczyka, Britt, która powiadomiła o tym swojego brata. Kevan wystawił więc zlecenie wiedźmińskie, którego podjął się Geralt z Rivii. Zabójca potworów odnalazł leże Meluzyny, a następnie ją zabił.
Ciekawostki[]
- Meluzyna była potężną i wyjątkowo krwiożerczą echidną. Nękała wybrzeża Spikeroog, pożerając każdego nieszczęśnika, który zbliżył się do jej kryjówki. Jednak w zamierzchłych czasach bestia nie musiała polować, gdyż jedzenie przychodziło do niej samo…
- Lokalni wyznawcy kultu przez wieki posłusznie czcili tę latającą grozę, zaspokajając jej apetyt darami. Przynosili jej zboże, bydło, a od święta… składali ofiarę z ludzi. Ponad wszystko wierzyli, że stwór był w stanie władać morzem i pogodą, i że zacznie siać zniszczenie wśród ich floty, jeśli tylko przestaną zaspokajać jego wilczy głód.
- Raz na pokolenie wyznawcy musieli złożyć w ofierze jednego potomka założyciela ich klanu. Potomkowie ci nazywani byli „dziećmi z Faroe”, a bycie wybranym oznaczało ogromne wyróżnienie. Akt składania ofiary był świętym rytuałem, któremu mieszkańcy wyspy nie ośmielali się sprzeciwiać w obawie, że ściągną w ten sposób gniew Meluzyny. Jednak po wielu stuleciach powód tej strasznej i osobliwej tradycji został praktycznie zapomniany.
- Niemniej istnieją jeszcze tacy, którzy utrzymują, że znają początki Meluzyny i wiernych jej wyznawców. Jeśli ktoś jest w stanie namierzyć druidów za pomocą wizji – choć dziś niewielu to potrafi – to jest również w stanie wysłuchać tragicznej historii matki Meluzyny – historii o tym, jak złamane serce zmusiło ją do ukarania swego potomstwa.
- Była sobie kiedyś morszczynka, która na przekór wszystkiemu zakochała się w rozpustnym piracie, Rioghanie z Faroe. Wadziło mu spokojne życie i nade wszystko pragnął przygody, często zostawiał więc czarownicę na całe miesiące i wyruszał na wielkie wyprawy. Mimo wielu błogosławieństw, jakimi morszczynka obdarzała swego ukochanego, by uchronić go od niebezpieczeństw, Rioghanowi w końcu wyczerpało się szczęście i został zabity w boju. Jednak wiedźma nie chciała tak łatwo oddać swojego mężczyzny zaświatom. Przyzwała potężną magię, by podnieść pirata z jego morskiego grobu.
- „Niech życie jego płonie tak jasno jak nasza miłość!” – tak brzmiały słynne słowa wypowiedziane przez wiedźmę, gdy jej ukochany cudownie powrócił do żywych. To zdanie przypieczętowało jego los. Rioghan bowiem tak naprawdę nigdy nie kochał wiedźmy i często romansował z innymi kobietami. Tak więc od tego feralnego dnia był przeklęty i miał już nigdy nie poczuć się prawdziwie żywy. Dar nowego życia szybko przeistoczył się w ponurą i obojętną egzystencję. Desperacko poszukując dawnych wrażeń, pirat po raz ostatni wyruszył ku przygodzie i opuścił morszczynkę, której serce rozpadło się na kawałki. Nie było już miłości, która mogłaby podsycać życiowy płomień Rioghana – jego bezowocne poszukiwanie spełnienia stało się więc wieczną udręką.
- Miejscowa legenda opowiada historię przeklętego pirata skazanego na wieczną tułaczkę wzdłuż brzegów Spikeroog i niekończące się poszukiwanie celu. Nie mógł opuścić suchego lądu i powrócić do morskich przygód. Ludzie, którzy widzieli błądzącego mężczyznę, mówią, że jest pogrążony w ciągłym letargu, wyżuty z emocji i zupełnie pozbawiony świadomości. Po prostu spaceruje. I spaceruje. I wciąż spaceruje. Codziennie. To jedynie ciało ożywione machinalnym ruchem, który konsekwentnie popycha go ku przypadkowym miejscom. Większość ludzi jednak uważa tę historię za całkowite bzdury, a w ich mniemaniu to tylko pijany pustelnik zajęty codziennością… najprawdopodobniej.
- Meluzyna to postać z europejskiego folkloru będąca kobietą, której ciało od pasa w dół miało formę wężowego ogona.
- Meluzyna znajdowała się na galionie „Proroka Lebiody” oraz użyczyła pierwotnej nazwy temu statkowi.
Galeria[]
Posąg Meluzyny w jaskini pod Spikeroog