- Informacje
- Opisy z książek i gier
Jeśli na bagnach zastanie cię noc, nie ruszaj się i czekaj do świtu, choćbyś miał stać po pas w wodzie i oblazły cię pijawki. A nade wszystko – jeśli zobaczysz we mgle jakieś światła, nigdy, przenigdy nie idź w ich stronę.Johannes Strudd, przewodnik[1]
Mglak – magiczna istota powstała w wyniku koniunkcji sfer. Prowadzi stadny tryb życia.
Najczęściej występuje na bagnach, w lasach lub na terenie górskim. Potrafi zwabić swą ofiarę w pułapkę za pomocą czarów. Mglak jest uważany za istotę humanoidalną, choć może sprawić wrażenie eterycznego. Ma świecące oczy i usta, spiczaste uszy oraz ostre szpony. Żywi się trupami, przejmując później ich wygląd i głos w celu zwabiania kolejnych ofiar. Jest spokrewniony z błędnymi ognikami.
Wiedźmin 3: Dziki Gon[]
Dane ze strony thewitcher.com: Mglaki występują wszędzie tam, gdzie unosi się gęsta mgła – na bagnach, w górskich przełęczach, na brzegach rzek i jezior. Manipulując mgłą, rozdzielają podróżnych, ukrywają ścieżki, wytłumiają dźwięki. Następnie, mamiąc ludzi światłem, którym potrafią rozbłysnąć niby upiorne świetliki, prowadzą ich w pożądanym kierunku – ku urwiskom, bagnom czy jaskiniom, w których mają swe leża. W starciu z mglakiem należy zachować zimną krew. Jako że mglaki mogą przybrać postać niematerialną, walcząc z nimi trzeba zwracać uwagą nawet na najmniejszy ruch powietrza czy trawy, który może zdradzić położenie potwora. Rzucenie znakiem AARD sprawi, że przybierze namacalną postać, co z kolei pozwoli na zadanie ran mieczem albo innym orężem. Starsze i silniejsze mglaki są w stanie rzucać iluzje (wizualne i materialne) których bez oka nehaleni nie da się obejść.