- Informacje
- Opisy z książek i gier
Olgierd von Everec – redański szlachcic, żołnierz, ataman Wolnej Kompanii Redańskiej, infamis, okultysta i bandyta. Ostatni z rodu von Everec i jego głowa. Weteran III Wojny Północnej. W skutek paktu z demonem Gaunterem o'Dimem zyskał dar nieśmiertelności.
Charakterystyka[]
Jest wysokim mężczyzną, którego lewą część głowy szpecą blizny. Ma rude włosy wygolone po bokach oraz krótko przyciętą brodę z wydatnymi wąsami. Nosi się w szlachecki kontusz w kolorowych barwach. Do pasa ma przypiętą ordynkę, która otrzymała imię po jego małżonce.
Jest człowiekiem ciągle szukającym nowych wrażeń. Nie zna strachu. Podejmuje się wszelkich kroków, aby znów poczuć, że żyje. Jest postacią bardzo charyzmatyczną, mającą posłuch wśród kompanów oraz wzbudzającą przerażenie w ludziach. Zarazem jednak wykazuje się nieprzeciętną inteligencją oraz szeroką wiedzą, także w zakresie czarnej magii. Jest niezrównanym szermierzem o niebezpiecznych umiejętnościach.
Wiedźmin 3: Serca z Kamienia[]
Olgierd jest przedstawicielem dumnego, acz ubogiego już redańskiego rodu von Evereców. Pokochał z wzajemnością bogatą szlachciankę – Iris Bilewitz. Para, nie zważając na sprzeciwy rodziców Iris oraz problemy finansowe Olgierda, dość szybko się pobrała. Sprawy majątkowe von Evereców prędko jednak dały o sobie znać. By załagodzić konflikt rodzinny i zapewnić byt swojej małżonce Olgierd postanowił zawrzeć pakt z demonem - Gaunterem o'Dimem. Cena umowy była wysoka; w zamian za dar nieśmiertelności i korzyści majątkowe musiał poświęcić osobę, którą kochał oraz zaprzedać swą duszę o'Dimowi. Zgodził się i niedługo potem w trakcie zajazdu zginął jego brat Witold.
Olgierd z początku wraz z małżonką cieszył się nowym, łatwiejszym życiem. Z czasem jego serce zaczynało zmieniać się w kamień, szlachcic prędko stracił chęć do życia i stał się obojętny nawet w stosunku do Iris. Olgierd przez swój dar robił się coraz bardziej bezwzględny, by więc nie sprawiać przykrości swej małżonce, odszedł od niej, zostawiając ją zamknięta w swej posiadłości, w której przyszło jej umrzeć z tęsknoty i żalu.
Olgierd tymczasem zebrał sporą hanzę okolicznych, ubogich szlachciców, z którymi grabił, gwałcił i zabijał w sąsiadujących włościach. W końcu przyszedł jednak dzień, w którym Pan Lusterko postanowił upomnieć się o duszę Olgierda. Wykorzystał w tym celu Geralta z Rivii, który, aby wyrwać się z ofirskiej niewoli, zaciągnął u o'Dima dług. Wiedźmin spełnić miał trzy życzenia Olgierda, wtedy bowiem o'Dim miał prawo zabrać ze sobą duszę Olgierda. Gdy Biały Wilk wykonał wszystkie powierzone mu zadania, pogłębiając przy tym wiedzę o osobie Olgierda, otrzymał od o'Dima instrukcję by przywieść von Evereca w wskazane miejsce, gdzie sprawa z Olgierdem miała zostać definitywnie rozwiązana. Na miejscu o'Dim oznajmia szlachcicowi, że zabiera ze sobą jego duszę. Geralt może mu na to pozwolić lub rzucić demonowi wyzwanie. W razie przegranej wiedźmina Gaunter może zabrać dusze jego i Olgierda, jednak jeśli demon przegra to musi zapomnieć o długu von Evereca. Zależnie od wyboru wiedźmina Olgierd umiera a jego dusza dostaje się pod władzę Gauntera lub traci zobowiązanie wobec Pana Lusterko i zyskuje na nowo śmiertelność.
Ciekawostki[]
- Historia Olgierda ma wiele zbieżności z legendą o Panu Twardowskim.
- Olgierd i jego kompania przypominają Kmicica i jego oficerów z powieści Potop Henryka Sienkiewicza. Jego wybranka, Iris, z domu nosiła nazwisko Bilewitz – jest to nawiązanie do ukochanej Kmicica, Oleńki Billewiczówny.
- Walka Olgierda z Geraltem jest wzorowana na walce Michała Wołodyjowskiego z Andrzejem Kmicicem z filmu Potop. Na początku walki ataman wypowiada do wiedźmina słowa: „Może waść chcesz poczekać, aż siąpić przestanie?”, cytując przy tym Wołodyjowskiego, a w odpowiedzi padają słowa Kmicica: „Mnie wszystko jedno”. Później Olgierd co jakiś czas podczas samej walki mówi do Białego Wilka: „Waść machasz jak cepem”.
- Po spytaniu Olgierda, czym podpadła mu rodzina Borsodych, ten opowiada historię, podczas której wypowiada słowa: „Prosiłem. Błagałem. Rozdarłem na progu koszulę.”, co jest nawiązaniem do Tadeusza Rejtana, szlachcica XVIII-wiecznej Rzeczpospolitej, który podczas Sejmu Rozbiorowego rozdarł koszulę i rzucił się na próg, blokując przejście posłom.
- Postać ta może nawiązywać do Jana Kunickiego z opowiadań Jacka Komudy pt. Czarna Nowina i Pan Kunicki.