- Informacje
- Opisy z książek i gier
Saesenthessis, wśród ludzi zwana Saskią, Dziewicą z Aedirn lub Smokobójczynią – smoczyca, aedirnska rebeliantka, opcjonalnie (zależnie od wyborów gracza) królowa Wolnego Państwa. Córka Villentretenmertha. Posiadała zdolność polimorfowania się w postać człowieka.
Charakterystyka[]
Ojciec Saskii zaszczepił w niej miłość do innych ras rozumnych: ludzi, elfów i krasnoludów, a gdy ta dorosła i sama się z nimi zetknęła, to tylko utwierdziło ją w tym, czego jej nauczono. Smoczyca czuła wręcz rodzicielski obowiązek opieki nad uciśnionymi. Skoncentrowała swoje uczucia na mieszkańcach Dolnej Marchii, które zdecydowała się wyzwolić i ochronić przed zajęciem przez Henselta. By osiągnąć ten cel była gotowa na każde poświęcenie.
Saskia to postać niesamowicie charyzmatyczna, ze względu na swoją odwagę (nie boi się walczyć w pierwszym szeregu, ramię w ramię ze swoim wojskiem) i hart ducha. Jest również wyjątkowo empatyczna i, paradoksalnie, ma w sobie więcej człowieczeństwa, niż niejeden człowiek. Potrafiła doskonale przemawiać.
Nie można jednak powiedzieć, że Saskia nie posiadała żadnych wad. Była przede wszystkim naiwna, a jej wizja wolnego, szczęśliwego królestwa była utopią. Sprawiała również wrażenie zarozumiałej i nie uznawała żadnych autorytetów, a do monarchów podchodziła wręcz z pogardą.
Chociaż może i sprawiała wrażenie bardzo poważnej osoby całkowicie pochłoniętej wielkimi sprawami, to posiadała zarówno życie prywatne, jak i poczucie humoru. Interesowała się również, w sensie romantycznym i seksualnym, mężczyznami z ras innych, niż własna.
Jako człowiek była utalentowaną wojowniczką, doskonale opanowała posługiwanie się mieczem i tarczą. Najniebezpieczniejsza była jednak w swojej prawdziwej postaci. Jako ogromny, latający smok z łatwością siała spustoszenie w szeregach wroga, nawet bez pomocy ognia.
Gładka dziewoja, w sam raz pasowała na ikonę powstania. Saskia, o której czynach coraz głośniej było nawet poza Aedirn, w oczach wielu była bohaterką. Nie była jednak zwykłą dziewką, a córką Borcha Trzy Kawki - dzieckiem złotego smoka. Nie dziwota, że Iorweth zakochał się w niej po uszy i dopatrywał ideału wolności i szlachetności, bo właśnie tym są smoki. Po zakończonej aferze z Zabójcami Królów, wspólnie zbiegli przed wojną, która przytłoczyła obydwoje.
Wygląd[]
Saskia jest hybrydą smoka złotego i zielonego, co odbiło się na jej wyglądzie i umiejętnościach. Kolor jej cielska był brązowozłoty. Jej smocza forma była potężnie zbudowana i muskularna, a co za tym idzie, dysponowała olbrzymią siłą. Potrafiła ziać ogniem.
Większość czasu Saskia spędzała jednak jako młoda, urodziwa kobieta o długich włosach w kolorze ciemnego blondu, ciemnych brwiach, kształtnych wargach, pełnych piersiach, krągłych biodrach oraz dużych, czarnych oczach, odziana w zbroję płytową (bez napierśnika). Charakterystycznym dodatkiem do jej stroju była biało-czerwona opaska na włosy.
Saskia ubrana jest w czerwoną suknie z długimi złotymi rękawami, złote sandały, we włosach ma złotą spinkę z czerwonym kryształem, na czole ma złotą tiarę.
Biografia[]
Wczesna młodość[]
Matką Saskii była Myrgtabrakke, smoczyca, która stała się celem polowania zorganizowanego przez króla Caingorn, Niedamira. Po tym, jak została otruta przez szewca Kozojeda, by ją zgładzić wyruszyła barwna drużyna złożona z monarchy, jego zbrojnych i kanclerza Gyllenstierna, wiedźmina Geralta z Rivii, czarodziejów Yennefer z Vengerbergu i Dorregaraya z Vole, błędnego rycerza Eycka z Denesle, owianego sławą zabójcy potworów, kompanii krasnoludów pod komendą Yarpena Zigrina, słynnego barda Jaskra i Rębaczy z Crinfrid. Stało się jednak tak, że smoczyca nie zginęła, a przyczynił się do tego jej partner, rycerz Borch Trzy Kawki, który znany był także jako zmiennokształtny smok Villentretenmerth (który, swoją drogą, zaprzyjaźnił się z Geraltem i Jaskrem)[2].
Villentretenmerth, ojciec Saskii, po jej wykluciu się wychowywał ją i nauczał tego, co sam uważał na temat innych ras. Udało mu się dzięki temu ukształtować charakter troskliwej dla ludzi i nieludzi córki. Gdy już uznał, że wypełnił swoją rolę, opuścił Saesenthessis, zgodnie ze smoczym zwyczajem. Ta musiała sobie odtąd radzić zupełnie sama[1].
Smoczyca wyruszyła w świat, przyjmując formę młodej, ludzkiej dziewczyny i zaczęła przedstawiać się imieniem Saskia.
Rebelia w Górnym Aedirn[]
W pewnym momencie los postawił na jej drodze elfa Iorwetha, żywą legendę partyzantki Scoia'tael. Ci zaczęli się dobrze dogadywać, a wizja niepodległego państwa, w którym wszyscy byliby równi przyświecała im obojgu. Saskia odnalazła w realizacji tego marzenia swój sens życia i zdecydowała się je spełnić. Mogła przy tym liczyć na wsparcie Iorwetha, który zakochał się w dziewczynie, czego ta jednak nie zauważała, przekonana, że ten jest po prostu idealistą. „Lis Puszczy” wpadł na pomysł, by uczynić z Saskii bohaterkę, za jaką pójdzie lud, tak więc ta przybrała nową tożsamość. Zaczęła podawać się za chłopkę z Aedirn i swego czasu przemieniła się w smoka, by nastraszyć ludzi, po czym powróciła do formy ludzkiej i ogłosiła, że zgładziła bestię. W ten sposób oto dorobiła się przydomku „Smokobójczyni”, a także stała się bohaterką dla prostych ludzi i nieludzi[1].
Uwagę na smoczycę zwróciła Loża Czarodziejek, potężna organizacja wpływowych magiczek z Filippą Eilhart i Shealą de Tancarville na czele. Postanowiły one wykorzystać Saskię, by utworzyć w Dolnie Pontaru państwo z marzeń dziewczyny, nad którym tak naprawdę kontrolę sprawowałaby w pełni Loża. Tak oto przestałaby być ona tylko tajną organizacją, a zaczęłaby mieć pod swoją kontrolą znaczne, strategicznie ważne tereny, złoża surowców, armię, wywiad i zasoby ludzkie, a nowy kraj stałyby się bezpiecznym schronieniem dla wszystkich magów. Filippa postanowiła osobiście wspomóc Saskię, tak naprawdę próbując stać się szarą eminencją ruchu separatystycznego[1].
Popularność Saesenthessis rosła w zastraszającym tempie, do czego przyczyniał się fakt, iż w Aedirn zapanował chaos po zabójstwie króla Demawenda III, którego syn, Stennis, pomimo usilnych starań nie był w stanie przejąć pełni władzy[1]. Niebagatelną rolę w budowaniu jej poparcia miał też fakt, że jej ludzka forma była wręcz olśniewająco urodziwa[3].
Z czasem Saskia stanęła na czele realnej siły politycznej i wojskowej, której centrum stanowiło miasto Vergen. Dysponowała wsparciem ze strony potężnej Eilhart, Scoia'tael Iorwetha, a z czasem również i samego Stennisa, który uznał, że jest zmuszony współpracować ze smoczycą, by zapanować nad całym Aedirn. Nie mniej, nad Górnym Aedirn (zwanym też Dolną Marchią) zbierały się czarne chmury. Widząc katastrofalną sytuację południowego sąsiada, król Kaedwen, Henselt, postanowił podjąć kolejną próbę przejęcia tych ziem, które historycznie należały do jego państwa. Dotąd, podczas II Wojny Północnej udało mu się tymczasowo zająć te ziemie, jednak po zamianie stron i pokoju cintryjskim musiał wrócić do przedwojennych granic. Później, w 1268 roku podjął wraz z generałem Vandergriftem kolejną próbę zajęcia aedirńskiej Doliny Pontaru, jednak został rozbity pod Vergen w skutek zdrady czarodziejki Sabriny Glevissing. Ostatecznie, zdecydował się na kolejną wyprawę na Dolną Marchię, tym samym osobiście wiodąc wojska. Za cel obrał właśnie Vergen, gdyż wiedział, że gdy ono padnie, to cała kraina wpadnie w jego ręce. Tak właśnie wojsko Saskii, pozbawione wsparcia regularnych sił aedirńskich stanęły przed koniecznością zatrzymania kaedweńskiej inwazji[1].
Saskia znalazła też, pomimo napiętej sytuacji w Vergen czas, by wspomóc w walce Arjana La Valette, który wraz z częścią szlachty temerskiej wypowiedział posłuszeństwo królowi Foltestowi. Smokobójczyni była przekonana, że był on takim samym buntownikiem, jak ona i pomyliła się w tym. Arjanem, tak jak jego matką wysłużyli się bowiem głodni przywilejów i władzy możni. W każdym razie, Saskia przybyła do obleganego zamku La Valette w smoczej postaci i zaatakowała wojska Foltesta, zdając im znaczne straty. Sama była o krok od pozbawienia życia monarchy oraz jego dowódcy oddziału specjalnego, Vernona Roche'a. Króla uratował jednak wiedźmin Geralt z Rivii, a smoczyca została zraniona w pysk[1].
Gdy Henselt przybył z armią pod Vergen, gotowy do walki, Stennis i Saskia zdecydowali się spotkać z nim i negocjować. Ostatecznie, spotkanie przerodziło się w walkę, podczas której król roztrzaskał czaszkę próbującego uspokoić zwaśnione strony kapłana Olcana o obelisk. Jego krew aktywowała potężną klątwę, którą rzuciła Sabrina Glevissig na Henselta, gdy ten kazał ją spalić na stosie za odpowiedzialność za klęskę podczas poprzedniej inwazji. Nagle dookoła delegacji pojawiły się upiory poległych w tamtej bitwie i draugiry , które rzuciły się na żywych.
Zaatakowanych wspomogli Geralt i temerski oficer Vernon Roche, którzy pojawili się akurat w tym momencie na miejscu. Podczas walki nie obyło się jednak bez ofiar - zginął między innymi Stennis. Dzięki temu pozycji Saskii nikt już nie mógł zagrozić. Nie mniej, sama Smokobójczyni została poważnie zraniona w twarz. Same upiory rozpoczęły nieskończone odtwarzanie bitwy, w której poległy, zabijając przy tym każdego, kto stanął między nimi. Rozdzieliły tym samym najeźdźców i obrońców, odraczając termin bitwy[1].
Rana nie przeszkodziła Dziewicy z Aedirn do szykowania obrony miasta. Było to zadanie o tyle beznadziejne, że Kaedweńczycy dysponowali miażdżącą przewagą w liczebności i sprzęcie. Saskia jednak nie zamierzała się poddawać i chciała walczyć do końca[1].
W pewnym momencie, przez upiorną bitwę dał radę przedostać się Geralt, który usiłował zdjąć klątwę Sabriny. Biały Wilk potrzebował w tym celu miecza Vandergrifta, w którego posiadaniu była przywódczyni rebelii. Ta spotkała się z nim i oddała mu oręż, nieskutecznie próbując namówić go, by dołączył do niej. Było to ich ostatnie spotkanie… A przynajmniej tak myślał Geralt[1].
Gdy już udało się odczynić klątwę, Kaedweńczycy ruszyli do ataku. Saskii nie pomogło nawet wsparcie komanda Scoia'tael Iorwetha - Henselt triumfował. Rebelianci zostali rozbici, Vergen upadło, a Kaedwen zdobyło Dolną Marchię. Z miasta uciekła Filippa Eilhart wraz z Saskią, na którą rzuciła urok. Wobec klęski swojego planu zdecydowała się ona wykorzystać smoczycę raz jeszcze, czyli do zaatakowania szczytu władców Północy w Loc Muinne. Nieświadomy tożsamości smoka, obecny tam Geralt postanowił go powstrzymać. Doszło do walki, z której wiedźmin wyszedł zwycięsko. Saskia, w wyniku upadku nabiła się na drzewo, a Biały Wilk stanął przed wyborem, co powinien zrobić z bestią[1].
Geralt nie zabijał smoków, dlatego też opuścił bestię, uważając, że tak ciężko raniona nie będzie już stanowić żadnego zagrożenia. I faktycznie, tak też się stało[1].
Po jakimś czasie Saskia wróciła do ludzkiej formy, a Filippa straciła nad nią kontrolę[4].
Tak oto zakończyła się historia dzielnej smoczycy i jej utopijnego marzenia o zupełnie wolnym kraju. Jej dalsze losy nie są znane.
Geralt wiedział, że nie można pozostawić samego sobie smoka, który może stanowić nadal olbrzymie zagrożenie. Widząc, jak gad się męczył zdecydował się ukrócić jego męki[1].
Tak oto zakończyła się historia dzielnej smoczycy i jej utopijnego marzenia o zupełnie wolnym kraju.Rachunek sumienia[]
Saskia jest jedną z głównych bohaterek komiksu „Rachunek sumienia” wydanego jako dodatek do Wiedźmin 3: Serca z Kamienia. Komiks opowiada o wydarzeniach w Vergen pomiędzy drugą, a trzecią częścią gry.
Tajemnica bycia smokiem jest już powszechnie znana w mieście, a sama Dziewica z Aedirn sprawuje faktyczne rządy w wolnym mieście. Jako przywódczyni zarządza ekspedycję do opuszczonej kopalni srebra, której eksploatacja znacząco poprawiłaby sytuację ekonomiczną Vergen. Niestety droga do kopalni wiedzie przez bagnisty teren zamieszkały przez utopce, wyverny oraz chelonodrakona. Saskia postanawia przemienić się w smoka i zabić smokożółwia, lecz niestety krótko po przemianie wychodzą na jaw skutki rzuconych przez Filippę Eilhart zaklęć kontrolujących umysł. Wprawdzie urok został już zdjęty, ale Saskia w gadziej postaci nie panuje nad sobą. W wyniku tego Saskia atakuje towarzyszący jej oddział wojowników. Po powrocie do ludzkiej postaci Dziewica z Aedirn obiecuje już nigdy więcej nie przemieniać się w smoka.
Jakiś czas później do miasta zostaje wezwany Barclay Els, aby objąć stanowisko starosty. Saskia prosi o przybycie także Geralta do pomocy w zabiciu chelonodrakona. Wkrótce wychodzą na jaw gry polityczne nowego starosty. Wiedząc, że zostanie powołany, ale jeszcze przed objęciem stanowiska zaczął układać się z idącą na Północ armią Nilfgaardu. Na mocy traktatów Vergen ma pozostać niepodległe oraz neutralne wobec wojny i pozwolić wojskom cesarskim na przemarsz przez swoje terytorium. Jego posunięcie zostaje natychmiast skrytykowane przez Geralta, Saskię i Yarpena, którzy wiedzieli, że Czarni nie uszanują neutralności miasta. Postanawiają oni nie wyjawiać pozostałym mieszkańcom postępków Barclaya, aby nie niszczyć jego wizerunku wielkiego bohatera wojennego.
Po opracowaniu planu zabicia smokożółwia grupa bojowa wyrusza na bagna. Dochodzi do walki, w której ginie Barclay Els. Po złożeniu go ze wszystkimi honorami w kryptach niedaleko Vergen Saskia wraz z Geraltem opuszczają miasto. Dziewica z Aedirn uznaje, że rodzic musi pozwolić dziecku samodzielnie stawiać pierwsze kroki. Po słowach wiedźmina, iż nie każde dziecko potrafi przyznać się, że potrzebuje pomocy smoczyca powraca jednak do miasta.
Mieszkańcy stawiają bohaterski opór wojskom Nilfgaardu, lecz ostatecznie przegrywają, a Vergen zostaje zrównane z ziemią jako kara za sprzeciwienie się cesarzowi. Mimo że zasugerowano śmierć Saskii, w rzeczywistości zdołała wycofać się i do końca wojny pozostała żywa i zdrowa.
The Witcher Battle Arena[]
Saskia była jedną z grywalnych postaci w nieistniejącej już grze The Witcher Battle Arena.
Opis[]
Charyzmatyczna, odważna i honorowa smoczyca w ludzkiej postaci, znana także jako Saesenthessis. Powodowana współczuciem do prześladowanych i uciskanych wznieciła bunt w Aedirn, który miał dać początek wolnemu królestwu Doliny Pontaru.
Cena: 750
Umiejętności[]
- Uderzenie Tarczą – Saskia szarżuje z wzniesioną tarczą, by zatrzymać się na pierwszym napotkanym przeciwniku. Trafiony przez nią wróg doznaje obrażeń oraz zostaje ogłuszony.
- Ogniem i mieczem – Saskia podpala ostrze swej broni i wznosi ją, by po chwili uwolnić zeń falę ognia. Ognisty jęzor tnie i spopiela wszystko na swej drodze, zostawiając za sobą ścianę ognia, która zadaje ustawiczne obrażenia wrogom w jej zasięgu.
- Smocza Dusza – Saskia uwalnia więzione w sobie płomienie, w gwałtownej eksplozji ognia. Fale płomieni rozrywają ziemie wokół niej, wznosząc ogniste ściany, które ustawicznie ranią przeciwników znajdujących się w ich zasięgu.
- Umiejętność pasywna – Ukryty Smok – Gdy Saskia stoi pośród płomieni, jej zdolność regeneracji oraz szybkość stanowczo wzrastają.
Powiązane zadania[]
Wiedźmin 2: Zabójcy Królów[]
- Preludium do wojny: Kaedwen
- Preludium do wojny: Aedirn
- Symbol nienawiści
- Narada wojenna
- Kwestia życia i śmierci
- Oblężenie Vergen
- W imię wyższych racji!
- Łamacz czarów
- Zjazd czarodziejów
- Wejście smoka
Ciekawostki[]
- Dziewica z Aedirn jest wzorowana na Joannie d'Arc, którą zwano „Dziewicą z Orleanu”. Joanna to francuska bohaterka narodowa z czasów wojny stuletniej, a także święta Kościoła katolickiego. Tak, jak Saskia, Joanna była młodą dziewczyną, która (co w średniowieczu było nie spotykane) nie bała się walczyć w zbroi w obronie ojczyzny. Tak jak Aedirn pogrążone było w chaosie, tak i Francja chyliła się wtedy ku upadkowi. Jej postać inspirowała żołnierz do walki, a sama d'Arc przyczyniła się do kilku ważnych zwycięstw francuskich. Ostatecznie jednak została ona schwytana i spalona przez Anglików na stosie.
- W angielskiej wersji językowej gry Wiedźmin 2: Zabójcy Królów Saskia, gdy Geralt informuje ją, że Iorweth pała do niej uczuciem odpowiada, że po prawdzie to zawsze wolała krasnoludy, jednak elf też może być.
- W grze GWINT: Wiedźmińska Gra Karciana zasugerowano, że Dziewica z Aedirn dziewicą w prawdzie nie była.
- Saskia pojawiła się w Pożegnaniu Białego Wilka, jako jeden z gości weselnych. W modyfikacji tej Smokobójczyni nie dała rady obronić swojego rodzącego się państwa, jednak Geralt darował jej życie (ścieżka Roche'a). Później związała się z Iorwethem i razem przybyli na wesele Białego Wilka i Yennefer. Był tam też ojciec smoczycy, Borch. Wraz ze swym ukochanym przybyli spóźnieni, już po suto zakrapianym wieczorze kawalerskim. Na widok pary Geralt zdziwił się, stwierdzając, że nie wiedział, gdzie są i czy żyją. Bardziej zdziwiony był jednak inny z gości weselnych… Vernon Roche, zaprzysięgły wróg elfa. Był tam też nie kto inny, jak Letho, więc przez całe wesele trzeba było uważać, by ta trójka się nie pozabijała. Podczas rozmowy z Białym Wielkiem Saskia wspomniała, że po upadku Vergen i śmierci Henselta, z miasta wycofał się garnizon, więc zamieszkała tam z Iorwethem. Gdy wybuchła III Wojna Północna, miasto broniło się i zginęli prawie wszyscy obrońcy. Smoczyca jednak została przez elfa przekonana, że nie warto ginąć i uciekli razem. Ostatecznie, podczas uczty weselnej Smokobójczyni była świadkiem, jak napięta atmosfera między Rochem, Iorwethem i Letho opadła, a po próbie pogodzenia ich z pomocą alkoholu, jak cała trójka się zaprzyjaźniła.
- Saesenthessis jest drugą (wraz z Regisem) najczęściej pojawiającą się w grze GWINT: Wiedźmińska Gra Karciana postacią, tuż po Geralcie, który posiada siedem kart. Z kolei Saskia i Regis mają je aż cztery. To więcej, niż Zoltan Chivay, Ciri, Yennefer, Jaskier, czy Triss Merigold (wszyscy mają po trzy).
Galeria[]
Linki zewnętrzne[]
Zobacz w samodzielnej wersji GWINTA kartę Saskia. Zobacz w samodzielnej wersji GWINTA kartę Saesenthessis. Zobacz w samodzielnej wersji GWINTA kartę Saskia: Smoczy Ogień. Zobacz w samodzielnej wersji GWINTA kartę Saskia: Dowódczyni.