Pokój cintryjski – traktat zawarty w kwietniu 1268 roku w Cintrze między Królestwami Północy a Cesarstwem Nilfgaardu, kończący II Wojnę Północną, wprowadzając tym samym nowy ład na świecie.
Mimo że w rokowaniach brali udział monarchowie, pokój cintryjski był w dużej mierze dziełem czarodziejek z Loży, które wpływały na poszczególnych władców.
Uczestnicy[]
Królestwa Północy
- Cyrus Engelkind Hemmelfart – hierarcha Novigradu, przywódca Kultu Wiecznego Ognia
- Demawend III – król Aedirn
- Sigismund Dijkstra – przewodniczący Rady Regencyjnej Redanii
- Foltest – król Temerii
- Henselt – król Kaedwen
- Meve – królowa Lyrii i Rivii
- Venzlav – król Brugge
- Ethain – król Cidaris
- Kistrin – król Verden
- Nitert – diuk redański
Nilfgaard
- Shilard Fitz-Oesterlen – ambasador Nilfgaardu
Zakulisowe interwencje
Postanowienia[]
- Dol Blathanna staje się wolnym, autonomicznym księstwem, godzi się na lojalność wobec Aedirn, ale nie składa mu hołdu lennego (alodium).
- Reemigracja ludzi do Dol Blathanna i przyznanie im odebranych wcześniej majątków ziemskich, zrównanie praw elfów i ludzi (postanowienie niezrealizowane).
- Dowódcy Wiewiórek uznani za zbrodniarzy wojennych, wydani w ręce Nordlingów pod warunkiem sprawiedliwych procesów, łagodnych wyroków oraz szybkiej amnestii (w większości przypadków niezrealizowane).
- Kaedwen zostaje zmuszone do zwrócenia Dolnej Marchii Aedirn.
- Brugge i Lyria zostają zwrócone przez Nilfgaard; repatriacja osadników do Brugge i Lyrii.
- Zostaje potwierdzona przynależność Zarzecza, obu Sodden i Angrenu do Temerii.
- Zostaje rozwiązany problem obsadzenia tronu Cintry - Emhyr żeni się z Ciri, a w istocie z jej sobowtórem.
- Wojska temerskie i redańskie opuszczają miasto i zamek Hagge.
Skutki pokoju[]
- Pokój osłabił pozycję Nilfgaardu jako mocarstwa. Ponadto, podczas wojny cesarstwo straciło większość armii i kadry dowódczej (w tym naczelnego dowódcę sił zbrojnych, marszałka polnego Menno Coehoorna), a także zdobyte terytoria.
- Największe zyski terytorialne (w proporcjach) uzyskała Temeria.
- Największe straty terytorialne były po stronie Aedirn (utrata bezpośredniej kontroli nad Doliną Kwiatów).
- Temeria (jej południowe tereny, okolice Mariboru, Sodden i Brugge), Verden, Aedirn i Lyria z Rivią musiały odbudować się po wojennych zniszczeniach, a zniszczone zostały całe wsie, zamki, miasta, manufaktury, kopalnie i ogólnie pojęty przemysł.
- Redania i Kaedwen, które wzięły wojskowy udział w wojnie, choć nie toczyła się ona na ich terytoriach, niczego nie otrzymały.
- Jarl Skellige musiał się pogodzić z tym, że nie ma realnych powodów do walki z Nilfgaardem.
- Kovir musiał się pogodzić z utratą części zysków ze swoich przedsięwzięć.
- Temeria wzmocniła swoją pozycję, a Aedirn ją utraciło.
- Zamordowano 32 oficerów z brygady Vrihedd[1].