Zadanie główne w grze Wiedźmin 2: Zabójcy Królów, które zaczyna się w Prologu i kończy się w Epilogu.
Dziennik[]
Prolog[]
Przesłuchanie w lochach La Valett’ów było dla Geralta silnym przeżyciem. Organizm wiedźmina, mimo mutacji, ledwie poradził sobie z bólem. Szok spowodował nawrót wspomnień – Biały Wilk przypomniał sobie moment umierania. Jeszcze raz przeżył śmierć w Rivii, jeszcze raz leżał przebity chłopskimi widłami i wykrwawiał się. Wiele dni później przyszła następna wizja – Geralt stopniowo odzyskiwał pamięć.
Akt I[]
Druga wizja nastąpiła również podczas przesłuchania, ale tym razem przesłuchiwanym był adiutant Iorwetha. Skojarzenie zapachu jabłek przywoływało wspomnienie Wyspy Jabłoni, mistycznej krainy, do której Geralt trafił po wydarzeniach w Rivii. Wiedźmin jeszcze raz przeżył cudowne wrażenia tamtego miejsca, ale nie dane było mu cieszyć się nimi długo. Zachwyt zmienił się we wściekłość, gdy Geralt zobaczył kobietę porywaną przez Dziki Gon. Uprowadzona była dla niego kimś bardzo ważnym. Wiedźmin uświadomił sobie, że odszukanie porwanej stało się głównym zadaniem jego życia.
Triss Merigold postanowiła przyspieszyć proces przywracania wspomnień. Chciała posłużyć się magią, a do czarów potrzebowała róży pamięci.
Jednak Triss została uprowadzona, zanim zdążyła przygotować wywar z cudownego kwiatu. Geralt nie odzyskał pamięci i był skazany na przypadkowe wizje, które nawiedzały go w trakcie pościgu za zabójcami królów.
Akt II[]
Ścieżka Iorwetha[]
Gdy Geralt skończył rozmawiać z Shilardem, doświadczył widzenia o podróży. W wizji przemierzał cały świat, ścigając Dziki Gon, jednak Gon pozostawał dlań nieuchwytny. Wiedźmin poczuł gorycz porażki i rozczarowania, ale również niesłabnącą determinację. Uzmysłowił sobie, jak ważne były dla niego poszukiwania kobiety porwanej z Wyspy Jabłoni.
Kolejna wizja przyszła po walce z draugiem, gdy Geralt stracił przytomność. Wiedźmin uświadomił sobie, że już wcześniej znał wszystkich królobójców, a nawet uratował życie Letho, zatrutemu przez mantikorę [[oszluzga – przyp. Użytkownika]]. W widzeniu Geralt połączył siły z tą tajemniczą trójką. Wspólnie tropili Dziki Gon.
Ścieżka Roche'a[]
Gdy Geralt skończył rozmawiać z konającym królobójcą, doświadczył widzenia o podróży. W wizji przemierzał cały świat, ścigając Dziki Gon, jednak Gon pozostawał dlań nieuchwytny. Wiedźmin poczuł gorycz porażki i rozczarowania, ale również niesłabnącą determinację. Uzmysłowił sobie, jak ważne były dla niego poszukiwania kobiety porwanej z Wyspy Jabłoni.
Akt III & Epilog[]
Spotkanie z Letho otworzyło w głowie Geralta kolejne drzwi. Wiedźmin ujrzał drzewo wisielców, a przy nim Króla Gonu i jego upiory, oraz uprowadzonych ludzi. Między nimi była kobieta, której szukał - czarodziejka Yennefer. Geralt nie przybył tam samotnie - towarzyszyli mu Letho, Egan i Serrit. Wspólnie walczyli z Gonem. Gdy starcie skończyło się impasem, wiedźmin zawarł pakt z widmowym królem - oddał siebie w zamian za życie Yennefer i Letho. Dołączył do Dzikiego Gonu, ale jego ukochana była wolna. Przez lata Geralt należał więc do Dzikiego Gonu i przemierzał niebo jako zwiastun wojny i wszelkich innych nieszczęść. Wówczas stracił pamięć i zniknął ze świata żywych na kilka lat. Aż do czasu pojawienia się pod murami Kaer Morhen.