Ta strona jest Racja Stanu – komiks autorstwa Michała Gałeka (scenariusz) oraz Arkadiusza Klimka i Łukasza Pollera (grafika), oparty na twórczości Andrzeja Sapkowskiego, wydany w dwóch częściach w 2011 roku.
Opis[]
Biały Wilk, poszukując zleceń, trafia na północ, do zamku Creigiau w księstwie Malleore - gdzie od potwornego niebezpieczeństwa jeszcze groźniejsze okazują się zwykła ludzka zazdrość i pogarda.
Bohaterowie[]
- Geralt z Rivii
- Baron Bryton de Creigiau – bohater spod Sodden, władca Creigiau
- Lady Séarlait de Creigiau – żona barona Brytona
- Anton de Creigiau Młodszy – przyrodni brat Brytona de Creigiau
- Lazare – kasztelan spowinowacony z rodem Creigiau przez małżeństwo z kuzynką ojca barona, Éanną
- Marcas – syn kasztelana Lazare, giermek Brytona, przyjaciel swego wuja, Antona Młodszego
- Hurgan Bolt – krasnolud, przyjaciel rodu Creigiau; u boku barona Brytona brał udział w wojnie z Nilfgaardem, obecnie jest starszym cechu drwali
- Doireann – brat lady Séarlait de Creigiau
Streszczenie[]
Jest rok 1262. Wiedźmin Geralt z Rivii, ocaliwszy Ciri z rąk brokilońskich driad, wędruje na północ do księstwa Malleore u podnóża Gór Smoczych. Tam, zwiedziony ogłoszeniem przybitym do słupa na gościńcu, zatrzymuje się w baronii Creigiau, w której akurat odbywał się turniej organizowany na cześć nieżyjącego już ojca rodu, Antona Starszego.
Biały Wilk melduje się w gospodzie “Pod Dojrzałym Gronem” i rusza na arenę. Obejrzawszy do końca efektowną walkę z gryfem, zostaje zaproszony przez kasztelana Lazare do kaplicy rodzinnej, aby omówić szczegóły wiedźmińskiego zlecenia. Zarządca Creigiau oprowadza Geralta po rodowym zabytku, przedstawiając intrygującą tradycję baronii oraz nie pozbawioną bolesnych dramatów historię rodziny Creigiau. Wiedźmin dowiaduje się, że za niedawną śmierć brata żony barona oraz innych osób odpowiada zapewne leszy - zmiennokształtny potwór traktowany przez tubylców jako święte bóstwo. Wyeliminowanie zagrożenia jest zatem racją stanu i należy zrobić to w ścisłej tajemnicy, aby nie rozwścieczyć zabobonnych mieszkańców. Geralt przyjmuje zlecenie i dnia następnego rusza do ruin w lesie, wokół których dochodzi do makabrycznych ataków. Przewodnikiem Geralta w tej wyprawie jest krasnoludzki rzemieślnik Hurgan Bolt, od którego wiedźmin dowiaduje się interesujących szczegółów na temat rodowych waśni między potomkami Brodatego: Anton Młodszy został wygnany przez brata po tym, jak ten zbałamucił jego żonę i zrobił jej dziecko. Obecnie jest uznawany za zmarłego.
Biały Wilk spędza noc w leśnych ruinach czekając na cel. Zamiast leszego, zjawia się jednak grupa dużych, dzikich kotów, którym zdaje się przewodzić jeden kotołak. Podczas starcia wiedźminowi i kotołakowi udaje się porozumieć i wychodzi na jaw, że zaklętą w ciało bestii istotą jest nie kto inny, jak Anton Młodszy, przekonany, iż brat w złości rzucił na niego klątwę. Świadkiem całego zdarzenia jest szwendający się po lesie syn kasztelana. Geralt niezwłocznie zdaje relację z odkrycia Brytonowi, lecz ten nie ma zamiaru ratować brata - jako pan na Creigiau, za popełnione zbrodnie wydaje na niego wyrok śmierci.
Zniesmaczony obrotem spraw, wiedźmin wycofuje się do swego pokoju w karczmie, w którym odwiedza go lady Serlait. Pod wpływem jej zeznań uświadamia sobie, że za całą intrygą stoi kasztelan Lazare. Pragnąwszy urealnienia się obietnicy danej mu przez Brodatego, najpierw skłócił ze sobą braci rozsiewając szereg kłamstw oraz wpuszczając do komnaty Antona żonę barona, a potem próbował pozbyć się wygnańca wabiąc go do żerowiska skolopendromorfa. Kiedy to się nie powiodło, Lazare postanowił wynająć wiedźmina, budując na dworze narrację o grasującym po lesie potworze. Gdyby Anton był martwy, a mający problemy z płodnością Bryton zmarłby bezdzietnie, to władzę nad Creigiau, zgodnie z obietnicą poprzedniego pana zamku, przejąłby najbliższy krewny, czyli syn Lazare’a - Marcas. Tak się akurat składa, że syn kasztelana przysłuchuje się wszystkiemu z ukrycia, poznając w ten sposób rozległe matactwa swojego ojca, w tym przedwczesną śmierć matki chłopaka.
Wiedźmin wraca do lasu, aby wyznać Antonowi całą prawdę o tym, że klątwy nigdy nie było, a lady Serlait nosi jego dziecko. Po tym spotkaniu Geralt zostaje aresztowany za pobicie kasztelana i w całkiem swobodnych okolicznościach zostaje doprowadzony do barona, gdzie podczas treningu omawia z nim wszystkie wątki wszczętego śledztwa.
Przybity odkryciem, że lykantropia w jego przypadku jest dziedziczna, wygnany szlachcic decyduje się zaatakować zamek Creigiau. W ataku pomaga mu zbuntowany Marcas, przeprowadzając armię kotów sekretnym tunelem. Efekt zaskoczenia sprawia, że udaje się osaczyć wszystkie najważniejsze osoby na zamku, jednak okazuje się rychło, że znienawidzony brat nie znajduje się już dłużej na celowniku kotołaka. Anton pragnie śmierci jedynie lady Serlait, aby zapobiec narodzinom kolejnego potwora i przerwać w ten sposób mroczną spuściznę swego rodu. Ani obecny na dziedzińcu wiedźmin, ani mąż wskazanej nie mają zamiaru wydawać dziewczyny. Kiedy Marcas naciska Antona o przyniesienie mu głowy Lazare'a, dochodzi do walki, w której Bryton zostaje ranny, krasnolud Hurgan ginie, zaś sam kotołak zostaje zabity przez Geralta. Nie czekając bezczynnie na zakończenie starcia, Marcas postanawia wziąć sprawy w swoje ręce i dokonuje zamachu na ojca. Podczas ataku dochodzi jednak do niefortunnego upadku, wskutek którego Marcas umiera od własnego noża. Zrozpaczony śmiercią jedynego syna, Lazare chwilę po tym popełnia samobójstwo rzucając się z blanki.
Taki jest oto finał tej przygody. W imię racji stanu knowania chytrego zarządcy zostały definitywnie przerwane, a destrukcyjna relacja braci gwałtownie rozwiązana. Wraz ze śmiercią Antona, baron Bryton oraz lady Serlait ponownie zbliżyli się do siebie bez względu na to, czy baronowa zdecyduje się urodzić dziecko, czy też nie.
Chcąc jak najszybciej pozbyć się nieprzyjemnego wrażenia wynikłego z mimowolnego wplątania się w polityczny spisek, Geralt z Rivii bez zwłoki opuszcza Creigiau i wraca na szlak nieświadomy jeszcze, że już wkrótce przyjdzie mu uwikłać się w znacznie większe intrygi.
KONIEC
Galeria[]
