- Informacje
- Opisy z książek i gier
Saulrenith – zerrikańska kapłanka kultu smoków[1].
Biografia[]
Kilkanaście lat po odlocie ostatniego smoka z Zerrikanii, kapłanki z północnego grodu przybyły do zerrikańskiej stolicy. Oświadczyły władczyni Merineaevelth, że chcą wyruszyć w drogę na „upadły kontynent” (czyli kraje, które nie czciły smoków). Przyczyną ich wędrówki miało być odnalezienie i ochrona smoków, oraz szerzenie kultu smoków. Władczyni zgodziła się, ale pod warunkiem, że z kapłankami wyruszą specjalnie wyszkolone wojowniczki Faithel. Wyjechało sześć kapłanek i sześć wojowniczek, wśród nich Saulrenith[1].
Przez cztery lata grupa podróżowała po północnych krainach. Kobiety odwiedzały każdą napotkaną świątynię, karczmę, zajazd i dwór. Uczestniczyły w wiecach, spotkaniach, zgromadzeniach i pochodach. Wszędzie głosiły swoją wiarę. Reakcje były różne - ludzie wytykali je palcami (kaleczyły język wspólny), śmiali się z nich, uciekali lub słuchali uważnie. Najbardziej przychylni dla kapłanek okazali się wiedźmini, którzy nie czynią krzywdy smokom. Tylko oni słuchali ich nauk i szanowali je, choć już na początku zaznaczali, że nie wierzyli w żadne bóstwa. Zerrikanki nazwały je przyjaciółmi. Wyruszyły w dalszą podróż, doszły je wieści o polowaniu na zielone smoki w górach Mahakam. Udały się tam i natrafiły na zbrojną hordę. Smok był już martwy, nie zdołały go uratować. Podjęły walkę z mordercami, ale przegrały, ledwo uchodząc z życiem[1].
Wróciły trzy wojowniczki i ciężko ranna, umierająca kapłanka Saulrenith. Przeprosiła władczynię, uznała się winną niepowodzenia misji i złożyła na jej ręce księgę z obyczajami Północy[1].