Wiedźmin Wiki
Advertisement
Wiedźmin Wiki

Dane z książek Sapkowskiego[]

To coś miało około dwóch sążni długości i było ciemnobrązowe. W pierwszej chwili Geralt pomyślał, że to wąż. Ale spostrzegł żółte, ruchliwe, haczykowate odnóża, płaskie segmenty długiego tułowia i zorientował się, że to nie wąż. Że to coś znacznie gorszego.
[...] Olbrzymi wij uniósł ponad trawy długie, drgające czułki, łowił nimi zapach i ciepło.
[...] Potwór poruszył odnóżami, zwinął się esowato i ruszył do przodu. Jego jaskrawożółte łapy migały wśród traw, równo, jak wiosła galery.
– Yghern! – krzyknęła Braenn.

Miecz przeznaczenia

Wśród traw były łyse miejsca, piasek, żwir i kamień. Pozwoliły zobaczyć. Długi na dobre dwa sążnie płaski, czerwonawy, segmentowy korpus, każdy segment wyposażony w parę ruchliwych jaskrawożółtych odnóży. Wielki, płaski, ciemnobrązowy łeb z parą długich czułków i potężnymi szczękami.
Skolopendromorf pełzł w dół po upłazie, zwijając się jak wstęga, co jakiś czas unosząc łeb i poruszając czułkami. Pełzł wprost ku bawiącym się w piasku dzieciom.

Rozdroże kruków

Dane z gry Wiedźmin 3: Krew i Wino[]

Skolopendromorfy to ogromne, przypominające robaki potwory, które spotkać można w bardzo wielu miejscach na świecie i są one również dość powszechne na ziemiach (a właściwie pod ziemią) Toussaint. Żyją tam one często w pobliżu szarlejów, gdyż występuje pomiędzy nimi obrzydliwy komensalizm: skolopendromorfy żywią się drobnymi stworzeniami zerującymi na łajnie szarlejów.

Niemal całe ich ciało osłonięte jest przez twardy, chitynowy pancerz, spod którego wystaje szereg haczykowatych odnóży. Skolopendromorfy potrafią błyskawicznie zakopywać się pod ziemią, a po krótkim czasie wypełzają w zupełnie innym miejscu. Kiedy już raz obiorą jakiś cel, stale go okrążają, starając się zbliżyć na odległość ciosu. Atakują przede wszystkim za pomocą potężnej żuwaczki, ale posiadają również gruczoły umożliwiające im plucie kwasem.

Największą przeszkodę w walce ze skolopendromorfem stanowi jego pancerz, który jest w stanie odbić większość ciosów nie tylko zadanych bronią, ale nawet niektóre uderzenia magiczne – jak te zadane prostymi czarami albo albo wiedźmińskimi znakami.

Zaatakowane bronią, najczęściej parują uderzenia, by w niedługim czasie odpowiedzieć zjadliwą kontrą. Dlatego też najlepszą metodą walki z nimi jest złapanie ich w pułapkę Yrden, która nie pozwoli im na osłonięcie się pancerzem lub zakopanie w ziemi.

Wiedźmin 3: Krew i Wino

Advertisement