- Informacje
- Opisy z książek i gier
Vran – jedna z wymierających[3][5] ras humanoidalnych[1][4] zamieszkujących Kontynent.
Charakterystyka[]
Vran używający swojego jadu do zatrucia strzały
Typowy vran jest wysoki, dwunożny, pokryty łuskami[5][1] i pozbawiony owłosienia[3]. Wyróżnia się zajmującymi pół twarzy rubinowymi oczami[4][3], które umożliwiają infrawizję: umiejętność pozwalającą dostrzegać źródła ciepła nawet w absolutnych ciemnościach[3]. Posiada, niczym żmija, jadowite zęby których może używać w celu zatrucia broni[5]. Przeciętna vrania samica różni się od samca odrobinę niższym wzrostem (wciąż jednak dorównującym ludzkim mężczyznom) i barwą głosu[3].
Vran dożywa podobnego wieku, co człowiek. Różni się natomiast fizjologią – jest ona tak odmienna od typowo humanoidalnej, że medycy innych ras muszą ją studiować by być w stanie na nich operować[3]. Jego umysł jest chłodny, w znacznej mierze pozbawiony emocji. Członków rasy dziwi ludzkie zamiłowanie do przemocy, zadawania niepotrzebnej męki[4], brak im jednak podobno również współczucia[3]. Vranowie nie wykazują też praktycznie żadnych wrodzonych zdolności magicznych[3], jednak ci, którzy opanują Moc, dysponują wielką potęgą[1], zdolną do manipulacji czasem i przestrzenią[6]. Wśród części Nordlingów istnieje również teoria spiskowa przypisująca vranom bądź ich części możliwości zbliżone do polimorfii i podszywanie się pod wpływowe osoby, w tym cesarza Emhyra var Emreisa[7], brak jednak dowodów na prawdziwość owych domniemań.
Istnieje również odmiana zwana wojownikami[2], bardziej przypominająca gadzich przodków poprzez mniejsze oczy i obecność ogona, przedstawiana na posągach[1].
Kultura[]
Vranowie preferują ubrania koloru ciemnej zieleni, jak płaszcze ich wytworu, ozdabiają się zaś symbolami solarnymi. Preferują walkę konno, w przeszywanicach nabijanych żelaznymi płytkami i skórzanych hełmach ze stalowymi nosalami wchodzącymi prostą linią pomiędzy oczy. Dzierżą krótkie dzidy o szerokim ostrzu, miecze z dziwacznie wykutą gardą, berdysze i zębate gizarmy. Ich wierzchowce noszą zielone kropierze[4].
Posiadają własny język, przypominający rosyjski[5] i sumeryjski[1] naszego świata. Wiele vranich aforyzmów, tłumaczonych na łacinę, przytaczanych jest w środowisku akademickim[8][N 1].
Podczas rozkwitu ich cywilizacji, vranowie tworzyli szczegółowo rozplanowane miasta o charakterystycznym stylu architektonicznym, z masywnymi wieżami, murami i monumentalnymi amfiteatrami. Drzwi i wnętrza zdobione były zielonym lub metalicznym wzorem podobnym do łusek. Podobnie jak smoki, miłowali rozmaite skarby, tocząc o nie wojny i gromadząc w skarbcach. W pobliżu umieszczali magicznych strażników wpuszczających jedynie przybyszów z glejtem, którzy wypowiedzieli hasło zapisane słowami mocy. Jednym z takich miast było późniejsze Loc Muinne[1].
Vran i bobołak uczestniczący w rytualnych walkach w rezerwacie dla nieludzi.
Vranowie nie czczą żadnych bogów – uważają, że istnieje tylko to życie, które teraz przeżywają, a potem rozpływają się w niebycie. Z tego powodu traktują je jako najwyższą świętość, jeśli bowiem nic poza nim nie istnieje, to jego przedwczesne odebranie i tym samym uniemożliwienie czerpania z niego radości jest czymś niewyobrażalnym[9].
Vranowie przebywający w rezerwatach wydają się angażować w formę rytualnych walk bądź potyczek razem z bobołakami[5].
Historia[]
Jeden z vranich budynków w Loc Muinne
Początki vraniego pobytu na Kontynencie owiane są tajemnicą. Według niektórych byli, razem z gnomami, jedną z pierwszych inteligentnych ras[10], inni są zdania że przybyli oni podczas Koniunkcji Sfer. Ich ojczyzna miała się znajdować na ziemiach na wschód od Gór Sinych[3].
Jakiś czas przed Pierwszym Lądowaniem, jedno z vranich miast zostało zajęte przez elfy i ochrzczone mianem Loc Muinne. Przyczyny zniknięcia jego pierwotnych mieszkańców długo pozostawały nieznane. Elfy tłumaczyły nieobecność vranów ochłodzeniem klimatu, który przestał odpowiadać ciepłolubnym gadom; ludzie natomiast, opierając się na pokaleczonych jaszczurzych szkieletach w okolicznych jaskiniach, podejrzewali celową eksterminację. Powód śmierci mieszkańców został odkryty dopiero przez maga aep Dearhennę podczas badania kronik miejskich w ruinach Czarnej Akademii – padli oni ofiarą wyhodowanej przez elfy bakterii, za co jednym z odpowiedzialnych był Goeveth.
Po przybyciu ludzi vrany czekał ciężki los. Gadzia proweniencja, budząca mniej sympatii czy zaufania niż krasnoludzka bądź niziołcza, stała się jedną z głównych przyczyn ich prześladowania[11]. Kapłani Kreve, oburzeni ich poglądem na życie pośmiertne[9], okrzyknęli je demonami z piekła rodem[3]. W wyniku pogromów, potyczek i regularnych konfliktów zbrojnych ich liczba stale się zmniejszała. Jedna z ostatnich wojen odbyła się kilkanaście lat przed narodzeniem Geralta, gdy siłami agresorów dowodził wojewoda Grozim[4]. W jej wyniku większość z nich wyparto za Góry Sine, zaś pozostałych, wraz z bobołakami, zamknięto w rezerwatach[3].
Dziewięć miesięcy[5] przed narodzinami Geralta kilkunastu vranów należało do bandy Kościejowych terroryzujących okolice przełęczy Klamat. Jakiś czas po zabiciu kilku z nich przez Korina pod kuźnią w Kluczu[4] zorganizowali oni zasadzkę, w wyniku której najemnik zginął od zatrutej strzały[5].
Vran imieniem Dziega mieszkał w Blaviken podczas słynnej rzezi. Prowadził kram z piwem na rynku razem z zaprzyjaźnionym bobołakiem[5].
Znani vranowie[]
- Dziega[5]
- Operator Artefaktu[1]
- strażnik miecza[1]
Ciekawostki[]
Vrani rzemieślnik.
- Pomysł na rozpoznawczą cechę rasy – wielkie, czerwone oczy – Sapkowski zaczerpnął z wizerunku kosmity na okładce książki zauważonej w berlińskiej księgarni sci-fi, łuski były zaś pomysłem Polcha.
- Każda z adaptacji inaczej podchodzi do kwestii języka vranów. W komiksie Zdrada vran mówi w języku rosyjskim. W grze Wiedźmin 2: Zabójcy Królów vranie hasło opiera się na słowach z języka sumeryjskiego, natomiast "Wiedźmin 3: Dziki Gon" przypisuje vranom niektóre łacińskie sentencje.
- W jaskini na bagnach znajduje się grobowiec "Warana" choć stanowi to jedynie literówkę twórców. Potwierdza to rozmowa z Dziadkiem podczas drogi do Kapliczki Melitele, gdzie używa już poprawnej nazwy rasy.
Galeria[]
Uwagi[]
- ↑ Wynika tak ze słów Chociebora Piętki, który podczas przepytywania Geralta o sposób jego zarobków, po wybraniu odpowiedniej opcji dialogowej, wypowiada te słowa: ""Ignorantia legis non excusat", jak mawiali starożytni Vranowie."
Przypisy[]
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 Wiedźmin 2: Zabójcy Królów
- ↑ 2,0 2,1 2,2 GWINT: Wiedźmińska Gra Karciana
- ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 3,12 3,13 Biały Wilk 4: Świat drogi, z której się nie wraca
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 4,8 Droga, z której się nie wraca
- ↑ 5,00 5,01 5,02 5,03 5,04 5,05 5,06 5,07 5,08 5,09 5,10 Seria komiksów Wiedźmin
- ↑ The Witcher Battle Arena
- ↑ Wojna Krwi: Wiedźmińskie Opowieści
- ↑ Wiedźmin 3: Dziki Gon
- ↑ 9,0 9,1 Materiały do niewydanej drugiej edycji Wiedźmin: Gra Wyobraźni, plik Bogowie
- ↑ Kompendium o świecie gier
- ↑ The Witcher Role-Playing Game
Linki zewnętrzne[]
Zobacz w samodzielnej wersji GWINTA kartę Vran Wojownik.