Vran

Zobacz także:

Informacje
Opisy z książek i gier

Vran – jedna z wymierających^[5]^[3] ras humanoidalnych^[4]^[1] zamieszkujących Kontynent.

Opis

Plik:K kły vrana.png

Vran używający swojego jadu do zatrucia strzały.

Twba character model Operator — Operator, vrani czarownik chroniący starożytnego artefaktu.

G SS Vran Wojownik — Odmiana zwana wojownikiem, wizerunek z *GWINTA*.

Charakterystyka

Typowy vran jest wysoki, dwunożny, pokryty łuskami^[5]^[1] i pozbawiony owłosienia^[3]. Wyróżnia się zajmującymi pół twarzy rubinowymi oczami^[4]^[3], które umożliwiają infrawizję: umiejętność pozwalającą dostrzegać źródła ciepła nawet w absolutnych ciemnościach^[3]. Posiada, niczym żmija, jadowite zęby których może używać w celu zatrucia broni^[5]. Przeciętna vrania samica różni się od samca odrobinę niższym wzrostem (wciąż jednak dorównującym ludzkim mężczyznom) i barwą głosu^[3].

Vran dożywa podobnego wieku, co człowiek. Różni się natomiast fizjologią – jest ona tak odmienna od typowo humanoidalnej, że medycy innych ras muszą ją studiować by być w stanie na nich operować^[3]. Jego umysł jest chłodny, w znacznej mierze pozbawiony emocji. Członków rasy dziwi ludzkie zamiłowanie do przemocy, zadawania niepotrzebnej męki^[4], brak im jednak podobno również współczucia^[3]. Vranowie nie wykazują też praktycznie żadnych wrodzonych zdolności magicznych^[3], jednak ci, którzy opanują Moc, dysponują wielką potęgą^[1], zdolną do manipulacji czasem i przestrzenią^[6]. Wśród części Nordlingów istnieje również teoria spiskowa przypisująca vranom bądź ich części możliwości zbliżone do polimorfii i podszywanie się pod wpływowe osoby, w tym cesarza Emhyra var Emreisa^[7], brak jednak dowodów na prawdziwość owych domniemań.

Istnieje również odmiana zwana wojownikami^[2], bardziej przypominająca gadzich przodków poprzez mniejsze oczy i obecność ogona, przedstawiana na posągach^[1].

Kultura

W2 dziennik ruiny biblioteki — Jeden z vranich budynków w Loc Muinne, używany później przez elfów jako biblioteka.

Plik:K rezerwat.jpg

Vran i bobołak uczestniczący w rytualnych walkach w rezerwacie dla nieludzi.

Vranowie preferują ubrania koloru ciemnej zieleni, jak płaszcze ich wytworu, ozdabiają się zaś symbolami solarnymi. Preferują walkę konno, w przeszywanicach nabijanych żelaznymi płytkami i skórzanych hełmach ze stalowymi nosalami wchodzącymi prostą linią pomiędzy oczy. Dzierżą krótkie dzidy o szerokim ostrzu, miecze z dziwacznie wykutą gardą, berdysze i zębate gizarmy. Ich wierzchowce noszą zielone kropierze^[4].

Posiadają własny język, przypominający rosyjski^[5] i sumeryjski^[1] naszego świata. Wiele vranich aforyzmów, tłumaczonych na łacinę, przytaczanych jest w środowisku akademickim^[8].

Podczas rozkwitu ich cywilizacji, vranowie tworzyli szczegółowo rozplanowane miasta o charakterystycznym stylu architektonicznym, z masywnymi wieżami, murami i monumentalnymi amfiteatrami. Drzwi i wnętrza zdobione były zielonym lub metalicznym wzorem podobnym do łusek. Podobnie jak smoki, miłowali rozmaite skarby, tocząc o nie wojny i gromadząc w skarbcach. W pobliżu umieszczali magicznych strażników wpuszczających jedynie przybyszów z glejtem, którzy wypowiedzieli hasło zapisane słowami mocy. Jednym z takich miast było późniejsze Loc Muinne^[1].

Vranowie nie czczą żadnych bogów – uważają, że istnieje tylko to życie, które teraz przeżywają, a potem rozpływają się w niebycie. Z tego powodu traktują je jako najwyższą świętość, jeśli bowiem nic poza nim nie istnieje, to jego przedwczesne odebranie i tym samym uniemożliwienie czerpania z niego radości jest czymś niewyobrażalnym^[9].

Vranowie przebywający w rezerwatach wydają się angażować w formę rytualnych walk bądź potyczek razem z bobołakami^[5].

Historia

Początki vraniego pobytu na Kontynencie owiane są tajemnicą. Według niektórych byli, razem z gnomami, jedną z pierwszych inteligentnych ras^[10], inni są zdania że przybyli oni podczas Koniunkcji Sfer. Ich ojczyzna miała się znajdować na ziemiach na wschód od Gór Sinych^[3].

W2 SS Loc Muinne Mapa ucięta — Plan Loc Muinne.

Jakiś czas przed Pierwszym Lądowaniem, jedno z vranich miast zostało zajęte przez elfy i ochrzczone mianem Loc Muinne. Przyczyny zniknięcia jego pierwotnych mieszkańców długo pozostawały nieznane. Elfy tłumaczyły nieobecność vranów ochłodzeniem klimatu, który przestał odpowiadać ciepłolubnym gadom; ludzie natomiast, opierając się na pokaleczonych jaszczurzych szkieletach w okolicznych jaskiniach, podejrzewali celową eksterminację. Powód śmierci mieszkańców został odkryty dopiero przez maga aep Dearhennę podczas badania kronik miejskich w ruinach Czarnej Akademii – padli oni ofiarą wyhodowanej przez elfy bakterii, za co jednym z odpowiedzialnych był Goeveth.

Po przybyciu ludzi vrany czekał ciężki los. Gadzia proweniencja, budząca mniej sympatii czy zaufania niż krasnoludzka bądź niziołcza, stała się jedną z głównych przyczyn ich prześladowania^[11]. Kapłani Kreve, oburzeni ich poglądem na życie pośmiertne^[9], okrzyknęli je demonami z piekła rodem^[3]. W wyniku pogromów, potyczek i regularnych konfliktów zbrojnych ich liczba stale się zmniejszała. Jedna z ostatnich wojen odbyła się kilkanaście lat przed narodzeniem Geralta, gdy siłami agresorów dowodził wojewoda Grozim^[4]. W jej wyniku większość z nich wyparto za Góry Sine, zaś pozostałych, wraz z bobołakami, zamknięto w rezerwatach^[3].

Dziewięć miesięcy^[5] przed narodzinami Geralta kilkunastu vranów należało do bandy Kościejowych terroryzujących okolice przełęczy Klamat. Jakiś czas po zabiciu kilku z nich przez Korina pod kuźnią w Kluczu^[4] zorganizowali oni zasadzkę, w wyniku której najemnik zginął od zatrutej strzały^[5].

Vranka imieniem Dziega mieszkała w Blaviken podczas słynnej rzezi. Prowadziła kram z piwem na rynku razem z zaprzyjaźnionym bobołakiem^[5].

K Dziega i stoisko — Dziega i jej stoisko.

Znane vrany

Dziega^[5]
Operator Artefaktu^[1]
strażnik miecza^[1]

Ciekawostki

Pomysł na rozpoznawczą cechę rasy – wielkie, czerwone oczy – Sapkowski zaczerpnął z wizerunku kosmity na okładce książki zauważonej w berlińskiej księgarni sci-fi, łuski były zaś pomysłem Polcha.
Każda z adaptacji inaczej podchodzi do kwestii języka vranów. W komiksie Zdrada vran mówi w języku rosyjskim. W grze Wiedźmin 2: Zabójcy Królów vranie hasło opiera się na słowach z języka sumeryjskiego, natomiast "Wiedźmin 3: Dziki Gon" przypisuje vranom niektóre łacińskie sentencje.
W jaskini na bagnach znajduje się grobowiec Warana, który w angielskiej wersji językowej został przetłumaczony na "sarkofag Vrana".