- Informacje
- Opisy z książek i gier
Bogowie… (…) Nie wierzę w was… Ale jeśli jednak istniejecie… (…) miejcie w opiece wiedźminkę na szlaku!Ostatnie słowa Vysogoty[1]
Vysogota z Corvo – lekarz, chirurg, alchemik, badacz, historyk, filozof i etyk, profesor Akademii Oxenfurckiej i Akademii Imperialnej w Castell Graupian.
Biografia[]
Vysogota swoje wczesne lata spędził w Królestwach Północnych. W swoim życiu zajmował się wieloma dziedzinami nauki i uzyskał tytuł profesora na Akademii Oxenfurckiej. W międzyczasie ożenił się z nieznaną z imienia kobietą. Około 1217 roku musiał uciekać z Redanii ze względu na jedno z dzieł, które opublikował. Jego praca została uznana za bezbożną i w owym czasie groziła mu za nią kara śmierci (wyrok śmierci za ateizm). Jego żona zdecydowała się pozostać na północy i porzuciła badacza[1].
Naukowiec postanowił wyemigrować na dalekie południe, aż do Nilfgaardu, gdzie został wykładowcą etyki w Akademii Imperialnej w Castell Graupian około 1227 roku. Jako wykładowca pracował na tym stanowisku 10 lat. W międzyczasie zdążył drugi raz się ożenić i spłodzić dzieci[2].
Po opublikowaniu traktatu dotyczącego totalitarnej władzy i zbrodniczego charakteru zaborczych wojen musiał uciekać również z Cesarstwa. Czując, że został potraktowany niesprawiedliwie postanowił dołączyć do dysydentów przeciwnych władzy Uzurpatora, w krótkim czasie trafił wraz z nimi do lochu, a współspiskowcy wskazali, że to on był przywódcą ruchu przeciwko władcy[2]. Uzurpator postanowił skorzystać z prawa łaski i skazał Vysogotę na banicję z cesarstwa pod groźbą śmierci[2]. Ze względu na te okoliczności druga żona postanowiła się z nim rozwieść a dzieci się go wyrzekły[2].
Badacz finalnie postanowił wieść pustelnicze życie. Osiadł w Ebbing, na bagnach Pereplutu, które wtedy nie stanowiło jeszcze części Imperium Nilfgaardu. Zajmował się oprawianiem skór, które wymieniał za żywność i informacje z mieszkańcami pobliskiej wioski.
Vysogota wiódł życie w samotności przez około 30 lat. 27 września 1267 roku[3] znalazł i zaopiekował się ranną Ciri, która była bliska śmierci po zranieniu przez Stefana Skellena. Zmarł po wyjeździe wiedźminki. Po wydarzeniach na zamku Stygga, Ciri wróciła na bagna Pereplutu, aby pochować jego szczątki.
Działalność naukowa[]
W swoich dziełach śmiało występował w obronie jednostek przeciw tyranii zarówno władz świeckich, jak i duchownych. Za swoje radykalne, choć postępowe poglądy prześladowany, najpierw na Północy (za ateizm), później w Nilfgaardzie (za wystąpienie przeciw tyranii i zbrodniczym wojnom oraz rzekomy metafizyczny mistycyzm i schizmę klerykalną)[4].
Ciekawostki[]
- Fragment jego dzieła cytował Esterad Thyssen gdy na prywatnej audiencji gościł Dijkstrę.
- Uroda Ciri przypominała mu urodę jego drugiej żony oraz córki[5].
- Chociaż nieznany jest dokładny wiek Vysogoty mógł on dożyć nawet okolicy stu lat[6].
- Został wspomniany w Sezonie burz, podczas rozmowy Geralta i Addario Bacha.
Galeria[]
Przypisy[]
- ↑ Andrzej Sapkowski, Wieża Jaskółki, Warszawa 2005, s. 29
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Andrzej Sapkowski, Wieża Jaskółki, Warszawa 2005, s. 30.
- ↑ Andrzej Sapkowski, Wieża Jaskółki, Warszawa 2005, s. 23.
- ↑ Andrzej Sapkowski, Wieża Jaskółki, Warszawa 2005, s. 29-30.
- ↑ Andrzej Sapkowski, Wieża Jaskółki, Warszawa 2005, s. 18.
- ↑ Andrzej Sapkowski, Wieża Jaskółki, Warszawa 2005, s. 31.