Zmiany: Wieża Jaskółki

Wersja z 16:42, 9 sty 2020

Ten artykuł dotyczy książki. Zobacz też: Tor Zireael..

Wieża Jaskółki – napisana przez Andrzeja Sapkowskiego czwarta z pięciu części sagi o wiedźminie.

Streszczenie

Wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, iż coś złego przydarzyło się Dziecku Starszej Krwi w dniu jesiennego Ekwinokcjum. Ranna i ledwo żywa Ciri zostaje odnaleziona na bagnach Pereplutu przez pustelnika Vysogotę z Corvo, który zaczyna się nią opiekować. Między młodą dziewczyną i starym wykładowcą Oxenfurckiej Uczelni stopniowo nawiązuje się przyjaźń. Cirilla postanawia opowiedzieć mu swoją historię. Tymczasem kompania wiedźmina ucieka z armii królowej Meve, przekracza Jarugę i wraz z gromadą bartników udaje się na południe w stronę Gór Amellu, by odnaleźć poszukiwanych druidów. Opowiadana przez Ciri historia rozpoczyna się w miejscowości Zazdrość. Tam, wynajęty przez nilfgaardzkiego koronera do zadań specjalnych – Stefana Skellena zwanego „Puszczykiem”, łowca nagród Leo Bonhart wycina w pień hanzę Szczurów. Jednakże Ciri pozostawia przy życiu, choć bezwzględnie miał ją zabić. Bonhart oszukuje swoich mocodawców i wystawia Ciri na arenie w Claremont, gdzie dziewczyna ma walczyć ku uciesze tłumu. Tymczasem w Riedbrune do kompanii Geralta przyłączą się jasnowłosa Angoulême, która zbiegła z hanzy Słowika. Ostrzega ona wiedźmina przed zasadzką w Belhaven, którą przygotował Słowik na rozkaz tajemniczego półelfa. Armia Nilfgaardu, po zdobyciu Sodden, przekracza granicę Temerii i pokonuje wojska Foltesta w bitwie pod Mariborem. Osacza twierdzę ale odstępuje od oblężenia ze względu na zbliżającą się zimę. Emhyr var Emreis planuje wielką ofensywę na Temerię wiosną. W obliczu tych wydarzeń, Dijkstra udaje się na rokowania z królem Esteradem Thyssenem z Koviru. Obaj zdają sobie sprawę z zagrożenia, jednakże Kovir musi pozostać neutralny. Esterad Thyssen udziela Dijkstrze nieoficjalnej pożyczki, dzięki której Redania będzie w stanie wystawić silną armie. Geralt podejrzewa Cahira o zdradę i dochodzi między nimi do bójki w noc Ekwinokcjum. Obaj godzą się, a wiedźmińska kompania się rozdziela – Geralt, Cahir i Angoulême jadą do Belhaven; natomiast Jaskier, Milva i Regis na wschód do Toussaint – do druidów z Caed Myrkvid. Do wynajętej przez Stefana Skellena hanzy dołączą totumfacki Vilgefortza – Rience. Spotykają się z Bonhartem we wsi Goworożec. Tam w noc Ekwinokcjum, w wyniku przypadkowej pomocy podwładnej Skellena – Kenny Selbourne, Ciri udaje się uciec prześladowcom. Zostaje jednak ciężko raniona w twarz przez Puszczyka. W końcu, gdy Ciri zdrowieje, opuszcza Vysogotę z Corvo i udaje się do owianej tajemnicą Wieży Jaskółki – Tor Zireael. Jej śladami podąża 14-osobowy pościg z Puszczykiem na czele, Bonhartem i Riencem. Tymczasem Yennefer, uciekając z Montecalvo, ląduje niedaleko wysp Skellige. Tam wymusza na Jarlu Crachu an Craite przysięgę pomocy opiekunom Cirilli z Cintry. Próbując dostać się do siedziby Vilgefortza organizuje wyprawę na Głębinę Sedny, gdzie jej statek wchłania magiczny cyklon, a ona sama – ledwie żywa – dostaje się do niewoli czarodzieja. Za zasadzką w Belhaven stoi półelf Schirrú – wysłannik Vilgefortza, który z pomocą ludzi Słowika i przekupionych nilfgaardzkich żołnierzy pochwytuje wiedźmina. Belhaven zostaje jednak zaatakowane przez partyzantów z organizacji Wolne Stoki. W wirze walki Geraltowi, Cahirowi i Angoulême udaje się uciec w góry. Tam, na polecenie napotkanego Regisa, Geralt samotnie i bez broni wchodzi do górskiej groty. Spotyka tam tajemniczego elfa Avallac'ha – Wiedzącego, który odradza mu kontynuowania wyprawy, gdyż Ciri tak czy inaczej przeznaczone jest trafić do niego. Geralt pędzi do Toussaint, gdzie jego kompania walczy z pogonią półefla Schirrú i Słowika. Ścigają Schirrú aż do Caed Myrkwid, gdzie schwytani przez Dębostwora, odnajdują w końcu poszukiwanych druidów. Ciri, uciekając przez zamarznięte jezioro Tarn Mira, masakruje swoich prześladowców zabijając m.in. Rience'a. Przed rozwścieczonym Bonhartem Ciri umyka prosto do Tor Zireael – Wieży Jaskółki.

Galeria

Ta strona zawiera treści z Wikipedii będące na licencji Creative Commons.

Zobacz oryginalny artykuł i autorów.

@@ Linia 19: / Linia 19: @@
 == Streszczenie ==
-Wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, iż coś złego przydarzyło się [[Ciri|Dziecku Starszej Krwi]] w dniu jesiennego [[Ekwinokcjum]]. Ranna i ledwo żywa Ciri zostaje odnaleziona na bagnach [[Pereplut]]u przez pustelnika [[Vysogota z Corvo|Vysogotę z Corvo]], który zaczyna się nią opiekować. Między młodą dziewczyną i starym wykładowcą [[Akademia Oxenfurcka|Oxenfurckiej Uczelni]] stopniowo nawiązuje się przyjaźń. Cirilla postanawia opowiedzieć mu swoją historię. Tymczasem kompania wiedźmina ucieka z armii królowej [[Meve]], przekracza [[Jaruga|Jarugę]] i wraz z gromadą bartników udaje się na południe w stronę [[Amell|Gór Amellu]], by odnaleźć poszukiwanych [[Druid|druidów]]. Opowiadana przez Ciri historia rozpoczyna się w miejscowości [[Zazdrość]]. Tam, wynajęty przez nilfgaardzkiego koronera do zadań specjalnych – [[Stefan Skellen|Stefana Skellena]] zwanego „Puszczykiem”, łowca nagród [[Leo Bonhart]] wycina w pień hanzę [[Szczury|Szczurów]]. Jednakże Ciri pozostawia przy życiu, choć bezwzględnie miał ją zabić. Bonhart oszukuje swoich mocodawców i wystawia Ciri na arenie w [[Claremont]], gdzie dziewczyna ma walczyć ku uciesze tłumu. Tymczasem w [[Riedbrune]] do kompanii [[Geralt]]a przyłączą się jasnowłosa [[Angoulême]], która zbiegła z hanzy [[Słowik]]a. Ostrzega ona wiedźmina przed zasadzką w [[Belhaven]], którą przygotował Słowik na rozkaz tajemniczego [[półelf]]a. Armia [[Nilfgaard]]u, po zdobyciu [[Sodden]], przekracza granicę [[Temeria|Temerii]] i pokonuje wojska [[Foltest]]a w [[bitwa pod Mariborem|bitwie pod Mariborem]]. Osacza twierdzę ale odstępuje od oblężenia ze względu na zbliżającą się zimę. [[Emhyr var Emreis]] planuje wielką ofensywę na Temerię wiosną. W obliczu tych wydarzeń, [[Dijkstra]] udaje się na rokowania z królem [[Esterad Thyssen|Esteradem Thyssenem]] z [[Kovir]]u. Obaj zdają sobie sprawę z zagrożenia, jednakże Kovir musi pozostać neutralny. Esterad Thyssen udziela Dijkstrze nieoficjalnej pożyczki, dzięki której [[Redania]] będzie w stanie wystawić silną armie. Geralt podejrzewa [[Cahir]]a o zdradę i dochodzi między nimi do bójki w noc Ekwinokcjum. Obaj godzą się, a wiedźmińska kompania się rozdziela – Geralt, Cahir i Angoulême jadą do Belhaven; natomiast [[Jaskier]], [[Milva]] i [[Regis]] na wschód do [[Toussaint]] – do druidów z [[Caed Myrkvid]]. Do wynajętej przez Stefana Skellena hanzy dołączą totumfacki [[Vilgefortz]]a – [[Rience]]. Spotykają się z Bonhartem we wsi [[Goworożec]]. Tam w noc Ekwinokcjum, w wyniku przypadkowej pomocy podwładnej Skellena – [[Joanna Selborne|Kenny Selbourne]], Ciri udaje się uciec prześladowcom. Zostaje jednak ciężko raniona w twarz przez Puszczyka. W końcu, gdy Ciri zdrowieje, opuszcza Vysogotę z Corvo i udaje się do owianej tajemnicą Wieży Jaskółki – [[Tor Zireael]]. Jej śladami podąża 14-osobowy pościg z Puszczykiem na czele, Bonhartem i Riencem. Tymczasem [[Yennefer]], uciekając z [[Montecalvo]], ląduje niedaleko wysp Skellige. Tam wymusza na Jarlu [[Crach an Craite|Crachu an Craite]] przysięgę pomocy opiekunom Cirilli z [[Cintra|Cintry]]. Próbując dostać się do siedziby Vilgefortza organizuje wyprawę na [[Głębina Sedny|Głębinę Sedny]], gdzie jej statek wchłania magiczny cyklon, a ona sama – ledwie żywa – dostaje się do niewoli czarodzieja. Za zasadzką w Belhaven stoi półelf [[Schirrú]] – wysłannik Vilgefortza, który z pomocą ludzi [[Słowik]]a i przekupionych nilfgaardzkich żołnierzy pochwytuje wiedźmina. Belhaven zostaje jednak zaatakowane przez partyzantów z organizacji [[Wolne Stoki]]. W wirze walki Geraltowi, Cahirowi i Angoulême udaje się uciec w góry. Tam, na polecenie napotkanego Regisa, Geralt samotnie i bez broni wchodzi do górskiej groty. Spotyka tam tajemniczego elfa [[Avallac'h]]a – [[Wiedzący|Wiedzącego]], który odradza mu kontynuowania wyprawy, gdyż Ciri tak czy inaczej przeznaczone jest trafić do niego. Geralt pędzi do [[Toussaint]], gdzie jego kompania walczy z pogonią półefla Schirrú i Słowika. Ścigają Schirrú aż do Caed Myrkwid, gdzie schwytani przez [[Dębostwór|Dębostwora]], odnajdują w końcu poszukiwanych druidów. Ciri, uciekając przez zamarznięte jezioro [[Tarn Mira]], masakruje swoich prześladowców zabijając m.in. Rience'a. Przed rozwścieczonym Bonhartem Ciri umyka prosto do Tor Zireael – Wieży Jaskółki.
+Wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, iż coś złego przydarzyło się [[Ciri|Dziecku Starszej Krwi]] w dniu jesiennego [[Ekwinokcjum]]. Ranna i ledwo żywa Ciri zostaje odnaleziona na bagnach [[Pereplut]]u przez pustelnika [[Vysogota z Corvo|Vysogotę z Corvo]], który zaczyna się nią opiekować. Między młodą dziewczyną i starym wykładowcą [[Akademia Oxenfurcka|Oxenfurckiej Uczelni]] stopniowo nawiązuje się przyjaźń. Cirilla postanawia opowiedzieć mu swoją historię. Tymczasem kompania wiedźmina ucieka z armii królowej [[Meve]], przekracza [[Jaruga|Jarugę]] i wraz z gromadą bartników udaje się na południe w stronę [[Amell|Gór Amellu]], by odnaleźć poszukiwanych [[Druid|druidów]]. Opowiadana przez Ciri historia rozpoczyna się w miejscowości [[Zazdrość]]. Tam, wynajęty przez nilfgaardzkiego koronera do zadań specjalnych – [[Stefan Skellen|Stefana Skellena]] zwanego „Puszczykiem”, łowca nagród [[Leo Bonhart]] wycina w pień hanzę [[Szczury|Szczurów]]. Jednakże Ciri pozostawia przy życiu, choć bezwzględnie miał ją zabić. Bonhart oszukuje swoich mocodawców i wystawia Ciri na arenie w [[Claremont]], gdzie dziewczyna ma walczyć ku uciesze tłumu. Tymczasem w [[Riedbrune]] do kompanii [[Geralt]]a przyłączą się jasnowłosa [[Angoulême]], która zbiegła z hanzy [[Słowik]]a. Ostrzega ona wiedźmina przed zasadzką w [[Belhaven]], którą przygotował Słowik na rozkaz tajemniczego [[półelf]]a. Armia [[Nilfgaard]]u, po zdobyciu [[Sodden]], przekracza granicę [[Temeria|Temerii]] i pokonuje wojska [[Foltest]]a w [[bitwa pod Mariborem|bitwie pod Mariborem]]. Osacza twierdzę ale odstępuje od oblężenia ze względu na zbliżającą się zimę. [[Emhyr var Emreis]] planuje wielką ofensywę na Temerię wiosną. W obliczu tych wydarzeń, [[Dijkstra]] udaje się na rokowania z królem [[Esterad Thyssen|Esteradem Thyssenem]] z [[Kovir]]u. Obaj zdają sobie sprawę z zagrożenia, jednakże Kovir musi pozostać neutralny. Esterad Thyssen udziela Dijkstrze nieoficjalnej pożyczki, dzięki której [[Redania]] będzie w stanie wystawić silną armie. Geralt podejrzewa [[Cahir Mawr Dyffryn aep Ceallach|Cahir]]a o zdradę i dochodzi między nimi do bójki w noc Ekwinokcjum. Obaj godzą się, a wiedźmińska kompania się rozdziela – Geralt, Cahir i Angoulême jadą do Belhaven; natomiast [[Jaskier]], [[Milva]] i [[Regis]] na wschód do [[Toussaint]] – do druidów z [[Caed Myrkvid]]. Do wynajętej przez Stefana Skellena hanzy dołączą totumfacki [[Vilgefortz]]a – [[Rience]]. Spotykają się z Bonhartem we wsi [[Goworożec]]. Tam w noc Ekwinokcjum, w wyniku przypadkowej pomocy podwładnej Skellena – [[Joanna Selborne|Kenny Selbourne]], Ciri udaje się uciec prześladowcom. Zostaje jednak ciężko raniona w twarz przez Puszczyka. W końcu, gdy Ciri zdrowieje, opuszcza Vysogotę z Corvo i udaje się do owianej tajemnicą Wieży Jaskółki – [[Tor Zireael]]. Jej śladami podąża 14-osobowy pościg z Puszczykiem na czele, Bonhartem i Riencem. Tymczasem [[Yennefer]], uciekając z [[Montecalvo]], ląduje niedaleko wysp Skellige. Tam wymusza na Jarlu [[Crach an Craite|Crachu an Craite]] przysięgę pomocy opiekunom Cirilli z [[Cintra|Cintry]]. Próbując dostać się do siedziby Vilgefortza organizuje wyprawę na [[Głębina Sedny|Głębinę Sedny]], gdzie jej statek wchłania magiczny cyklon, a ona sama – ledwie żywa – dostaje się do niewoli czarodzieja. Za zasadzką w Belhaven stoi półelf [[Schirrú]] – wysłannik Vilgefortza, który z pomocą ludzi [[Słowik]]a i przekupionych nilfgaardzkich żołnierzy pochwytuje wiedźmina. Belhaven zostaje jednak zaatakowane przez partyzantów z organizacji [[Wolne Stoki]]. W wirze walki Geraltowi, Cahirowi i Angoulême udaje się uciec w góry. Tam, na polecenie napotkanego Regisa, Geralt samotnie i bez broni wchodzi do górskiej groty. Spotyka tam tajemniczego elfa [[Avallac'h]]a – [[Wiedzący|Wiedzącego]], który odradza mu kontynuowania wyprawy, gdyż Ciri tak czy inaczej przeznaczone jest trafić do niego. Geralt pędzi do [[Toussaint]], gdzie jego kompania walczy z pogonią półefla Schirrú i Słowika. Ścigają Schirrú aż do Caed Myrkwid, gdzie schwytani przez [[Dębostwór|Dębostwora]], odnajdują w końcu poszukiwanych druidów. Ciri, uciekając przez zamarznięte jezioro [[Tarn Mira]], masakruje swoich prześladowców zabijając m.in. Rience'a. Przed rozwścieczonym Bonhartem Ciri umyka prosto do Tor Zireael – Wieży Jaskółki.
 == Galeria ==