Wiedźmin Wiki
Advertisement
Wiedźmin Wiki


Wojna Sztyletów, znana również jako Niekończąca się Wojna[1], była wojną domową rozgorzałą w Temerii ok. 839 roku, po śmierci Raffarda Białego oraz - nieco później - króla Abdanka. Głównymi uczestnikami konfliktu byli książęta Ellander i Mariboru.

Tło wydarzeń[]

Abdank był królem Temerii, którego panowanie miało miejsce w pierwszej połowie IX wieku. Ze względu na jego niepełnosprawność umysłową, rzeczywistą władzę od czasu Wojny Sześcioletniej sprawował Raffard Biały, nadworny mag i doradca Abdanka. Śmierć Raffarda w trakcie walk pomiędzy zwolennikami i przeciwnikami stworzenia Bractwa Czarodziei spowodowała wewnętrzną niestabilność, która gwałtownie się nasiliła po śmierci króla Abdanka.

Abdank nie pozostawił po sobie dziedzica, co spowodowało, że książęta Mariboru i Ellander rozpoczęli bezwzględną walkę o wyzimski tron.[2]

Przebieg wojny[]

Głównym argumentem rywalizujących stron, próbujących potwierdzić swoje prawo do tronu, było oskarżanie przeciwnika o udział w śmierci Abdanka. Jednak nigdy nie było pewności, kto, jeśli w ogóle ktoś, miał udział w śmierci zmarłego monarchy, ponieważ skrytobójstwa były powszechną taktyką obu stron, od czego zresztą wzięła swą nazwę Wojna Sztyletów.

Na przełomie X i XI wieku, książę Adalbert z Mariboru z pomocą czarodzieja Alzura[1] zdołał poprowadzić swoje siły do serii decydujących zwycięstw i został koronowany na króla Adalberta Pierwszego[2]. Ustanowił mariborską gałąź dynastii temerskiej jako panującą rodzinę w królestwie i, wbrew oczekiwaniom, postanowił naprawić relacje z Ellander, przyznając temu księstwu dużą autonomię.[2]

Advertisement