Zerrikania

Zobacz także:

Informacje
Opisy z książek i gier

Zerrikania – kraj i kraina na wschodzie^[3]^[1]^[4]^[5] (lub dalekim południu^[6]) Kontynentu.

Historia[]

Według legend, przed wiekami potężny smok Zerrikanterment miał dosyć panoszenia się ludzi i nieludzi na Ziemi. Tych, których uznał za godnych szacunku, postanowił odgrodzić od reszty złego świata. Zionął ogniem i pośrodku tropikalnych lasów uczynił gorącą pustynię z oazą pośrodku. Z lotu ptaka pustynia przypominała smoka, którego sercem była oaza^[1].

Mieszkańcy oazy nazwali krainę Zerrikanią na cześć smoka. Przez wieki nikt nie miał wstępu, bo nad krajem krążył Zerrikanterment, strzegąc go przed wrogami. W końcu smok umarł, a wartę przejął jego potomek. Działo się tak również za każdym następnym razem^[1].

Zerrikanie nie utrzymywali stosunków dyplomatycznych z żadnym państwem^[1]^[4].

Przez wieki kraj stanowił azyl dla smoków, które tam czczono. Niektóre mieszkały tam na stałe, a inne regularnie odwiedzały krainę. Z czasem coraz mniej gadów przylatywało do doliny. Po jedenastu latach od odlotu ostatniego smoka, kapłanki z grodu północnego przybyły do siedziby władczyni Merineaevelth z propozycją zorganizowania grupy, która będzie podróżować po północy. Merine zgodziła się, ale pod warunkiem, że z kapłankami będą podróżować wojowniczki Faithel. Wyruszyło więc sześć kapłanek i sześć wojowniczek. Po czterech latach wróciły cztery członkinie grupy – trzy Faithel i jedna kapłanka, Saulrenith. Wyprawa nie powiodła się, Saultrenith została ciężko ranna. Merineaevelth wpadła w szał, rozkazała gromadzić wojska, ale powstrzymały ją jej siostry. Przywódczyni usłuchała ich. Rok później w Zerrikanii zaszły wielkie zmiany. Powstała Szkoła Faithel, która szkoliła kobiety do obrony smoków^[1].

Geografia[]

W Zerrikanii występują stepy^[7], żyją tam tygrysy^[8] oraz antylopy^[7]. Krajobraz tworzą pozbawione drzew równiny z wysokimi trawami.

Stepy nie stanowią jedynej formacji w Zerrikanii. Obszary państwa zajmują również pustynie^[1], na których grasują bazyliszki^[8].

Zerrikania leży na wschodzie^[1]^[4] lub południu^[6] Kontynentu. Jest odgrodzona od reszty lądu pasmami gór i wielką puszczą, która nagle ustępuje miejsca gorącej pustyni. Pustynne piaski stopniowo przechodzą w popękaną skorupę, a teren wyraźnie się wznosi. Na środku krainy jest obszar, w którym w tej skorupie otwiera się wielka szczelina, będącą długą na pięć dni marszu doliną. Wygląda tak, jakby część lądu zapadła się pionowo 3 kilometry w dół. Ze skalistych ścian wypływają strumienie słodkiej wody. Ludzie często tworzą chaty z kamieni i gliny oraz korzystają z dziupli w baobabach. Największy gród leży w środku oazy, stanowi swojego rodzaju stolicę i siedzibę przywódczyni zerrikańskiego ludu^[1].

Kraj ma dostęp do morza, a przynajmniej tak można domniemać po obecności zerrikańskich towarów w portach Nordlingów.^[7]

Krajobraz oazy jest uznawany za niemal bajkowy. Tworzą go egzotyczne drzewa z wielkimi, soczystymi owocami, pnące krzewy – wonne i obsypane kwieciem, szemrzące strumienie. Rosną tam rośliny, które dawno wyginęły na Północy lub rosły tylko w Brokilonie. Kraina została hojnie obdarzona przez naturę, ale działało to również w drugą stronę – wiele roślin jest trujących, a po lasach i mrocznych zagajnikach grasują rozmaite monstra^[1]. Nie tylko one stanowią zagrożenie – o wielkich pająkach plamistych, łowiących w sieci elefanty, lub o budzących grozę muchach tse-tse, składających jajeczka w ciele ludzkim, słyszano daleko na Północy. Marco Knopf opisał je w swoim dziele pt. Zerrikańskie owady i inne plugastwa^[4].

Region obfituje w złoża metali i inne surowce, co czyni ją samowystarczalną i w pełni niezależną^[1].

Heraldyka i weksylologia[]

Symbole krainy oparte są na wizerunku herbu z The Witcher Role-Playing Game oraz innych wariantach ukazujących smoka.

Osoby związane z państwem[]

Zerrikańczycy[]

Postacie, które tam były[]

Kultura[]

W Zerrikanii prym wiodą kobiety. Są władczyniami, kapłankami, nauczycielkami. Wszyscy Zerrikanie są zasadniczo równi wobec praw, wszystkie grody również. Mężczyźni, zwani Worenkennami, uprawiają ziemię, wydobywają surowce w kopalniach, zajmują się sadami i ogrodami oraz wychowują potomstwo. Nie są do tego zmuszani – taki porządek uznają za dobry. Mężczyźni nie zajmowali się magią, walką, polowaniem lub rządzeniem^[1]. Zerrikania była znana ze specjalizujących się w pirotechnice alchemików i wojowniczych kobiet^[4].

Na czele ludu stoi Przywódczyni – mądra, rozważna i sprawiedliwa kobieta. Zwykle jest to kolejna z określonego rodu, na zasadzie dziedziczności, jednak kobieta może odmówić przyjęcia tej godności. Odbywa się wówczas Posiedzenie Ludu – wiec, na którym wybiera się władczynię^[1].

Dzieci do czwartego roku życia traktuje się jednakowo. Później jednak dziewczynkom przydziela się odpowiednie funkcje. Zazwyczaj towarzyszą matkom w ich zajęciach. Chłopców powierza się opiece ojców. Około dziesiątego roku życia dzieci przechodzą Chrzest Wiary Smoka Zerrikantermenta. Do piętnastego roku życia mogą wybrać dziedzinę, której się poświęcą. Chłopcy w tym okresie to laireani, a dziewczęta cule^[1].

Nie wiadomo, czy mieszkańcy Zerrikanii zdają sobie sprawę z istnienia innych ludów i państw. Przez wieki kraj stanowił azyl dla smoków, które czczono tam jako bogów. Powszechny był kult smoków, który próbowano przedstawiać na Północy^[1].

Gospodarka[]

Dzięki bogactwu złóż metali i innych surowców Zerrikańczycy zajmują się metalurgią^[1] – wytwarzają miecze (saberre, d'yaebl^[4]), oraz łuki zwane zefharami, wzmacniane szlifowanym rogiem antylopy^[7].

Zerrikania znana jest również z wysokiej jakości wyrobów alchemicznych, jak np. petardy czy proszki alchemiczne^[4].

Siły zbrojne[]

Szkoła Faithel szkoli jedne z najbardziej bitnych wojowniczek świata. Najlepsze z nich poświęcają życie smokom, ale reszta zostaje w Zerrikanii^[1]. Ponadto zerrikańskie łuczniczki ze stepowych klanów są uważane za najdoskonalsze^[7]. Granic bronią specjalnie szkolone strażniczki^[1].